Σ΄ άγνωστο
δίστρατο αν βρεθείς
φίλε οδοιπόρε
της ζωής περπατητή
κι αν μια
στιγμή κοντοσταθείς
το μονοπάτι να
διαλέξεις ποιο να πάρεις,
εύκολος γρίφος
φαίνεται· απ’ τη μια
κατηφοριά ή
ίσιωμα, η γη ν' ανθομυρίζει
δεντροσειρές
σε ξέφωτα, πουλιά να τραγουδάνε
μα απ’ την
άλλη σύθαμπο, ομίχλη κι ανηφόρι
πέρασμα
κακοτράχαλο, λακκούβες, πέτρες, βάτα
Κι αν η καρδιά
σου λαχταρά, να πορευτεί με βιάση
την κούρασή
σου σύμβουλο μην έχεις, σε πλανεύει
σα δρόμο άκοπο
ζητά αμέσως να διαλέξεις
Κι αν άλλοι
που σε προσπερνούν
σου γνέφουν
και σε προσκαλούν
- μαζί μας έλα
και θα δεις, μη χάνεις τον καιρό σου
γέλια και
ξέφρενες γιορτές, μακριά οι στεναχώριες,
ανθρώπινο
είναι τη χαρά, το κέφι να ζηλέψεις
Μα αν το διάβα
τους ποθείς ευθύς ν’ ακολουθήσεις
πρώτα λογάριασε
καλά, μη βιαστικά κινήσεις,
απ’ τα γραφτά
τα σχολικά θυμήσου τις εικόνες
τις ιστορίες
τις παλιές, τους μύθους και τους θρύλους
τις κακουχίες
τα δεινά των μακρινών προγόνων
πόνος και αίμα
άδικα, κόποι, θυσίες, πάθη,
απλοί ανθρώποι
ήρωες και μάρτυρες γινήκαν
και δες τους τώρα
στο μυαλό αβίαστα δεσπόζουν
μπορεί σε
κάποιους όνειρο να 'χεις κρυφό να μοιάσεις
Όλοι αυτοί που
σήμερα ανείπωτα θαυμάζεις
ποιο δρόμο λες
πως διάλεξαν, ποια απόφαση να πήραν
σαν βρέθηκαν
σε δίλημμα, όμοιο με το δικό σου;
Το ξέρεις τώρα
μέσα σου, η λύση 'ναι δοσμένη
στο γρίφο τον
καθημερινό στη βάσανο της ζήσης
πως είν’ απ’
όλους πιο σωστός, άκου οδοιπόρε φίλε,
ο δρόμος ο πιο
δύσβατος, που πρέπει να βαδίσεις
_
