ΜΕΤΑΘΕΣΗ …

Φίλοι μου, βγήκε τ' όνειρο!!! Τα κενά ήταν - ανέλπιστα – στη Β’ Αθήνας ...

Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα, η ειλικρινής χαρά μου έχει και κάποιες σκιές. Είναι όμως φυσικό και ανθρώπινο μετά από δέκα όμορφα χρόνια - μια ζωή - στο ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων, με μαθητές άξιους και αγωνιστές της ζωής, με αγαπημένους φίλους και συναδέλφους, με κοινούς κόπους και θυσίες κυρίως για το καλό των μαθητών καθώς και για την προσωπική μας εξέλιξη και ολοκλήρωση μέσα από το σχολικό περιβάλλον, την εκπαιδευτική διαδικασία, τις ανθρώπινες σχέσεις, την επικοινωνία. 

Κέρδισα τόσα πολλά ως άνθρωπος στο σχολείο της καρδιάς μου - έτσι θα παραμείνει το ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων για πάντα - που δεν πιστεύω ότι θα τα ξαναβρώ πουθενά - καθώς δεν απέχω και πολλά χρόνια από το τέλος της επαγγελματικής μου πορείας. Θα μου πείτε, γιατί τότε η αίτηση; Εντάξει, πάντα υπάρχουν γιατί και διότι, πάντα η ελπίδα για το καλύτερο μάς οδηγεί να αλλάζουμε στόχους και να προχωράμε σε διαφορετικά μονοπάτια, να κρατάμε τα θετικά που μας κάνουν πιο δυνατούς και να κοιτάμε μακριά, να προχωράμε. Και τα θετικά ήταν πολλά στο ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων, έχω άπειρες όμορφες αναμνήσεις γεμάτες συναισθήματα αλληλεγγύης, φιλίας, αγάπης και εκτίμησης.

Ευχαριστώ όλους τους μαθητές μου, τους γονείς τους, τους συναδέλφους μου και τους φίλους μου, δεν τους ξεχνώ ποτέ, νιώθω ότι δεν έφυγα ποτέ, θα είναι για πάντα μέσα στην καρδιά μου. Θα συνεχίσουμε όλοι τη δουλειά μας, τον αγώνα μας, τη ζωή μας πιο ώριμοι και πιο δυνατοί για να βγουν αληθινά τα όνειρά μας και κυρίως των νέων παιδιών μας για ένα επιτέλους όμορφο κόσμο που μας αξίζει.

Η άνοιξη είναι μακριά
Τ’ όνειρο την αγγίζει …
_