Σβηστήκανε οι μνήμες

Μάχονται οι αετοί
με περιστέρια τάχα;
Μην αψηφούν οι θεριστές
τις έχιδνες στα στάχυα;

Μηνύματα από κοντινούς
καιρούς μας συνοδεύουν
Από νεκρούς που χάρισαν
στα νιάτα τους ελπίδες

Που χάραξαν και φώτισαν
λεύτερα μονοπάτια
Ταφόπλακες στο φασισμό
στις μαύρες τις σελίδες

Μα στη δική μας τη γενιά
σβηστήκανε οι μνήμες
Ανάμεσά μας αφθονούν
βίας ταγοί κι ολέθρου

Δαίμονες; Τέρατα; Στοιχειά;
δε βάζει ο νους του ανθρώπου
Μάσκες φορούν, κρατούν σπαθιά
δόκανα στήνουν λάθρα

Πίσω τους δεν κοιτούν ποτέ,
σαράντισε η πίκρα
Δύναμη; Φως; Καρδιά; Ψυχή;
Στάχτες κι αποκαΐδια

Κι αν τώρα τους χειροκροτείς,
δε βλέπεις τα σημάδια
Θα ‘ρθει καιρός να νοσταλγείς
τον ήλιο στα σκοτάδια