25η Μαρτίου 2010! Σύνοδος κορυφής της Ε.Ε.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ - Μονόπρακτο 1
(Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα είναι σκόπιμη και απολύτως ακριβής).
---------- ---------- ---------- ----------

Καραγκιόζης: Γεια σου πασά μου
Πασάς : Τι θες ρέ, πάλι λεφτά;
Καραγκιόζης: Δανεικά πασά μου...
Πασάς : Τόσα σου’ δωσα
Καραγκιόζης: Να ο Χατζατζάρης έκανε κάτι λάθη και …
Πασάς : Ναι ξέρω, όλο οι άλλοι φταίνε. Εσύ φταις, εσύ έφαγες τα λεφτά
Καραγκιόζης: Εγώ πασά μου, μα κοίτα με, αν έτρωγα λεφτά θα πείναγα πάντα;
Πασάς : Και γω που θα τα βρω ρε, οι δικοί μου αυλικοί δουλεύουνε απ’ το πρωί ως τη νύχτα
Καραγκιόζης: Και γω δουλεύω πασά μου, αλλά όχι πάντα. Τώρα είμαι άνεργος.
Πασάς : Εγώ βλέπω το σιορ Διονύσιο και το φυσάει...
Καραγκιόζης: Ψωροπερήφανος πεινασμένος πασά μου. Ο Σταύρακας του δανείζει για να φάει, έχει κάτι τυχερά εκεί στο λιμάνι και φέρνει και μένα αυγά και λεμόνια.
Πασάς : Αφού είμαστε τόσα κράτη, γιατί έρχεσαι σε μένα;
Καραγκιόζης: Οι άλλοι θέλουν την έγκρισή σου πασά μου, θα βοηθήσουν αλλά αν συμφωνείς κι εσύ
Πασάς : Εγώ βλέπω ότι όλοι σου δίνουν, και το ΔΝΤ ειδικά ευχαρίστως
Καραγκιόζης: Θα με κάψει αυτό πασά μου, αν μου δώσει, θα φτύσω αίμα να τα γυρίσω
Πασάς : Γιατί να σου δώσω, αφού είσαι απατεώνας
Καραγκιόζης: Όχι πασά μου, οι πολιτικοί τα φάγανε τα λεφτά με τους πλούσιους με τα κότερα και τις βίλλες
Πασάς : Να κάνεις θυσίες
Καραγκιόζης: Ναι, ναι πασά μου, με χαρά θυσίασα τα δώρα και τα επιδόματα
Πασάς : Και γιατί να σου δώσω, στα χρώσταγα;
Καραγκιόζης: Παλιά πασά μου, ούτε εγώ σου χρώσταγα τίποτε αλλά εσύ κατέβασες στρατά και μ’ έσφαξες
Πασάς : Έλα τώρα, περασμένα ξεχασμένα
Καραγκιόζης: Κι αποζημιώσεις δεν έδωσες, σ’ άλλους έδωσες
Πασάς : Και γω ρε, ξέρεις μετά τον πόλεμο τι τράβηξα; Τώρα πριν λίγα χρόνια πάτησα γερά στα πόδια μου
Καραγκιόζης: Ναι πασά μου, (σιγά) πριν πάταγες πάνω μου τη μπότα και όσο να’ ναι ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα
Πασάς : Τι είπες ρε;
Καραγκιόζης: Τίποτε πασά μου, σε συμπονάω αλλά έστειλα τόσους συγγενείς μου να σε βοηθήσουν μετανάστες, ακόμα εκεί δουλεύουν
Πασάς : Είμαι πονόψυχος ρε...
Καραγκιόζης: Ναι πασά μου
Πασάς : Θα σου δώσω πολλά …
Καραγκιόζης: Μπα;
Πασάς : Γιατί οι πατεράδες σου ήρθαν και δούλεψαν και βόηθησαν να φτιάξω χτίρια, εργοστάσια, αυτοκίνητα, λάμπες
Καραγκιόζης: Ευχαριστώ
Πασάς : Και ξέχασες τις μπόμπες και τις μπότες και τις μπομπότες …
Καραγκιόζης: Αααα …… (σιγά) Θα σου' λεγα τώρα, αλλά έχε χάρη... Για ρώτα και τους άλλους ευρωπαίους συμμάχους σου, τις ξέχασαν;
Πασάς : Και αγοράζεις και τα αυτοκίνητα και τα πλυντήρια που φτιάνω
Καραγκιόζης: Ναι
Πασάς : Και είσαι και καλός πελάτης της Ζήμενς
Καραγκιόζης: Της ζημιάς, ναι
Πασάς : Αλλά εγώ τι θα κερδίσω;
Καραγκιόζης: Πασά μου, σε σένα θα τα δώσω πάλι, για τα χρέη, τα αυτοκίνητα, τα πλυντήρια, τα τηλέφωνα;
Πασάς : Έχω ακούσει ότι παίρνεις απ’ τους Κινέζους
Καραγκιόζης: Αυτοί έρχονται, εγώ δεν τους κάλεσα, αλλά να παίρνω τα τετράδια και τα μολύβια στο Κολλητήρι που είναι φτηνά
Πασάς : Εμένα μου κάνεις ζημιά ρε. Όλα τα κομπιούτερ από κει τα παίρνεις
Καραγκιόζης: Αφού είναι φτηνά, αλλά χαλάνε μην ανησυχείς, όταν μου δώσεις λεφτά θα πάρω κι από σένα
Πασάς : Δε σου’ χω εμπιστοσύνη
Καραγκιόζης: Ευχαριστώ πολύ
Πασάς : Τσάμπα δε σου δίνω
Καραγκιόζης: Δώσε με τόκο πασά μου, αλλά λίγο, όχι πολύ
Πασάς : 7% θέλεις;
Καραγκιόζης: Θα πεθάνω πασά μου
Πασάς : 6,9 ρε, καλά είναι, 350 είναι τα spreads ..
Καραγκιόζης: Τα … ποια
Πασάς : Τα ομόλογά σου δεν τα παίρνουνε
Καραγκιόζης: Τα … κομπολόγια, τι είναι αυτά;
Πασάς : Άσε που ο δείκτης σας στο ΧΑ πάει κατά διαόλου
Καραγκιόζης: Του ποιου;
Πασάς : Και το έλλειμμα είναι 13, πάλι ψέματα μου’ πες, 5-6 έλεγες
Καραγκιόζης: Όχι εγώ πασά μου, αυτά είναι κινέζικα που μου λες, δεν καταλαβαίνω γρυ, εγώ απλήρωτος κι άνεργος είμαι
Πασάς : Χρωστάς ρε
Καραγκιόζης: Χατζατζάρη, για σένα λέει, χρωστάς ρε
Χατζηαβάτης: Τι χρωστάω ρε που πονάει ακόμη το στομάχι μου από τα πολλά φασόλια
Καραγκιόζης: Ρε δε φτάνει που σε τάισε η Αγλαϊα, μιλάς κιόλας
Χατζηαβάτης: Θα πάω στο γιατρό
Καραγκιόζης: Και πώς θα πληρώσεις ρε;
Πασάς : Ας τον, θα βγάλει κι αχτίνες, να πάρει κάτι και η Ζήμενς, δικιά μας είναι
Καραγκιόζης: Μα θα πάρει πάλι διακοποδάνειο
Πασάς : Για διακοπές;
Καραγκιόζης: Όχι, για φαϊ και σιρόπια
Πασάς : Έχεις και συ δάνειο;
Καραγκιόζης: Όχι ένα, τέσσερα, για την παράγκα, για το αυτοκίνητο (WV), για το δάνειο που πήρα για την τηλεόραση (plasma, τελευταία τεχνολογία, ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ) και για το αρνί πήρα τώρα ένα μικρό δανειάκι ...
Πασάς : Και αφού είσαι άνεργος
Καραγκιόζης: Θα πάρω δανειο-δάνειο, η Τράπεζα μου δίνει αβέρτα κουβέρτα
Πασάς : Δε στα ζητάει πίσω;
Καραγκιόζης: Τα θέλει αλλά δίνω λίγα λίγα και θα ξεπληρώσει το Κολλητήρι άμα μεγαλώσει
Πασάς : Δε μου λες οι άλλοι στην Ευρώπη σου δίνουνε;
Καραγκιόζης: Δίνουνε αλλά κι αυτοί δεν πάνε καλά, σήμερα λέει υποβάθμισαν και την Πορτογαλία οι Φιτς και...
Πασάς : Α, τώρα ξέρεις και τους Φιτς
Καραγκιόζης: Τους έμαθα από τα παράθυρα, καλοί άνθρωποι, όπως και της Γκολντμαν Σάκους, σακιά με λεφτά έχουν αυτοί, αλλά δε μας δίνουν
Πασάς : Θα σε διώξω από την Ευρωζώνη, όλους θα σας διώξω
Καραγκιόζης: Εγώ σφίγγω τη ζώνη από τώρα
Πασάς : Άμα πέσουν σήμερα τα spreads αύριο στη μάζωξη θα πω να σου δώσουμε δάνειο κι εμείς και το ΔΝΤ
Καραγκιόζης: Δεν το θέλω αυτό το τελευταίο
Πασάς : Τότε τίποτε
Καραγκιόζης: Ούτε οι άλλοι δε δίνουνε;
Πασάς : Όχι, έφτυσα αίμα να τους πείσω, θέλανε να σου χαρίσουνε τόσα λεφτά
Καραγκιόζης: Μα η Ευρώπη είναι μια γροθιά λέγατε
Πασάς : Ναι, τώρα τη βλέπεις, σούρχεται
Καραγκιόζης: Μα έπεσε το ευρόπουλο
Πασάς : Καλύτερα, οι μισοί υπήκοοί μου θέλουν να γυρίσουμε στο μάρκο, ανέβηκαν κι οι εξαγωγές
Καραγκιόζης: Ο θειος μου ο μπαρμπα-Γιώργος έρχεται να σου πει δυο λέξεις κι αυτός

Μπαρμπα-Γιώργος: Ρε Καραγκιόζη με ποιον μιλάς, μέρα που’ ναι;
Καραγκιόζης: Με τον καινούργιο πασά που μας βρήκε θείε μου
Μπαρμπα-Γιώργος: Τι θέλεις ρε, τι τονε θες εσύ;
Καραγκιόζης: Δάνειο για να μη χρεωκοπήσω θείε μου
Μπαρμπα-Γιώργος: Τι σε νοιάζει ρε, αφού έχω 5 κατσίκια κι ένα γάιδαρο
Καραγκιόζης: Δεν είχες και δυο κότες;
Μπαρμπα-Γιώργος: Τις έδωσα για να με σβήσει απ’ το τεφτέρι ο μπακάλης
Καραγκιόζης: Είδες, πάμε χαμένοι
Μπαρμπα-Γιώργος: Ρε καραγκιόζη, βλάκας είσαι, αν πάρεις πάλι δάνειο πως θα το ξεχρεώσεις; Φυλακή θα μπεις
Καραγκιόζης: Εκεί έχει τσάμπα φαΐ, αλλά δε σε κρατάνε, σε διώχνουνε γρήγορα
Μπαρμπα-Γιώργος: Και δε σου δίνει το δάνειο;
Καραγκιόζης: Όχι λέει ότι τα σπρεντς είναι ψηλά
Μπαρμπα-Γιώργος: Τι’ ν’ αυτά, βουνά;
Καραγκιόζης: Πιο ψηλά, πιο ψηλά
Μπαρμπα-Γιώργος: Άκου Καραγκιόζη, θα σου πω εγώ τι θα γίνει
Καραγκιόζης: Έγινες και μάντης τώρα θείε;
Μπαρμπα-Γιώργος: Ρε τι τα φοράμε τα τσαρούχια; Λες να τα’ χω για μόστρα; Θα σε παρακαλάνε για να πάρεις το δάνειο αύριο.
Καραγκιόζης: Γιατί, αφού λέει ότι είμαι απατεώνας
Μπαρμπα-Γιώργος: Ρε άμα σταματήσεις να αγοράζεις τα σίδερά του, τι θα τα κάνει;
Καραγκιόζης: ….
Μπαρμπα-Γιώργος: Θα τα δώσει πιο φτηνά αλλού, αυτό θα κάνει και εσύ θα φτιάξεις δικά σου
Καραγκιόζης: Και αφού λένε ότι δε θα πληρωθεί η Αγλαΐα που είχε βρέξει χιονίσει 5 δεκάρες και τη βγάζαμε μέχρι τώρα
Μπαρμπα-Γιώργος: Μη μασάς Καραγκιόζη
Καραγκιόζης: Τι να μασήσω. Έχω και τίποτε;
Μπαρμπα-Γιώργος: Κάθε εμπόδιο για καλό να ξέρεις. Τώρα θα πέσουν οι μάσκες Καραγκιόζη και θα δεις πράματα και θάματα
Καραγκιόζης: Να φωνάξω και το Χατζατζάρη
Μπαρμπα-Γιώργος: Ας τον αυτόν, εσύ θέλω να με ακούσεις
Καραγκιόζης: Όλος αυτιά και κουτιά
Μπαρμπα-Γιώργος: Για τρεις μέρες δε θ’ ανοίξεις το χαζοκούτι
Καραγκιόζης: Και πώς θα μάθω πόσο πάνε τα σπρεντς;
Μπαρμπα-Γιώργος: Έγινες και οικονομολόγος τώρα, αλλά το στομάχι σου γουργουρίζει πιότερο, να τη βράσω τη … μόρφωσή σου (αν και δεν τρώγεται...)
Καραγκιόζης: Και τι να κάνω το βράδυ;
Μπαρμπα-Γιώργος: Να πας βόλτα ρε. Να δεις το φεγγάρι που λάμπει και να πεις φχαριστώ στο Θεό που σ’ έκανε όμορφο. Και θα δεις ότι και θα μας δανείσουνε, και θα μας τσεκουρώσουνε στον τόκο, και θα μας βρίζουνε από πάνω και μέσα τους θα μας λένε και φχαριστώ.
Καραγκιόζης: Και γιατί θα το κάνουνε;
Μπαρμπα-Γιώργος: Γιατί ρε, κι αυτοί χρωστάνε και τις δόσεις τις πληρώνουνε με τα λεφτά από τις δικές σου δόσεις, που αξίζουνε περισσότερο, αφού τα παίρνουν πίσω με ψηλό τόκο και αυτοί πληρώνουν με χαμηλό...
Καραγκιόζης: Όλοι χρωστάνε;
Μπαρμπα-Γιώργος: Όλοι, γιατί αυτό είναι σήμερα το κλειδί, να χρωστάς, για να έχεις λεφτά για να ζούνε καλά οι δικοί σου, αλλά να σου χρωστάνε άλλοι πιο πολλά, κι ας φτύνουν αίμα για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτό είναι η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας!
Καραγκιόζης: Εμείς σε ποιους είμαστε
Μπαρμπα-Γιώργος: Ζεις καλά ρε ή φτύνεις αίμα;
Καραγκιόζης: Φτύνω αίμα από τότε που θυμάμαι το όνομά μου
Μπαρμπα-Γιώργος: Έτσι θα γίνεται Καραγκιόζη. Μόνο κοίτα, αύριο θα έχεις πάλι λεφτά και όλοι θα γελάνε ότι τα καταφέραμε. Τίποτε δεν καταφέραμε. Πάλι στα ίδια είμαστε, ή μάλλον χειρότερα. Του χρόνου θα κόψουν όλο το δώρο και πολλά ακόμη.
Καραγκιόζης: Άρα δεν έχουμε μέλλον; Πάμε για φούντο;
Μπαρμπα-Γιώργος: Όχι Καραγκιόζη, εσύ κοίτα να μάθεις γράμματα στα παιδιά σου και να τους κάνεις ανθρώπους και όχι τυχοδιώχτες και καιροσκόπους και ένα πιάτο φαΐ πάντα θα’ χεις. Αλλά αύριο είναι Εθνική Γιορτή. 25η Μαρτίου. Πες την Ιστορία στα παιδιά σου. Αυτή η μέρα και άλλες τέτοιες είναι οι νίκες σου και οι ήττες τους. Οι Έλληνες – είναι γραφτό τους – να γιορτάζουν πολλές επετείους, για τις οποίες άλλοι θα ντρέπονται και θα θέλουν να ξεχνάνε.
Καραγκιόζης: Ναι, αλλά πεινάω και χρωστάω και δεν έχω που να πάω..
Μπαρμπα-Γιώργος: Να κάτσεις εκεί που κάθεσαι. Και μην ζητάς με τόση αγωνία. Μη φοβάσαι. Θα σου δανείσουν αύριο και μεθαύριο, και πάντα θα σου δανείζουν. Γιατί αν σταματήσουν να βοηθάνε χώρες σαν την Ελλάδα, οι λαοί τους δε θα χαθούνε, ξέρουν καλά ότι η καρδιά και η ψυχή τους θα τους κρατήσει στη ζωή και θα τους κάνει πιο δυνατούς. Θα ξυπνήσουν τα μάρμαρα και θα μιλήσουν, θα ζωντανέψει ο Όμηρος κι ο Σωκράτης κι ο Ρήγας και θ’ ακουστούν πιο δυνατά, πέρα από θάλασσες κι ωκεανούς, η ιστορία θα κάνει πάλι τον κύκλο της πιο γρήγορα ίσως αυτή τη φορά και δεν είναι αυτό που θέλουν, να είσαι σίγουρος.
Καραγκιόζης: Πάω για ύπνο θείε, αλλά λύσε μου μια απορία. Πού τα ξέρεις εσύ όλα αυτά, πού τα’ μαθες και πώς είσαι τόσο σίγουρος;
Μπαρμπα-Γιώργος: Πόσων χρονών με κάνεις ρε Καραγκιόζη;
Καραγκιόζης: Ξέρω γω; Τι είμαι ρε η μάνα σου ή ο ληξίαρχος;
Μπαρμπα-Γιώργος: Είμαι κοντά τριών χιλιάδων χρονών και ακόμη παιδί νιώθω. Άκου με λοιπόν. Όταν θα νιώσεις πάλι να σε πιέζουν, όταν θα φοβάσαι για το μέλλον των παιδιών σου, θα με φωνάζεις να σου θυμίζω πως ζήσαμε πολύ πιο δύσκολες μέρες εδώ στην Ελλάδα και να σου βάζω μυαλό. Άντε τώρα, καληνύχτα.
Καραγκιόζης: Καληνύχτα θείε, πάω να ξεραθώ και μη χαθούμε. Έχουμε κι άλλα να πούμε. Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε...

Συνεχίζεται .....
_

Η εφημερίδα του σχολείου μου !

Βγήκε επιτέλους η εφημερίδα μας.

Η εφημερίδα του 1ου ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων.

Το πρώτο μας φύλλο είναι γεγονός και σε λίγες μέρες ελπίζουμε να έχει εκτυπωθεί με την αρωγή της σχολικής επιτροπής. Έχει όμως κιόλας «ανέβει» στο διαδίκτυο και μπορείτε να το «κατεβάσετε» στον υπολογιστή σας, να το διαβάσετε και να το εκτυπώσετε αν θέλετε.

Θα το βρείτε στη διεύθυνση http://efimepal.blogspot.com/ και το e-mail της συντακτικής επιτροπής όπου μπορείτε να στέλνετε άρθρα και απόψεις είναι το efimliosia@gmail.com . Στο εξής θα βρίσκετε εκεί όλα τα άρθρα της έντυπης έκδοσης αλλά και άρθρα πριν τη δημοσίευσή τους και θα μπορείτε να τα σχολιάζετε άμεσα και να συζητάτε με τους συντάκτες. Θα υπάρχει χώρος όπου θα δημοσιεύονται οι κρίσεις, προτάσεις και υποδείξεις σας.

Λίγη κατανόηση στην αρχή για τις ατέλειες. Τα επόμενα φύλλα θα είναι καλύτερα. Στόχοι της εφημερίδας μας είναι η έκφραση, η δημιουργία, η σύνθεση, η επικοινωνία, η ενημέρωση, ο προβληματισμός, η συζήτηση, η κριτική, η αναζήτηση λύσεων. Ό,τι λέγεται και γράφεται, και μάλιστα από μαθητές, έχει αξία. Και πάντα θ' αγγίζει την ψυχή μας. Γιατί τα λόγια ενός εφήβου είναι λόγια ειλικρινή, απλά και αγνά, που δεν υπαγορεύονται από κανένα, δεν έχουν μέσα τους δόλο, φόβο και φραγμό και αξίζει να ακούγονται. Που συχνά δεν γίνεται. Λάθος των μεγάλων. Να λοιπόν η ευκαιρία να το διορθώσουμε. Η εφημερίδα μας.

Όποιοι λοιπόν ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ θέλουν, μπορούν να φέρνουν θέματα για δημοσίευση στη ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ σε έντυπη ή καλύτερα σε ηλεκτρονική μορφή (CD, δισκέτες, USB μνήμες ή με e-mail) αλλά και χειρόγραφα. Επίσης μπορούν να υποβάλλουν θέματα για δημοσίευση γονείς, τοπικοί φορείς, μαθητές και καθηγητές άλλων σχολείων της περιοχής κ.ά.

Διαλέξτε λοιπόν θέμα, και ξεκινήστε το γράψιμο. Δεν χρειάζεται ότι υποβάλλεται να είναι τέλειο.

Αν ήταν τέλειο, ίσως να μην ήταν γνήσιο.

Και δεν θα ταίριαζε τότε στην εφημερίδα μας.

Που δεν θα είναι ποτέ τέλεια.

Δεν το θέλουμε.

Θέλουμε απλώς να μας εκφράζει.

Απλώς να βγαίνει από την ψυχή του σχολείου μας.

Του ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων.

Του σχολείου που αγαπάμε και είναι κομμάτι της ζωής μας.

_

Η ομορφιά δε σβήνει

Πως να σβήσεις τον έρωτα, την ομορφιά, την ελπίδα;

Άργησα λίγο να γράψω αλλά δεν πειράζει,
Δεν άλλαξε τίποτε, ούτε θ’ αλλάξει
Κάθε κουβέντα που γράφτηκε, δεν έχει τρόπο να χαθεί
Σαν πέτρα που εκτοξεύθηκε, πίσω δεν γυρνάει
Έτσι κι αλλιώς συγγνώμη δεν ακούστηκε

Χάρη σε σένα λοιπόν
Ω «ευφυή» «συντάκτη», «δημοσιογράφε»;;!
Το περιοδικό σου (Focus) έγινε ξαφνικά διάσημο.
Το εξώφυλλό του έκανε το γύρο του κόσμου.
Τι τιμή για σένα !

Ο καρπός της στρεβλής σου σκέψης, το προσβλητικό χυδαίο σου εφεύρημα, να είναι παντού πρωτοσέλιδο! (για όσους τυχερούς δεν ξέρουν, «ζωγράφισε» με κομπιούτερ για το εξώφυλλο του Focus ένα ψεύτικο χέρι στην Αφροδίτη της Μήλου να κάνει άσεμνη χειρονομία δείχνοντας το μεσαίο δάχτυλο σε όσους βλέπουν το εξώφυλλο, με κύριο τίτλο ότι οι Έλληνες είναι απατεώνες)

Πήρες τουλάχιστον αύξηση;
Πληρώθηκες για τις υπερωρίες πάνω στο κομπιούτερ για να σχεδιάσεις το αριστούργημά σου;
Είχες φαντάζομαι και κάποιο μοντέλο.
Που – αναπόφευκτα και σημαδιακά - έδειχνε σε σένα τη χυδαία χειρονομία όση ώρα τη ζωγράφιζες.
Αλλά αυτό δεν σε πείραζε. Ψιλά γράμματα. Εσύ θα δείξεις τη χειρονομία σου στον κόσμο. Δημόσια. Σε εξώφυλλο.
Έχεις παιδιά; Ναι; Έφερες περήφανος το Focus στο σπίτι;
Τους την έδειξες; Τι σου είπαν;
Τους δίδαξες ότι εσύ γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια την αισθητική, την ιστορία, την τέχνη, την ομορφιά, τον έρωτα, τον πολιτισμό;
Για να βγάλεις λίγα ευρώ;
Καημένε
Ευτυχώς στο σχολείο έχουν δασκάλους μορφωμένους και θα τα βοηθήσουν
να αγαπήσουν
αυτά που εσύ μισείς

Δυστυχώς για σένα, το ΕΛΛΗΝΙΚΟ άγαλμα της Θεάς είναι πολύ γνωστό. Εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια μάτια το έχουν αντικρίσει με δέος από κοντά και πολύ περισσότερα θα το δουν στο μέλλον.

Αυτό το ελληνικό άγαλμα απαράμιλλης ομορφιάς και ψυχής, που υμνεί τον έρωτα, τον πολιτισμό, την τέχνη, τον άνθρωπο είναι παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και αποτελεί ένα ιδανικό, μια ιδέα, μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Όπως και κάθε μεγάλο έργο τέχνης.

Και συ είσαι πολύ μικρός για να το προσβάλεις. Ασήμαντος. Άγνωστος. Μέχρι τώρα. Τώρα έγινες γνωστός. Αλλά δυστυχώς για σένα και πιο ασήμαντος. Πέρασες στην απέναντι όχθη και το ταξίδι σου δεν έχει επιστροφή. Από δω είναι η ομορφιά, η αισθητική, η τέχνη, η ζωή, η αγάπη, ο έρωτας, ο πολιτισμός, το φως, η ελπίδα, το ήθος.
Απέναντι είναι η ασχήμια, η αγένεια, η κακία, η ύβρις, η προσβολή, το μίσος, το σκοτάδι. Και εσύ βέβαια. Αυτά διάλεξες. Καλώς. Δικό σου πρόβλημα.

Ψυχολογικά είσαι ένας καταγεγραμμένος τύπος προσωπικότητας. Ο ανασφαλής, ο αφανής, ο άνθρωπος με χαμηλή αυτοεκτίμηση που θέλει με κάθε μέσο να κάνει εντύπωση, να τραβήξει την προσοχή, να αναδείξει το φτωχό του είναι, που μέχρι τώρα δεν είχε δα και τίποτε σπουδαίο για να δείξει για να γίνει παγκόσμια γνωστός. Δεν ξέρω βέβαια τι έφταιξε, αλλά δεν είσαι πια παιδί ή έφηβος για να σε δικαιολογήσει κάποιος, είσαι μεγάλος πια, σε ηλικία φυσικά.
Σου λείπει παιδεία, ήθος, πνεύμα, ψυχή. Μας το απέδειξες. Τώρα πια είναι αργά για να τα αποκτήσεις.

Βρήκες λοιπόν για να κάνεις «εντύπωση», να «ανέβεις» και να βγάλεις λίγα ευρώ, ένα θύμα, νομίζεις, να χτυπήσεις. Ένα λαό. Τον ελληνικό. Γιατί για σένα, ο κακοπληρωμένος Έλληνας εργαζόμενος, ο Έλληνας βιοπαλαιστής, ο Έλληνας άνεργος, ο Έλληνας αγρότης, ο Έλληνας χαμηλοσυνταξιούχος, η Έλληνίδα μητέρα, το Ελληνόπουλο που αγωνίζεται να μορφωθεί δουλεύοντας μετά το σχολείο, ο Έλληνας καλλιτέχνης, ο Έλληνας που αγοράζει τα γερμανικά προϊόντα κι εσύ πλουτίζεις, ο Έλληνας που αμείβεται για την ίδια δουλειά το μισό από το συνάδελφό του στη χώρα σου, ο φτωχός Έλληνας αλλά αξιοπρεπής, αυτός ο μέσος Έλληνας λοιπόν για σένα είναι απατεώνας και προφανώς πρέπει να χτυπηθεί αλύπητα. Ως οικονομικός «αναλυτής» και «έγκυρος» δημοσιογράφος και «μορφωμένος» και «οξυδερκής» (χα – χα), πιστεύεις και διαδίδεις ότι τα οικονομικά προβλήματα, την οικονομική κρίση τα δημιούργησε αυτός ο χαμηλόμισθος εργαζόμενος Έλληνας, αυτός είναι απατεώνας. Και θέλεις να του δώσεις ένα εντυπωσιακό χτύπημα, να γίνεις ο ήρωας που θα σώσει τον κόσμο που κινδυνεύει (!!!) από το μέσο χαμηλόμισθο εργαζόμενο Έλληνα.

Η μέθοδός σου λοιπόν έγινε γνωστή. Κλέβεις σύμβολα και τα παραποιείς με θλιβερές προσθήκες (που όσο κι αν θες δεν καταστρέφουν την τελειότητα). Με αναίδεια, αγένεια, κακογουστιά, τολμάς να παραθέτεις τη χυδαιότητα δίπλα στην ομορφιά. Βεβηλώνεις λοιπόν το αριστούργημα της ελληνικής τέχνης με το αισχρό σου χέρι - κατασκεύασμα, προσβάλλεις και την ελληνική σημαία υποβιβάζοντάς την σε παρεό στο άγαλμα και θαρρείς πως σε θαύμασε ο κόσμος όλος γιατί νομίζεις πως πρόσβαλες τον μισητό σε σένα ελληνικό λαό και ελληνικό πολιτισμό. Καημένε.

Προσβάλλοντας ένα έργο τέχνης, προσβάλλεις την τέχνη, τον πολιτισμό, το ανθρώπινο πνεύμα. Τα ίδια θα σου έγραφα αν πρόσβαλλες τη Τζοκόντα, τον Δαβίδ ή την 9η συμφωνία. Προσβάλλοντας μια σημαία, ελληνική ή οποιουδήποτε κράτους, προσβάλλεις τους αγώνες κάθε λαού για την ελευθερία του.
Αλλά, πώς να τα καταλάβεις εσύ αυτά; Για σένα η τέχνη είναι προφανώς άχρηστη και άγνωστη. Για σένα η σημαία ενός λαού είναι ένα ύφασμα για να το διασύρεις όπως θέλεις, ακόμη και σαν παρεό, για τους σκοτεινούς σου σκοπούς. Προφανώς δεν είσαι ικανός να τα καταλάβεις. Ίσως είναι το μόνο σου ελαφρυντικό.

Στην πραγματικότητα έκανες ένα καλό, άθελά σου φυσικά, δεν το σκόπευες. Εκατομμύρια άνθρωποι είδαν στο διαδίκτυο το εξώφυλλο του περιοδικού σου και ΘΑΥΜΑΣΑΝ για μια ακόμη φορά τη διαχρονική εκθαμβωτική ομορφιά της Αφροδίτης, ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ την ελληνική τέχνη, την Ελλάδα, τη συμβολή της στον παγκόσμιο πολιτισμό. Και ταυτόχρονα έκανες ένα κακό στη χώρα σου. Όλοι, εκατομμύρια άνθρωποι, φυσικά γνωρίζοντας το εκπληκτικό καλλιτεχνικό δημιούργημα, ΔΙΑΧΩΡΙΣΑΝ και ΑΓΝΟΗΣΑΝ από την πρώτη στιγμή το αισχρό σου χέρι – κατασκεύασμα και ΕΝΟΧΛΗΘΗΚΑΝ και ΕΞΟΡΓΙΣΤΗΚΑΝ από τον παραχαράκτη που τόλμησε να μιάνει (έστω και σε φωτογραφία) ένα μυθικό καλλιτεχνικό δημιούργημα. Και σκέφτηκαν: Γερμανός είναι ο ιερόσυλος, ο εχθρός της τέχνης και του πολιτισμού. Σκέψου λοιπόν, αν και είναι αργά, η πράξη σου ωφέλησε στο ελάχιστο τη χώρα σου; Μήπως απεναντίας την έβλαψε;

Καημένε
Έχεις πάει ποτέ στο Λούβρο;
Θα πας ποτέ; Μην πας.
Πως θ’ αντικρίσεις τη Θεά
Τα μάτια της από κοντά είναι ζωντανά
Και η ματιά της θα σε κάψει
Αλλά και μπροστά σε κάθε πίνακα, σε κάθε άγαλμα, σε κάθε έργο τέχνης
Θα νιώθεις άβολα
Γιατί αυτοί οι καλλιτέχνες έβαλαν στα έργα την ψυχή τους
Αυτά τα έργα
Δεν φτιάχτηκαν για σένα
Αλλά για όλους τους άλλους

Γιατί εσύ
Μόνο να προσβάλλεις ξέρεις
Και η τέχνη
αυτό
δεν μπορεί να το ανεχτεί.
Μην πας λοιπόν στο Λούβρο
Ή στο Βρετανικό
ή στο Μουσείο της Ακρόπολης φυσικά
Και σε κανένα άλλο μουσείο
ή χώρο τέχνης και πνεύματος

Είσαι ανεπιθύμητος
στον πολιτισμό
Είσαι στην αντίπερα όχθη και
εκεί θα μείνεις.
Δική σου ήταν η επιλογή.