Πανελλαδικώς γίνονται όλη τη χρονιά
και τις επόμενες μέρες εντείνονται κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών Α/θμιας και
Β/θμιας για να ακυρώσουν τα σεμινάρια της αξιολόγησης και την εφαρμογή της στα
σχολεία.
Φυσικά, η λέξη
"αξιολόγηση" μόνο θετική έννοια έχει και ήταν λάθος που δεν
διαχωρίστηκε επαρκώς εδώ και χρόνια από τον "επιθεωρητισμό" και τη
"χειραγώγηση" με πρωτοβουλίες αυτοαξιολόγησης στα σχολεία από τους
συλλόγους καθηγητών που θα αναδείκνυαν τα προβλήματα των σχολείων με τις
ελλείψεις καθηγητών, τις ακατάλληλες υποδομές και εξοπλισμούς, τα αναχρονιστικά
βιβλία, τα μονολιθικά προγράμματα σπουδών κ.λπ. και θα προωθούσαν τη βελτίωση
της εκπαιδευτικής διαδικασίας με ενδοσχολικές εκδηλώσεις, μαθήματα, σεμινάρια,
ερευνητικές μελέτες, προγράμματα μαθητικών δραστηριοτήτων, αξιοποίηση
βιβλιοθηκών και εργαστηρίων, συνδιδασκαλίες κ.λπ. διαδικασίες που νομίζω όλοι
οι σύγχρονοι εκπαιδευτικοί επικροτούν και πολλοί ήδη τις εφαρμόζουν με ατομικές
πρωτοβουλίες για όφελος δικό τους και των μαθητών τους.
Τώρα βρεθήκαμε να εφαρμόζει η
κυβέρνηση με πρόσχημα την αξιολόγηση διαδικασίες που φοβούνται οι συνάδελφοι
ότι θα οδηγήσουν τελικά σε διαθεσιμότητες και απολύσεις.
Αυτό λοιπόν φοβούνται οι συνάδελφοι.
Τις απολύσεις. Μα δεν βλέπουν ότι αυτές ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΗΔΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ; Άρα δεν είναι ΟΞΥΜΩΡΟ οι συνάδελφοι να παλεύουν εναντίον της
αξιολόγησης, εισπράττοντας τη θυμηδία της κοινωνίας που θεωρεί την αξιολόγηση
ως απαραίτητη για τη βελτίωση της εκπαίδευσης των παιδιών της (έγραψα παραπάνω
πώς πρέπει να γίνει με εκπαιδευτική πρωτοβουλία) και ταυτόχρονα να ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ
ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ;
Δεν θα ήταν πιο λογικό και αποδοτικό
αν 150000+ συνάδελφοι