Σάββατο 30 Μαΐου 2009

ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ : ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ και προτάσεις για την ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του προβλήματος

Ο νέος νόμος 3730 / Φ.Ε.Κ. 262A/23.12.2008 "ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ", ενώ στον τίτλο του αναφέρει την προστασία των ανηλίκων, παραδόξως δεν περιέχει πουθενά στο κείμενο τις λέξεις «ΣΧΟΛΕΙΟ και ΜΑΘΗΤΕΣ». Βέβαια, μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτονόητο, ότι εφόσον το σχολείο είναι «δημόσιος ή ιδιωτικός κλειστός ή στεγασμένος χώρος» και αφού οι μαθητές είναι συνήθως ανήλικοι, η απαγόρευση του καπνίσματος στο σχολικό περιβάλλον είναι σαφής. Συνολικά όμως ο νόμος αυτός αλλά και η εκπαιδευτική νομοθεσία γενικότερα έχουν κάποιες ελλείψεις που περιορίζουν την αποτελεσματικότητά τους στην προστασία των μαθητών και ενδεικτικά αναφέρω τα παρακάτω:

1) Δεν υπάρχει πρόβλεψη για την απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους των σχολείων. Για παράδειγμα ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ (ανοιχτός χώρος) επιτρέπεται το κάπνισμα στους ανήλικους μαθητές; Μήπως επιτρέπεται στους ενήλικους μαθητές; Έπρεπε να υπάρχει σαφής αναφορά απαγόρευσης του καπνίσματος σε ΟΛΟΥΣ (ενήλικους και ανήλικους μαθητές και προσωπικό σχολείων), σε ΟΛΟΥΣ τους χώρους του σχολείου, όπως ΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ, ΤΑ ΚΥΛΙΚΕΙΑ, ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ αν υπάρχουν κ.ά., ακόμη και αν είναι ανοιχτοί χώροι και μη στεγασμένοι. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι ότι μαθητές από την Α’ Γυμνασίου μέχρι και Γ’ Λυκείου χρησιμοποιούν την αυλή του σχολείου σαν σχεδόν ελεύθερο χώρο καπνίσματος, και εθίζονται συστηματικά στη βλαβερή αυτή συνήθεια αδιαφορώντας για τις παραινέσεις των εκπαιδευτικών. Θα μιλήσω παρακάτω για τη στάση μας ως εκπαιδευτικοί για το θέμα αυτό και τους τρόπους παιδαγωγικής αντιμετώπισης, αλλά σίγουρα η σαφής νομοθετική απαγόρευση διευκολύνει τις συζητήσεις που συχνά ξεκινάνε από τις αμφισβητήσεις των μαθητών για την ύπαρξη ειδικής νομοθεσίας για το σχολείο.

2) Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ της ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ προϊόντων ΚΑΠΝΟΥ καθώς και ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΩΝ ΠΟΤΩΝ πρέπει να είναι ΚΑΘΟΛΙΚΗ σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, κινηματογράφο, εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο, διαφημιστικές πινακίδες, μέσα μαζικής μεταφοράς, υπηρεσίες, χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας, ΠΑΝΤΟΥ. Σε όλους αυτούς τους χώρους υπάρχουν ανήλικοι, πως θα τους προστατεύσουμε από το βομβαρδισμό των αισθητικά ελκυστικών διαφημιστικών μηνυμάτων; Είναι απίστευτο που για προϊόντα που προκαλούν ψυχοσωματική εξάρτηση και σοβαρότατες βλάβες στην υγεία, επιτρέπεται η εκτεταμένη διαφήμιση για λόγους εμπορικούς / οικονομικούς. Θυμίζω τον καρκίνο, την κίρρωση, τα αναπνευστικά νοσήματα, τις καρδιοπάθειες, την αρτηριοσκλήρυνση, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και άλλα ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ νοσήματα που αποδεδειγμένα οφείλονται ή επιδεινώνονται με τη χρήση προϊόντων καπνού και αλκοόλ. Επιπλέον εκατομμύρια ευρώ καταναλώνονται ετησίως για την ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΝΕΠΙΤΥΧΗ θεραπευτική αντιμετώπιση των παραπάνω ασθενειών προκαλώντας και σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα στους ασθενείς και βέβαια και στην οικονομία της χώρας. Φυσικά δεν έχω αυταπάτες ότι αν απαγορευθεί η διαφήμιση θα λυθεί το πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον δεν θα υπάρχει η νόμιμη παραίνεση προς τους νέους να χρησιμοποιούν επιβλαβείς ουσίες.

3) Δεν υπάρχει καμία σταθερή και συνεχής εκπαιδευτική δραστηριότητα στα σχολεία που να αποσκοπεί στο να προστατεύει τους μαθητές από τις βλαβερές συνήθειες του καπνού και του αλκοόλ (εκτός από τα προγράμματα αγωγής υγείας που εφαρμόζονται σε ποσοστό μόνο των μαθητών σε εθελοντική βάση και όχι σε όλους κάθε χρόνο). Και πολλοί μαθητές φυσικά, δεδομένου ότι έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον όπου γίνεται κατά κόρον χρήση καπνού και αλκοόλ και που τους επιτρέπεται ίσως να καπνίζουν από τους γονείς τους, θεωρούν και μας το λένε ευθέως ότι δεν πιστεύουν στη βλαβερή του επίδραση και δεν έχουν πρόθεση να το διακόψουν. Χρειάζεται λοιπόν συστηματική δουλειά στην τάξη στα πλαίσια οργανωμένης εκπαιδευτικής διαδικασίας για την προαγωγή και διατήρηση της υγείας των μαθητών.

Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι η επιτυχημένη εφαρμογή μέτρων προστασίας των μαθητών μας από βλαβερές για την υγεία τους συνήθειες βασίζεται κυρίως στην κατάλληλη παιδαγωγική αντιμετώπισή τους από τους εκπαιδευτικούς. Αλλά επαναλαμβάνω, ότι η παιδαγωγική αντιμετώπιση διευκολύνεται όταν υπάρχει και σχετική επαρκής και σαφής απαγόρευση από το νόμο.
Βέβαια, υποστηρίζω ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ η νομοθετική απαγόρευση να αποτελεί την αφορμή της ευρείας εφαρμογής απορριπτικών τιμωρητικών ποινών στους μαθητές για την εφαρμογή της. Αυτό που ΔΕΝ πρέπει δηλαδή να συμβεί με κανένα τρόπο, είναι να δημιουργήσουμε ένα αυταρχικό σχολείο, που αγνοώντας την ψυχολογία της εφηβείας θα βασίζεται σε απλές συμπεριφοριστικές τιμωρητικές πρακτικές που μόνο σε μικρά παιδιά ή σε άλλες ειδικές περιπτώσεις θα είχαν ενδεχομένως κάποιο παροδικό αποτέλεσμα. Χρειαζόμαστε μόνο ένα σχολείο που σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές παιδαγωγικές απόψεις θα ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ συνεχώς για την ανάπτυξη στους έφηβους μαθητές μας μιας εσωτερικής αυτόνομης ηθικής, μιας ηθικής προσωπικών αξιών που θα τους βοηθήσει σε όλα τα στάδια της ζωής τους να είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες ΜΕ ΙΣΧΥΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΒΛΑΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ.
Χρειάζεται λοιπόν να δώσουμε προσοχή στα εξής για το σύγχρονο σχολείο μας:
ΕΠΕΙΓΕΙ Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ με βάση τις παραπάνω υποδείξεις για να μπορούμε να πούμε πως ο νόμος προστατεύει αποτελεσματικά την υγεία των μαθητών μας αλλά και του υπόλοιπου πληθυσμού της χώρας μας.

α) Δηλαδή να προστεθεί η ΣΑΦΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΑΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΟΙΠΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΟΙΧΤΩΝ δηλαδή χώρων.

β) Συνιστάται επίσης να τοποθετηθούν με ευθύνη του ΥΠΕΠΘ σε όλες τις αυλές σχολείων και λοιπούς χώρους ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ και ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ με επεξηγηματικά σχόλια για τις βλάβες του καπνού στην υγεία.

γ) Να γίνει νομοθετική ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ προϊόντων ΚΑΠΝΟΥ και ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΩΝ ΠΟΤΩΝ παντού, ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ. Δεν υπάρχουν χώροι όπου να μην υπάρχουν ευάλωτες νεανικές ψυχές που μπορεί να παρασυρθούν.

δ) Να εισαχθεί η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΩΣ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ σε ικανή έκταση μέσα στο σχολικό ωρολόγιο πρόγραμμα σε εβδομαδιαία βάση σε ΟΛΟΥΣ τους μαθητές ΟΛΩΝ των τύπων σχολείων, Δημοτικών, Γυμνασίων, ΕΠΑ.Λ. και ΓΕ.Λ. που θα ωφελούνται ποικιλοτρόπως και σε άλλα πολύ σημαντικά θέματα εκτός της αποφυγής του καπνίσματος και χρήσης αλκοόλ (όπως αποφυγή χρήσης ναρκωτικών, άθληση, διατροφή, πρόληψη νόσων κ.ά.). Βλέπε σχετική ανάρτηση για το θέμα αυτό εδώ http://www.meafora.gr/?p=891

Από τη μεριά μας ως εκπαιδευτικοί θα πρέπει να συμβάλουμε ΟΛΟΙ στην παιδαγωγική αντιμετώπιση των προβλημάτων των μαθητών μας με την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΗΘΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ και ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ – ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ για να μην καταφεύγουν σε βλαβερές συνήθειες σαν ΜΕΣΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ που υφίστανται στην πιο ευαίσθητη και δύσκολη ηλικία της ζωής του ανθρώπου, την εφηβεία. Πρέπει να συζητάμε στην τάξη, για όλα. Το μάθημα δεν πρέπει να περιορίζεται στο σχολικό βιβλίο και στο Αναλυτικό Πρόγραμμα, το γνωσιοκεντρικό μοντέλο διδασκαλίας πρέπει να δώσει τη θέση του στην ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ μέσα από διαδικασίες ανεμπόδιστης ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, με στόχο την ΑΓΩΓΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ως υπερσύνολο της απλής μαθησιακής διαδικασίας βελτίωσης στο γνωστικό τομέα. Η ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ μας σε θέματα ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ θα πρέπει να είναι πρωταρχική προσωπική μας συνεχής επιδίωξη και φυσικά καλείται να συνδράμει και η πολιτεία με σχετικά προγράμματα για να γίνει το παραπάνω ζωτικής σημασίας έργο μας εφικτό και αποδοτικό. Τέλος θα πρέπει να προάγουμε τη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, με πρότυπο την ιδανική κοινωνία που οραματιζόμαστε και που θέλουμε οι μαθητές μας να δημιουργήσουν, όπου η τήρηση των κανόνων και η αποφυγή παραβατικών συμπεριφορών θα είναι αποτέλεσμα αμοιβαίας συμφωνίας με τους μαθητές και άρα συνειδητής πειθαρχίας ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ, ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΥΓΕΙΑΣ. Αν αγαπητοί συνάδελφοι κάποια από τα παραπάνω μας φαίνονται δύσκολα και ουτοπικά, απλώς ας προσπαθήσουμε ΟΛΟΙ περισσότερο … Αξίζει τον κόπο, αλλά είναι και υποχρέωσή μας.

Ας βοηθήσει όσο μπορεί και η ΠΟΛΙΤΕΙΑ αφουγκραζόμενη την αγωνία μας για το καλό των μαθητών μας.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Παιδεία και Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές

Απόψεις και προτάσεις για την Παιδεία και το Εκπαιδευτικό Σύστημα

Β’ Μέρος: Παιδεία και Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές (Η/Υ)

Το δεύτερο σκέλος του θέματος της έκθεσης των πανελλαδικών εξετάσεων έλεγε: «Να αναφερθείτε στους τρόπους που θα συμβάλουν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης.»

Για μένα, εδώ είναι τα δύσκολα.

Αγαπάω τους Η/Υ, έχω επιμορφωθεί σε αντικείμενα Πληροφορικής και έχω επίσης συμμετάσχει σε εκπαίδευση καθηγητών στην παιδαγωγική της αξιοποίηση, από χρόνια με βοηθάνε στη δουλειά μου, βοηθάνε και την επικοινωνία, σ’ αυτούς γράφω αυτό το κείμενο. Δεν μπορώ να κάνω χωρίς Η/Υ. Μπορώ εύκολα να βρω να σας πω πολλά θετικά τους στοιχεία. Αλλά προσέξτε, οι Η/Υ έχουν μια δύναμη ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ, όπως και η τηλεόραση και ιδίως στους μικρότερους μαθητές. Δεν πρέπει ΠΟΤΕ να βασίσουμε την εκπαίδευση των μαθητών μας σ’ αυτούς (εκτός από ειδικές περιπτώσεις παιδιών με ποικίλα μαθησιακά προβλήματα όπου η βοήθειά τους είναι ανεκτίμητη). ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΒΑΣΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΗ. Φυσικά η αναμφίβολη αξία των βιβλίων έχει επαρκώς τεκμηριωθεί από την προηγούμενη ανάρτηση, αλλά εδώ θα δώσω μερικές ακόμη πληροφορίες για τη χρήση των Η/Υ στην εκπαίδευση.

Ανέφερα ήδη ότι συχνά στην εποχή μας η τεχνολογία των Η/Υ και του διαδικτύου στρέφεται ΕΝΑΝΤΙΟΝ ακόμη και της ύπαρξης των βιβλίων (συχνά προτείνεται η διανομή CD-ROM π.χ. με χαμηλότερο κόστος έναντι ενός εικονογραφημένου βιβλίου). Πολλοί εκπαιδευτικοί αλλά και άλλοι επιστήμονες θεωρούν ότι με τις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας με τις αρχές του εποικοδομητισμού (Constructivism) ο μαθητής πρέπει απλώς να μάθει να βρίσκει εύκολα και γρήγορα τις πληροφορίες που θα χρειάζεται στη ζωή του με τη χρήση των Η/Υ, και να μην διαθέτει άσκοπο χρόνο να διαβάζει και να αποστηθίζει γνώσεις από βιβλία που πιθανόν να μην του χρειαστούν αργότερα. Η άποψη αυτή παραγνωρίζει την αξία του βιβλίου ως μέσο για την πνευματική ωρίμαση του μαθητή και θεωρεί ότι στην εποχή μας ο πρώτος λόγος ανήκει στην Τεχνολογία που είναι η απάντηση στη λύση των προβλημάτων διαβίωσης των ανθρώπων.

ΔΕΝ θα αρνηθώ φυσικά, αντιθέτως εκτιμώ ιδιαίτερα τις δυνατότητες της Τεχνολογίας να υποβοηθά τη μάθηση παρέχοντας εποπτικά σύγχρονα εργαλεία και διαδραστικές μεθόδους διευκολύνοντας τη χρήση σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας, με χρήση του διαδικτύου (εκπαιδευτικά sites) κ.λπ. και προσπαθώ να τα εντάσσω στη διδασκαλία. Αλλά εξακολουθώ να πιστεύω πως η χρήση των βιβλίων, των χειρογράφων και της διαπροσωπικής επικοινωνίας καθηγητή – μαθητή που υποσκάπτεται συχνά από τις νέες τεχνολογίες είναι αναντικατάστατα για την πνευματική ωρίμαση των μαθητών.

«Αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης». Του βιβλίου με δυο λόγια με το computer. Πώς να συνταιριάξεις αταίριαστα πράγματα!! Την οθόνη με το χαρτί. Την άκοπη υπερπαραγωγή τυποποιημένων κειμένων με συρραφή λέξεων και φράσεων εκτυπωμένων σε Α4 σελίδες με την ομορφιά του βασανισμένου πνευματικά χειρόγραφου που έγινε βιβλίο. Το Google με την εγκυκλοπαίδεια και τα λεξικά. Το «ποντίκι» με το μολύβι. Τα εγκεφαλικά κύτταρα με τα microchips.

Δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν άνθρωπο που να διάβασε ένα ολόκληρο λογοτεχνικό έργο σε Η/Υ π.χ. στο διαδίκτυο, κι ας υπάρχουν χιλιάδες. Αντίθετα, δυστυχώς, έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που από τότε που εθίστηκαν στον Η/Υ ΔΕΝ ξαναδιάβασαν ποτέ βιβλία, ΔΕΝ άνοιξαν λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, ΔΕΝ έκαναν εργασίες μόνοι τους (μόνο COPY-PASTE), και ΞΕΧΑΣΑΝ να γράφουν, να εκφράζονται (παρά μόνο συντομογραφικά όπως στα κινητά). Γι αυτό έχω σοβαρές επιφυλάξεις, αντιρρήσεις, όταν ακούω τα περί πρόωρης εκμάθησης χρήσης Η/Υ στο Δημοτικό, ακόμη και στο Γυμνάσιο. Με τις πρόσφατες εξαγγελίες θα δοθούν 120 χιλιάδες «δωρεάν» laptop σε μαθητές Α’ Γυμνασίου. Να είστε σίγουροι, ότι θα απομακρύνουν τους μαθητές (ιδιαίτερα τους πιο αδύνατους) εντελώς από το σχολικό βιβλίο, θα χειροτερέψουν τη γραφή και την ορθογραφία τους, θα εμποδίσουν την δημιουργική τους έκφραση, θα χαλάσουν την όρασή τους (ρωτήστε και τους οφθαλμιάτρους για τη δράση των ακτινοβολιών στα μάτια τουλάχιστον στα μικρά ιδίως παιδιά), θα τους εθίσουν σε κακόγουστα, βίαια «παιχνίδια δήθεν» που θα προσβάλουν την ευαίσθητη ψυχή τους και η τάξη στο σχολείο θα μοιάζει με Internet Cafe όπου μόνο πνευματική εργασία δεν θα γίνεται, μόνο η μάθηση δεν θα προάγεται, ο καθηγητής θα είναι συνήθως αόρατος και βουβός για τους προσκολλημένους στις οθόνες μαθητές, η προσφορά του σχολείου στη νοητική εξέλιξη των παιδιών μας θα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Βαρύ το τίμημα για το «δωρεάν», δε νομίζετε;

Προτείνω να δοθούν τα laptop σε ΟΛΟΥΣ τους μαθητές που αποφοιτούν από την Α’ Λυκείου, σαν κίνητρο επιμέλειας και κυρίως σαν ΒΡΑΒΕΥΣΗ των μέχρι τότε προσπαθειών τους. Τότε θα έχουν προλάβει να κατακτήσουν ένα ικανοποιητικό βαθμό πνευματικής ωριμότητας χωρίς να έχουν ανασταλεί από τον εθισμό στον Η/Υ, θα έχουν προλάβει να μάθουν ανάλογα με τις δυνατότητές του ο καθένας ορθογραφία, έκφραση, στοιχειώδη μαθηματικά, θα έχουν διαβάσει κάποια κείμενα, θα έχουν διδαχτεί πληροφορική και θα γνωρίζουν τους κινδύνους που αφθονούν στο διαδίκτυο και θα έχουν την ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσουν πιο αποδοτικά και δημιουργικά. Όχι στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο. Εκεί θα είναι σε βάρος της μόρφωσής τους αλλά και της ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους. Βελτιώστε τον εποπτικό εξοπλισμό των σχολείων, φτιάξτε και εμπλουτίστε σχολικές βιβλιοθήκες, χαρίστε εξοπλισμό καλλιτεχνικών, μουσικών και αθλητικών δράσεων με τα χρήματα αυτά, βελτιώστε τα κτήρια, τις αίθουσες. Όλα αυτά τα έχουν περισσότερη ανάγκη.

Εν κατακλείδι: Η αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πάντα θα επιδιώκεται, αλλά θα αποβαίνει δυστυχώς πάντα σε βάρος του βιβλίου. Ας τα χρησιμοποιήσουμε με σύνεση για να περιορίσουμε τις δυσμενείς επιδράσεις στην πνευματική ανάπτυξη των μαθητών μας.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

Απόψεις και προτάσεις για την Παιδεία και το Εκπαιδευτικό Σύστημα

Θα θίγονται κατά καιρούς ποικίλα θέματα από την καθημερινή εκπαιδευτική πράξη, μερικά αν χρειάζεται και κατ’ επανάληψη, με στόχο την εύρεση λύσεων και κυρίως την προώθηση τεχνικών βελτιώσεων του εκπαιδευτικού συστήματος για αύξηση της αποτελεσματικότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οι περισσότερες από τις απόψεις αυτές είτε διαβιβάζονται και στο ΥΠ.Ε.Π.Θ. και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στα αρμόδια τμήματα μέσω επιστολής είτε αναρτώνται στο www.meafora.gr με την ευκαιρία του διαλόγου για την Παιδεία.

Α’ Μέρος : ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

Στην πρεμιέρα των πανελλαδικών εξετάσεων, κατά την εξέταση στη Νεοελληνική Γλώσσα, ζητήθηκε από τους μαθητές να δουλέψουν πάνω σε ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του Άγγελου Τερζάκη «Ταραγμένες Ψυχές», για το βιβλίο και τις αρετές του και να γράψουν ένα κείμενο με θέμα: «Συχνά παρατηρείται πολλοί μαθητές να καταστρέφουν τα σχολικά τους βιβλία στα προαύλια των σχολείων κατά το τέλος του σχολικού έτους. Σε άρθρο που θα δημοσιευθεί στη σχολική σας εφημερίδα να αιτιολογήσετε το παραπάνω φαινόμενο και να αναφερθείτε στους τρόπους που θα συμβάλουν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης» (ολόκληρο το θέμα σε σχόλιο σ’ αυτή την ανάρτηση, δείτε και ένα σχετικό σχόλιο στο blog του σχολείου μας http://epalanoliosion.blogspot.com/2009/05/blog-post_15.html). Στο σχολείο οι μαθητές που τέλειωναν, μας είπαν ότι τους φάνηκε εύκολο θέμα. Δυσκολεύομαι να το πιστέψω, αλλά έτσι κι αλλιώς η μεγάλη παγίδα των πανελλαδικών όπως γίνονται σήμερα δεν είναι το επίπεδο δυσκολίας των θεμάτων, αλλά οι προοπτικές των παιδιών μας μετά τις εξετάσεις. Πάντως ήταν η ευκαιρία των μαθητών μας να πουν τις απόψεις τους για το Εκπαιδευτικό μας σύστημα και πρέπει αυτή να αξιοποιηθεί.

To κυριότερο ζήτημα που προκύπτει σχετικά με τα σχολικά βιβλία είναι η αμφισβήτηση της αξίας τους, ακόμη και της ύπαρξής τους, είτε ως μαθητικά βοηθήματα, είτε ως βιβλία γενικότερου ενδιαφέροντος και εκτός του σχολείου.
Εναντίον και της ύπαρξής τους ακόμη (ΕΜΜΕΣΑ προς το παρόν) στρέφεται η τεχνολογία των Η/Υ και του διαδικτύου που οδηγεί πολλούς εκπαιδευτικούς να θεωρούν ότι ο μαθητής πρέπει απλώς να μάθει να βρίσκει εύκολα και γρήγορα τις πληροφορίες που θα χρειάζεται στη ζωή του με τη χρήση των Η/Υ και να μην διαθέτει άσκοπο χρόνο να διαβάζει και να αποστηθίζει γνώσεις από βιβλία που πιθανόν να μην του χρειαστούν αργότερα. Η άποψη αυτή παραγνωρίζει την αξία του βιβλίου ως μέσο για την πνευματική ωρίμαση του μαθητή και θεωρεί ότι στην εποχή μας ο πρώτος λόγος ανήκει στην Τεχνολογία που είναι η απάντηση στη λύση των προβλημάτων διαβίωσης των ανθρώπων. Η άποψη αυτή σχολιάζεται στην επόμενη ανάρτηση, ας επικεντρωθούμε τώρα στο ζήτημα της αξίας των σχολικών βιβλίων που διανέμονται δωρεάν στους μαθητές.

Ένα σχολικό βιβλίο αποδεικνύεται ότι έχει μεγαλύτερη αξία όταν η εμβέλειά του περιεχομένου του επεκτείνεται και πέραν των σχολικών αιθουσών, στα βιβλιοπωλεία, στους χώρους δουλειάς, στις βιβλιοθήκες, στα σπίτια κ.ά. Αλλά πρώτο και κυρίαρχο ρόλο έχει μέσα στο σχολείο, όπου αποτελεί ένα αναγκαίο βοήθημα για τις ανάγκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οι πρώτοι κριτές λοιπόν είναι οι μαθητές και οι καθηγητές.

Εξαρχής δηλώνω ότι ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ αλλά μπορώ να κατανοήσω και την ακραία συχνά μαθητική συμπεριφορά της καταστροφής τους για λόγους που θα αναπτύξω. Στόχος της ανάρτησης δεν είναι όμως να εξηγήσω απλώς το φαινόμενο, αλλά να προσπαθήσω να δείξω στους μαθητές μου την ανάγκη να αγαπήσουν αυτά τα βιβλία, τα σχολικά, να εκτιμήσουν το πνευματικό τους περιεχόμενο, να τα κρίνουν, να τα αξιοποιήσουν και να προχωρήσουν παραπέρα στη ζωή τους σε ευρύτερες πνευματικές αναζητήσεις.

Είναι αρκετά εύκολο να διακρίνουμε τις προφανείς τουλάχιστον αιτίες της συμπεριφοράς αυτής αλλά και να καταλάβουμε τις βαθύτερες. Φτάνει να ξεφυλλίσουμε τυχαία μερικά βιβλία. Θα δούμε (με αρκετές εξαιρέσεις βέβαια) τόσες κακέκτυπες συντομεύσεις πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, τόσες επανεκτυπώσεις από βιβλία που γράφτηκαν πάνω από 25 χρόνια πριν, τόσο πρόχειρες βιβλιοδεσίες, τόσο κακή αισθητική εμφάνιση, τόσες αστοχίες στην επιλογή θεμάτων, τόσες απουσίες ζητημάτων που «καίνε» τους εφήβους μας, τόσα λάθη, τόσες ιστορικές ανακρίβειες, τόσο λίγες εικόνες, τόσο μεγάλη ύλη. Ας δούμε και τα Α.Π. που υποστηρίζουν αυτά τα βιβλία. Σφιχτά, κλειστά, υποχρεωτικά, με μορφή σχεδόν βασιλικών διαταγμάτων θα’ λεγε κανείς επιβάλλουν τη μοναδική σωστή γνώση που υποχρεούται ο μαθητής να αποστηθίσει για να περάσει την τάξη, να μπει στο Πανεπιστήμιο, να «πετύχει» στη ζωή του. Ας συλλογιστούμε και τις προοπτικές ανεργίας που ανοίγονται στους νέους μας, μετά τόση αποστήθιση, μετά τόσες «επιτυχημένες» εξετάσεις, μετά τόσο κόπο. Γιατί να αγαπήσει κάποιος κάτι που τον βασάνισε, τον κούρασε ψυχικά και σωματικά και μετά δεν θα του δώσει αυτά που βουβά του υπόσχεται; Ξενύχτισε για να παπαγαλίσει και θα «πετύχει» στο Πανεπιστήμιο στην … 37η σχολή της επιλογής του. Θα πιάσει δουλειά και θα χρειαστεί εκπαίδευση από το μηδέν για να ανταποκριθεί, όσα έμαθε θα του είναι άχρηστα. Οι γονείς του αιμορράγησαν οικονομικά γιατί πλήρωναν χρόνια φροντιστήρια για να μάθει αυτά που ΔΕΝ μπορούσε να μάθει από τα συγκεκριμένα βιβλία στο σχολείο.

Δυστυχώς συνάδελφοι, το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν συμβάλλει εδώ και πάρα πολλά χρόνια ουσιαστικά στην εκπλήρωση των ονείρων των μαθητών μας (γι αυτό και τόσες άστοχες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές τύπων σχολείων και εξεταστικών συστημάτων). Δε βοηθάει στην επίτευξη των στόχων τους. Και τα σχολικά βιβλία χρησιμεύουν στην πραγματικότητα σαν το αντικείμενο στο οποίο οι μαθητές προβάλλουν τα αισθήματά τους για το εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο υποχρεωτικά βρίσκονται. Και συχνά προβάλλουν την απογοήτευση και ακόμη και την αποστροφή τους γι αυτό επειδή δεν διασφαλίζει το μέλλον τους, οπότε η καταστροφή και το κάψιμο των βιβλίων είναι το συμβολικό μέσο που ελαφρύνει το ψυχικό τους φορτίο και είναι ταυτόχρονα κραυγή αγωνίας για μια καλύτερη εκπαίδευση.

Στο εκπαιδευτικό σύστημα όμως ανήκουμε και μεις, οι εκπαιδευτικοί. Ρόλος μας είναι να δουλέψουμε μαζί με τους μαθητές για να τους βοηθήσουμε μέσα από την παιδαγωγική σχέση και την άμεση και έμμεση επικοινωνία, βασιζόμενοι στην προσωπική μας παιδεία (πέρα από Α.Π., διδακτικά αντικείμενα οποιωνδήποτε μαθημάτων, νόμους, εγκυκλίους και διατάγματα) να αυτοβελτιωθούν. Να βρουν τα κατάλληλα κίνητρα και να αρπάξουν τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι βοηθάμε τους μαθητές μας να γίνουν ολοκληρωμένες πνευματικές και ηθικές προσωπικότητες, άνθρωποι μορφωμένοι, ιδεολόγοι, κοινωνικοί, αντιρατσιστές, υπεύθυνοι, με αυτοπεποίθηση, πολιτισμένοι. Αυτό το έργο έχουμε κυρίως, αλλά ΣΥΧΝΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ, είτε γιατί δεν μας βοηθάει το εκπαιδευτικό σύστημα, είτε γιατί πιστεύουμε (!) πολύ σ’ αυτό και εφαρμόζουμε κατά γράμμα τις οδηγίες του (Α.Π., συμπεριφορά, ύλη, απουσίες, βαθμούς, ποινές, κ.ά.), είτε γιατί έχουμε εμείς οι ίδιοι προσωπικά ελλείμματα και δεν μπορούμε λοιπόν να βοηθήσουμε τους μαθητές μας. Οπότε, ας μην εθελοτυφλούμε, και σε μας ορμάνε οι φλόγες. Δεν είμαι τυχερός, αυτές τις μέρες θα’ θελα να ήμουν φιλόλογος βαθμολογητής, να διαβάσω και να κρατήσω σημειώσεις από τα γραπτά των παιδιών, να μάθω απ’ αυτά, να τα δημοσιεύσω και να μάθει και η κοινωνία μας, να πάρει ιδέες για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα. Παρακαλώ συνάδελφοι φιλόλογοι, καν’ τε το, δημοσιεύστε τις απόψεις των μαθητών που θα διαβάσετε στα γραπτά τους, τώρα είναι μοναδική ευκαιρία.

Μα τότε, γιατί δήλωσα παραπάνω ότι ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ «ΣΧΟΛΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ»; Φυσικά μιλάω για το σχολικό βιβλίο σαν έννοια και όχι γενικά για όλα τα βιβλία που συχνά έχουν τη μορφή που περιέγραψα πιο πάνω και κάνει τους μαθητές να τα μισήσουν.
Θα μου φωνάξει κάποιος. «Δεν είσαι μαθητής, γι αυτό». Και δίκιο θα έχει, αλλά δεν είναι μόνο γι αυτό. Δεν θεωρώ τα σχολικά βιβλία σαν πανάκεια για τη μάθηση, ούτε σαν πνευματικά αριστουργήματα (μερικές φορές είναι). Αλλά σκεφθείτε ότι σε μερικά σπίτια, χωρίς βιβλιοθήκες, όπου μπορεί να συνωστίζονται σε λίγα τετραγωνικά μέτρα πολυμελείς οικογένειες, τα σχολικά βιβλία, έστω και κλεισμένα σε κούτες ΝΟΥΝΟΥ κάτω από κρεβάτια θα είναι τα μόνα βιβλία με αποσπάσματα - διαμάντια της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας και ποίησης, κείμενα των αρχαίων συγγραφέων, Ιστορίας, Μαθηματικών, Βιολογίας και τόσα άλλα. ΑΞΙΖΕΙ αυτά τα βιβλία να μην καταστραφούν ακόμη και αν διαβαστούν και ελάχιστες μόνο σελίδες τους έστω και μετά από χρόνια, ακόμη και αν μόνο οι τίτλοι τους έχουν διαβαστεί και τα ονόματα των δημιουργών τους. Επίσης μερικά από τα βιβλία ειδικότητας των τάξεων του Επαγγελματικού Λυκείου που θα χρειασθούν ίσως κατά την άσκηση του επαγγέλματος αργότερα. Σε πολλά σπίτια ίσως να μην αγοραστούν ποτέ βιβλία. Τα σχολικά (τουλάχιστον κάποια από αυτά) θα εκπέμπουν πάντα ένα μικρό έστω φως. Στο σπίτι της μητέρας μου (ούτε το Δημοτικό δεν έχει τελειώσει) βρήκα μια παλιά σχολική μετάφραση της Οδύσσειας. Την είχε διαβάσει !!

Παρακαλώ τους μαθητές μου να αγαπήσουν το βιβλίο. Ελπίζω ότι τα καταφέρνω που και που. Δουλεύω σε μια περιοχή όπου στα σπίτια που μεγαλώνουν οι μαθητές μας δεν υπάρχουν βιβλία και που οι γονείς τρέχουν όλη μέρα για το μεροκάματο και είναι δύσκολο να αποκτήσουν από το σπίτι τους οι μαθητές κίνητρα για μάθηση, για πνευματική καλλιέργεια. Συχνά λοιπόν τα μόνα βιβλία που έχουν είναι τα σχολικά. Αν λείψουν κι αυτά, μόνο έπιπλα και πιάτα θα έχουν τα σπίτια. Ας αγαπήσουν λοιπόν αυτά τα βιβλία, ας τα εκμεταλλευτούν όσο μπορούν και ας μην τα βλέπουν σαν φταίχτες για τα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος, άλλες είναι οι αιτίες. Ας τα δουν σαν βιβλία, όχι σαν «σχολικά» βιβλία, ελεύθερα από βάρη που άδικα τους έχουν φορτωθεί, ας τα ξεφυλλίσουν το καλοκαίρι ή σε άσχετο χρόνο από τότε που αποτελούν «διδακτέα ύλη», έχουν πολλά από αυτά μέσα τους αληθινό πνευματικό πλούτο, αρκεί να ψάξουν να τον βρουν έστω και μακριά από τις αίθουσες και τα Α.Π. Και το τελευταίο απ’ αυτά τα βιβλία αξίζει σεβασμό σαν πνευματικό πόνημα που κρύβει ένα κομμάτι από την ψυχή του συγγραφέα του. Ας τα δουν με τα μάτια του λογοτέχνη «το ένα βιβλίο ν’ ανασκευάζει ή να πολεμάει τ’ άλλο, όλα μαζί σε γυμνάζουν στη διαδικασία του διαλόγου…., ας παρακινηθούν απ’ αυτά κι’ άθελά τους ακόμα, να διαβάσουν άλλα, αντίθετα, για να μορφώσουν γνώμη, να συγκρίνουν, να διαφωτιστούν …., και να τα επικρίνουν, να τα αρνηθούν, αν είναι για προπαγάνδα, να αρνηθούν στα ΜΜΕ να τα παραμερίσουν, να πιστέψουν πως ο κόσμος, αν σωθεί, θα το χρωστάει στο βιβλίο». Τα δίνει όλα τα κλειδιά ο Τερζάκης.

Τα παραπάνω σαφή μηνύματα που σημειολογικά προκύπτουν από την ανάλυση της μαθητικής συμπεριφοράς προς τα σχολικά βιβλία πρέπει να αξιοποιηθούν από την Πολιτεία.
Αφενός οι μαθητές επιθυμούν το προφανές, δηλαδή βιβλία ελκυστικά, χρήσιμα, κατανοητά, με περιεχόμενο που θα τους βοηθάει να εξελίσσονται πνευματικά και να τους δίνει τη δυνατότητα να αποκτούν τις απαραίτητες δεξιότητες για την αντιμετώπιση της ζωής τους μετά το σχολείο. Αφετέρου το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να μπορεί να βοηθάει τους μαθητές να ολοκληρωθούν σωματικά, ψυχικά, πνευματικά για να σταθούν αυτάρκεις με αυτοπεποίθηση στην κοινωνία. Εδώ δεν μπορεί να δοθεί κάποια μαγική λύση και είναι συνάρτηση πολλών επιμέρους βελτιωτικών διαδικασιών που θα προκύψουν από το συνεχή διάλογο για την Παιδεία μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων (πολιτεία, γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί, κοινωνία). Σημαντικά είναι τα μηνύματα προς εμάς, τους εκπαιδευτικούς, για τη στάση μας μέσα στο σχολείο που θα πρέπει να σηματοδοτεί την πρόθεσή μας για πραγματική βοήθεια προς τους μαθητές στην εκπλήρωση των στόχων τους. Πρέπει πρώτοι εμείς να αποδεχόμαστε άνευ όρων όλους τους μαθητές, χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα, να βοηθάμε στη βελτίωση του ψυχολογικού κλίματος στο σχολείο και να ενθαρρύνουμε την επικοινωνία και τη συνεργασία (μαθητών, γονέων, καθηγητών). Πρέπει επίσης να θέτουμε μαζί με τους μαθητές στόχους αλλά και κανόνες συμπεριφοράς των οποίων οι παραβάσεις να μην οδηγούν σε τιμωρητικές, «παραδειγματικές» και υπερβολικές κυρώσεις αλλά αυτές να έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα με βάση τις φυσικές και λογικές συνέπειες των πράξεων μετά από διάλογο και συνεργασία μαζί τους. Χρειάζεται να βελτιώνουμε συνεχώς τη μαθησιακή διαδικασία με εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας που πρέπει να περιλαμβάνει με δική μας πρωτοβουλία και ευθύνη θέματα εκτός Α.Π. που άπτονται των εφηβικών προβλημάτων, να φροντίζουμε για την συνεχή επιμόρφωσή μας και να παρέχουμε κατά το δυνατόν συμβουλευτική υποστήριξη στους μαθητές μας. Προτείνω να καταρτίζουμε μαζί με τους μαθητές μας στην αρχή της χρονιάς σε κάθε σχολείο αλλά και σε κάθε τάξη κανονισμών λειτουργίας που θα αφορά θέματα συμπεριφοράς καθηγητών και μαθητών και συνέπειας στην εκπαιδευτική διαδικασία (φοίτηση, προετοιμασία, προσπάθεια, πρωτοβουλία, συμμετοχή) με ειλικρινή προσπάθεια επίτευξης των στόχων και από τους μαθητές και από τους καθηγητές.

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Παιδείας … στέγαση

Βλέπε και "Παιδείας στόχοι και εκπαιδευτικό έργο" στο σχόλιο αυτής της ανάρτησης.

Εδώ και πολλά χρόνια, στα Άνω Λιόσια, το γεφύρι της Άρτας θεωρείται πια ξεπερασμένο. Το ιστορικό του κτηρίου – φαντάσματος που υποσχέθηκαν κάποιοι (κυκλοφορούν ανάμεσά μας) να γίνει σχολείο και να στεγάσει τα όνειρα των μαθητών της υποβαθμισμένης περιοχής μας, είναι πια θρυλικό. Το αδηφάγο (σε χρήματα και ελπίδες) αυτό γιαπί είναι κοντά μας, στα 100 μέτρα και μας κοιτάζει θαρρείς ειρωνικά, όταν από τα παράθυρα των containers και των προκάτ αιθουσών όπου κάνουμε μάθημα ξεφύγει η ματιά μας προς την ελπίδα. Και η ματιά και το μυαλό εύκολα ξεφεύγουν από το χώρο όπου αναγκαστικά βρίσκεται το σώμα (μόνο και μόνο γιατί το όριο απουσιών ξεπεράστηκε οριακά), γιατί στο χώρο αυτό συχνά το ταβάνι στάζει, το κλιματιστικό αργεί να φέρει τη ζέστη, τα χνώτα 20 ατόμων σε ένα μικρό κλειστό χώρο κάνουν τη μετάδοση των ιών και μικροβίων μια εύκολη υπόθεση, τα παράθυρα και οι πόρτες συχνά ή δεν ανοίγουν ή δεν κλείνουν καλά, ακόμα κι ο ψίθυρος διογκώνεται, το μάθημα από τις διπλανές «τάξεις» ακούγεται ξεκάθαρα μέσα από το φτενό διαχωριστικό, η μπάλα μας τρομάζει με τον εκκωφαντικό θόρυβο που κάνει χτυπώντας απρόσμενα στο ..αντηχείο μας, ο μαθητής της διπλανής τάξης για να βγει περνάει μέσα από την τάξη μας (η ζωή έχει 2 πόρτες, οι δύο αίθουσές μας μόνο μία), η ύλη δεν βγήκε ακόμη, κανείς δεν περπατάει στο στενό διάδρομο ανάμεσα στα θρανία, ούτε μαθητής, ούτε δάσκαλος (οριακά χωρούν στο πλάι γυρισμένοι), το κέφι για μάθημα δύσκολα βρίσκεται, το κουδούνι αργεί ακόμη για να ξεφύγουμε… Σας παρακαλώ, δείτε τις φωτογραφίες, (http://epalanoliosion.blogspot.com/2008/12/blog-post_04.html), εδώ η εικόνα αξίζει 1000000+ λέξεις. Αν περιηγηθείτε το ιστολόγιο θα δείτε όλο το ιστορικό, με λεπτομέρειες.


Και έρχονται, βλέπουν και απέρχονται χρόνια τώρα δήμαρχοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διευθυντές και προϊστάμενοι Εκπαίδευσης, κουνούν το κεφάλι, γράφουν λίγα λόγια στον τύπο, στο internet, στα πρακτικά των συμβουλίων, ψάχνουν ποιος έφαγε τα πρώτα λεφτά, ποιος έφαγε τα δεύτερα, τα τρίτα …, ποιος θα αναλάβει τώρα …. Πόσα θα πάρει ο τωρινός υποψήφιος ανάδοχος … αυτός θα είναι καλύτερος; Ο ΟΣΚ αναγγέλλει βιοκλιματικά κτήρια… (όχι όμως εδώ, στην ΥΠΟΛΟΙΠΗ Ελλάδα. Εδώ είναι το Κέντρο Πάλης, 300 μέτρα απόσταση, απ’ όπου ακούγονται τραγούδια και χοροί (so you think you can dance?) και εμείς έχουμε το γιαπί και τα containers αντικριστά του και το κοιτάμε με ζήλεια (so you think you can learn?)

Οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν ένα «όπλο» συχνά, τη … μετάθεση. Οι μαθητές την … κατάληψη. Οι γονείς την … ανοχή (τρία χρόνια είναι, θα περάσουν). Άσφαιρα όπλα, μόνο θόρυβο κάνουν τελικά.

Χρόνια υποσχέσεις. Από πρόπερσι είχαμε μια πιο σοβαρή αντιμετώπιση, ήλθε προς τιμή του ο Υφυπουργός Παιδείας και μίλησε στα παιδιά και ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους της πολιτείας, ήλθαν κι ο Δήμαρχος, ο Αντιδήμαρχος, ο ΟΣΚ, πήγαμε και μεις, έγινε ανάθεση και ήταν να αρχίσουν εργασίες το Δεκέμβρη 2008, μετά έγινε το Φλεβάρη, Μάης τώρα και τίποτα πάλι. Εξετάσεις τώρα, πίεση, άγχος, διακοπές μετά, το μυαλό ξεφεύγει αλλού. Για λίγο όμως. Μα πόσο στοιχίζει πια αυτό το σχολείο, τα μπετά και τα τούβλα μπήκανε, τα πλακάκια και οι σοβάδες μάλλον λιγότερο στοιχίζουν, στεγαστικό δάνειο αν είχαμε πάρει θα κοντεύαμε να το ξεχρεώσουμε.Απαντήστε σας παρακαλώ (ελπίζω να μην πει κανείς ότι δεν αφορά το διάλογο για την παιδεία, ξαναδείτε τον τίτλο του άρθρου): Θα έλθει ο εργολάβος; Θα μπει το νερό στ’ αυλάκι; Θα πούμε αλήθεια στα παιδιά μας αυτή τη φορά; Αν έλθει ο Σεπτέμβρης, στον αγιασμό, θα μπορέσουμε να κοιτάξουμε τους μαθητές μας στα μάτια ή θα αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε πότε θα αρχίσει η επόμενη κατάληψη; Και στείλτε μας ένα χαρτί με σφραγίδες και υπογραφές, την τάδε του μηνός του τάδε έτους θα μπείτε στο νέο σχολείο. Όχι πια προφορικώς. Γραπτώς.

Μακάρι να ευοδωθεί ο διάλογος για την Παιδεία. Αλλά πριν βρούμε τρόπο πως θα περάσουν τα παιδιά μας στο Πανεπιστήμιο, μήπως πρέπει να βρούμε τρόπο να διασχίσουν το δρόμο που οδηγεί εκεί; Ή θα μας πουν αυτό που φανταζόμαστε «Μη βιάζεις το ταξίδι διόλου. Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος». Αυτό φοβάμαι.

Γιώργος Στάμος, καθηγητής του σχολείου.

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Συνένωση φύλλων


Σε ένα κληρόδενδρο (Clerodendron trichotomum) παρατήρησα ένα παράξενο (για μένα) φαινόμενο, μια μορφή συνένωσης φύλλων (φύλλα διπλά, με διαίρεση του μίσχου και δημιουργία δύο φύλλων με ανεξάρτητη νεύρωση αλλά διατήρηση συνενωμένων σε μεγάλο βαθμό των ελασμάτων τους). Τα 99% των φύλλων του φυτού ήταν όμως συνηθισμένα απλά φύλλα, γι αυτό νομίζω ότι είναι κάποια δυσμορφία φύλλων.

Ενώ στα άλλα φυτά στη φωτογραφία δεν υπάρχει συνένωση φύλλων, όλα τα φύλλα τους είναι απλά με ένα μίσχο και ακτινωτή νεύρωση.

Μπορεί κανείς Γεωπόνος ή Βιολόγος να βοηθήσει; Είναι κάποιο φαινόμενο που έχει μελετηθεί; Σχετική βιβλιογραφία;
Ευχαριστώ.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΚΤΥΑΚΟΥ ΤΟΠΟΥ ΕΠΑ.Λ. ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ

Θερμά Συγχαρητήρια στο συνάδελφο ΚΥΡΙΑΚΟ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΕ12.10 Φυσικό Ραδιοηλεκτρολόγο για την άριστη δουλειά που έκανε αποκλειστικά μόνος του και χωρίς να του ζητηθεί με μεράκι και πολύ κόπο. Χάρη σ'αυτόν πήρε το σχολείο μας το 2ο Πανελλήνιο Βραβείο (το μόνο σχολείο απ' όλη τη Δυτική Αττική που βραβεύτηκε) σε μια κρίσιμη περίοδο με πολλά προβλήματα (με μεγαλύτερο το κτιριακό), οπότε η πανελλήνια αυτή προβολή είναι εξαιρετικά σημαντική για την επίλυσή τους.

Αποτελέσματα 3ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού
για τη Βράβευση Σχολικών Δικτυακών Τόπων -2009

Η «Ελληνική Ένωση για την Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση» (e-Δίκτυο-ΤΠΕ-Ε ) και η Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών για την αξιοποίηση των ΤΠΕ «Μιχάλης Δερτούζος» σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ) ανακοινώνουν τα αποτελέσματα για την βράβευση των καλύτερων σχολικών δικτυακών τόπων Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων οι οποίοι φιλοξενούνται σε διακομιστές του ΠΣΔ.

Η βράβευση θα πραγματοποιηθεί σε παράλληλη εκδήλωση στο πλαίσιο του 5ου Πανελλήνιου Συνεδρίου των Εκπαιδευτικών για τις ΤΠΕ στην Εκπαίδευση «Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στη Διδακτική Πράξη» (ΣΥΡΟΣ, 8-9-10 Μαΐου 2009) Αυτή η εκδήλωση αποτελεί συνέχεια της προσπάθειας που ξεκίνησε με τη βράβευση σχολικών δικτυακών τόπων Δημοτικών Σχολείων στο 4ο Συνέδριο για τις ΤΠΕ-Ε της Σύρου (4-5-6 Μαΐου 2007) και συνεχίστηκε στο 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας (9-11 Μαΐου 2008) συμπεριλαμβάνοντας και σχολικές ιστοσελίδες της B/θμιας Εκπαίδευσης.

Δευτεροβάθμια εκπαίδευση

Α/Α ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ %

1 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΕΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ ΣΕΡΡΩΝ 87,6 %
2 1ο ΕΠΑΛ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ 84,7 %
3 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΡΕΣΟΥ ΛΕΣΒΟΥ 81,9 %
4 38ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΘΗΝΑΣ 80,5 %
5 ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΒΟΛΟΥ 80,4 %
6 3ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ 79,3 %
7 14ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ 77,6 %
8 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ 74,1 %
9 2ο ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΓΕΡΑΚΑ 72,9 %
10 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟ 61,7 %


ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Α/Α ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ %
1 1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ91,9 %
2 1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΥΟΣΜΟΥ91,6 %
3 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΛΙΟΥ89,1 %
4 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ87,4 %
5 60ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΤΡΑΣ84,5 %
6 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΡΟΧΩΜΑΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 83,5 %
7 12ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ82,5 %
8 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ ΕΙΔΙΚΟ80,6 %
9 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΑΠΩΝ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ80,4 %
10 6oΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ-ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ78,4 %