Η αμοιβή

Πρόσκληση έλαβα χτες
για ενός φίλου τη γιορτή
πολύ καιρό είχα να δω
τέτοια κοσμοσυρροή

Σε ανοιχτό κι όμορφο κήπο
της μόδας είναι πια κι αυτό
δέντρα, πουλιά, λουλούδια, ήλιος
σε τοπίο μαγευτικό

Μια αοιδός χαμογελάει
είναι σε όλους μας γνωστή
γλέντι, γιορτή χωρίς τραγούδι
δε γίνεται, είναι ντροπή

Χαμογελούν γύρω μας όλοι
σένιοι, ντυμένοι τα καλά τους
δυο ναύτες μέσα στη στολή τους
στητοί με τα παράσημά τους

Βέβαια δε λείπουν απ’ τη φιέστα
μωρά, μικρά αθώα παιδιά
χίλια παιχνίδια απλωμένα
και πώς γελούν τα τυχερά

Κι ένας ποδοσφαιριστής γελάει
Δείτε το θρύλο πώς τιμά
κρατάει σημαία και μια μπάλα
δίπλα του τρόπαια πολλά

Αχ, μια δροσερή κοπέλα
με λουλούδια στα μαλλιά
λάμπει, ντυμένη στολισμένη
το γέλιο της Θεού χαρά

Πιο κει ολόκληρη οικογένεια
πατέρας, μάνα και γιαγιά
γελούν και πιάνουν το παιδάκι
απ’ το χεράκι του σφιχτά

Είδα πιο πέρα δυο γερόντια
σκαμμένα πρόσωπα, τραχιά
κι όμως κι αυτοί χαμογελάνε
θαρρείς η αγάπη τους κρατά

Να η γιορτή τώρα τελειώνει
ο φίλος μου τώρα περνάει
τον βλέπω ανάμεσα στο πλήθος
μα δε μιλά, δε χαιρετάει

Όλοι το παραδέχονται
ήταν μια γιορτή ωραία
μα τι γιορτάζει που να θέλει
τόσο κόσμο για παρέα;

Με τους κόπους μιας ζωής
και με την ψυχή στο στόμα
μόλις κέρδισε επαξίως
μία θέση μες το χώμα

(Ξέρω, βαρύ ήταν. Απολογία για τη θλίψη (χρειάζεται;): Γράφτηκε μετά από μια περίσταση που βρέθηκα χτες. Η αοιδός ήταν η Τζένη Βάνου - έφυγε το '14 καληώρα της. Το γραφτό ΔΕΝ αφορά τον εκλιπόντα (καλό του ταξίδι, δεν τον ήξερα, πήγα ως συμπαράσταση σε κάποιο πρόσωπο), είναι μεταφορικό, από παλιές εικόνες και σκέψεις.)