Το … ΧΑΡΤΙ

(σχολικό θεατρικό)

(Ένα πρωινό του Γενάρη, με συννεφιά και ψιλόβροχο, ένας νεαρός έφηβος, ψηλός, αδύνατος, 16 χρονών περίπου, με τα χέρια στις τσέπες και φορώντας την κουκούλα του τζάκετ,  προχωράει αργά σκυφτός και φανερά βαριεστημένος, κλωτσώντας όσα χαλίκια βρίσκει μπροστά του. Ένα τσιγάρο αργοκαίει ξεχασμένο στο στόμα του, που και που τραβάει καμιά τζούρα να μη σβήσει. Είναι ο Θάνος, μαθητής του Λυκείου στην Α’ τάξη μα δεν κρατάει ούτε τσάντα, ούτε βιβλία, τίποτε.

Από το απέναντι πεζοδρόμιο, ακούει να τον φωνάζουν.)

-Θάνο, τι γίνεται ρε, χάθηκες, πού ‘σαι ρε φίλε;

(Ένας νεαρός άνδρας μεγαλύτερος σε ηλικία, 25-30 θα ‘ναι σίγουρα, εύσωμος, γεροδεμένος με φόρμα και σακίδιο γυμναστικής στην πλάτη δρασκελίζει το δρόμο γρήγορα και πλησιάζει το μαθητή. Είναι ο Στάθης, άνεργος, παίζει στην τοπική ομάδα ποδοσφαίρου και προπονείται καθημερινά.)

-Περίμενε ρε, για πού το ‘βαλες, πάω για μπάλα με τα παιδιά, έρχεσαι;

-Όχι ρε Στάθη, έχω πολλές απουσίες, δε μπορώ

-Πας σχολείο ακόμη ρε, σε ποια τάξη είσαι τώρα;

-Στην Α’ Λυκείου και βαριέμαι ρε, δε φαντάζεσαι, ποιος πάει τρία χρόνια ακόμα σχολείο, γ….έ τα

-Αφού βαριέσαι, γιατί πας;

-Μ' έγραψε η μάνα μου, τι να κάνω

-Ναι, αλλά γιατί σε έγραψε;

-Δεν ξέρω, είναι λέει υποχρεωτικό

-Γιατί είναι υποχρεωτικό; Μόνο το Γυμνάσιο είναι ρε υποχρεωτικό, για ρώτα καλύτερα

-Για να πάρεις το "χαρτί" λέει πρέπει να πας Λύκειο

-Τι χαρτί;

-Δεν ξέρω, TO χαρτί

-Γιατί δεν στο δίνουν απ' την αρχή μόλις γραφτείς;

-ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ, μάλλον για να κάνουν μάθημα οι καθηγητές

-Γιατί χρειάζεται το μάθημα;

-Ξέρω ‘γω, μάλλον μόνο έτσι πληρώνονται

-Κι εσύ τι φταις ρε φίλε να κάνεις μάθημα;

-Ξέρω ‘γω, τι αμαρτίες πληρώνω ρε π.....η μου!!!

-Αυτό το μάθημα ... τι κάνεις στο μάθημα;

-Τρώω, παίζω με το κινητό, αν δεν ήταν κι αυτός στην έδρα να μιλάει συνέχεια, καλά θα 'ταν.

-Και δε βαριέσαι;

-Βαριέμαι αλλά παίρνουν απουσίες. Αλλά έχω και τα φιλαράκια μου ρε μαζί, 'ντάξει, περνάει η ώρα, καλά είναι

-Βιβλία, τετράδια κι αυτά ... δεν έχετε;

-Έχει κάποια κάτω απ' το θρανίο, κόβω τις σελίδες και πετάμε χαρτάκια για πλάκα

-Αν κάνετε φασαρία δε σας φωνάζουν οι καθηγητές;

-Έλα μωρέ, σιγά, κι αυτοί δε φωνάζουν; Με βγάζουν έξω καμιά φορά, πάω για καφέ.  Πήρα και μια τριήμερη πριν τις γιορτές που τούς έριξα κάτι μπινελίκια, αλλά το ‘φχαριστήθηκα

-Πόση ώρα κρατάει το μάθημα;

-Κάνα τέταρτο μωρέ, οι μισοί κοιμούνται συνήθως, βγαίνω και κάνα δυο φορές για βόλτα έξω μέχρι το κουδούνι

-Εσύ κοιμάσαι;

-Μόνο τις πρώτες 2-3 ώρες, στις 11 παίρνω καφέ και κάνω δυο τσιγαράκια, ξυπνάω για τα καλά

-Και σού βάζουνε βαθμούς;

-'Ντάξει μωρέ, θα με περάσουνε, τι να με κάνουνε ξανά την άλλη χρονιά;

-Ρε μάγκα μου, νόμιζα πως στο σχολείο ήτανε δύσκολα

-Όχι μωρέ, καλά είναι, πέρνα ρε αύριο από κει

-Εγώ δεν μπαίνω, αφού ρε σε περνάω 10 χρόνια, δε θα μ' αφήσουνε

-Εσύ δεν πήγες Λύκειο; Το τέλειωσες;

-Πήγα, πήγα

-Ε, τι ρωτάς τότε, δεν ξέρεις πώς είναι;

-Πριν 10 χρόνια, αλλιώς ήταν

-Πώς ήταν τότε;

-Ήταν λίγο πιο δύσκολα, εγώ έμεινα 2-3 χρονιές αλλά τέλειωσα

-Πήρες το ΧΑΡΤΙ;

(Ο Στάθης κουνάει το κεφάλι πάνω κάτω και τον κοιτάει σα να τον λυπάται)

-Το πήρα ρε, το πήρα

-Και τι κουνάς το κεφάλι;

-Άχρηστο είναι ρε, όπου το 'δειχνα γελάγανε

-Γιατί γελάγανε;

-Λέγανε, "άντε ρε τράβα το δρόμο σου, με τέτοιους βαθμούς δε θα ξέρεις να γράφεις ούτε τ' όνομά σου"

-Τσάμπα πήγες δηλαδή, τόσα χρόνια, πω πω !!

-Γιατί εσύ τι περιμένεις ρε Θάνο;

-Εγώ ρε θα πάρω καλό χαρτί

-Έτσι όπως μου τα περιγράφεις, σίγουρα "καλόοοο" θα 'ναι

-Γιατί κοροϊδεύεις ρε, σε είχα για φίλο ρε

-Ξύπνα ρε, ξύπναααααα

-Τι λε ρε Στάθη, τι σ’ έπιασε, μύγα σε τσίμπησε;

-Θυμήσου φίλε, ό τ ι  κ ά ν ε ι ς  τ ώ ρ α, μπροστά σου θα το βρεις αργότερα

-Γιατί ρε, τι λες ρε, άσε με, καλά είναι, άντε γεια

-Άντε γεια και κοίτα να ξυπνήσεις φίλε, ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑ. Αν θες πάρε κάνα τηλέφωνο, να βρεθούμε. Έχω πολλά να σου πω, σα φίλος ρε.

(Ο Θάνος δεν απαντάει, ο Στάθης φεύγει γρήγορα. Ο Θάνος πετάει το τσιγάρο. Μονολογεί.)

-Τι έπαθε αυτός, μύγα τον τσίμπησε; Σιγά μην του τηλεφωνήσω, δεν πάει καλά.

(Φεύγει, βαδίζει πιο γρήγορα, η βροχή δυναμώνει. Έχασε την πρώτη ώρα. Αλλά ίσως αυτή την ώρα άξιζε να τη χάσει. Μπορεί να προβληματιστεί από τη συνάντηση με το Στάθη. Λέτε; Για να δούμε.)                           

Γιώργος Στάμος, 2016

(συνεχίζεται …)