Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Λίγο ακόμα ...



Νύχτα βαριά, η ανάσα λίγη
σκληρή αγρύπνια, έξω βροχή
ελπίδα μόνη, βάλσαμο, πόθος
να ταξιδέψω με την αυγή

Με περιμένουν ουράνια κάλλη
λευκοί αγγέλοι με προσκαλούν
πλευρό γυρνάω, πώς να σ’ αφήσω
φαρμάκι τι χρωστάς να πιείς

Δώσ’ μου Θεέ μου μια ευκαιρία
άσε με λίγο ακόμα εδώ
όχι για μένα, έτοιμος είμαι
γλυκός ο θάνατος και λυτρωμός

Αγάπη είναι το όνομά της
Λαχτάρα Έρωτας Στοργή
κοίτα τη μέσα στα όνειρά της
τι όμορφη, σαν προσευχή

Πώς να ματώσω την καρδιά της
να της μαυρίσω την ψυχή
πόνος αβάσταχτος τα δάκρυά της
μάτια αστείρευτη πηγή

Δώσ’ μου Θεέ μου λίγο χρόνο
άσε με λίγο ακόμα εδώ
ως την γιορτή της θέλω μόνο
στον τελευταίο μας χορό

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Το καράβι με τους κωπηλάτες



Ήταν ένα απ’ αυτά τα μεγάλα καράβια, γεμάτα κόσμο, κυρίως παιδιά, ψυχές αγνές, αμόλυντες που σε ξεκούφαιναν με τις φωνές τους, τα παιχνίδια τους, τους καυγάδες και τα τραγούδια. Το καράβι είχε βάλει πλώρη για μια νέα γη, πλούσια, όμορφη, κατάφορτη με αγαθά που όλοι είχαν ακούσει ότι υπάρχει, κανείς όμως δεν την είχε αντικρίσει από κοντά. Πολλοί δεν πίστευαν καν ότι υπάρχει. Τα παιδιά όμως το πίστευαν, ήταν βέβαια ότι θα την ανακαλύψουν. Δυστυχώς γι’ αυτά οι κυβερνήτες του πλοίου με τις στολές και τα γαλόνια είχαν άλλα σχέδια και όλο έστριβαν το πηδάλιο προς άλλες κατευθύνσεις, θαρρείς καμιά φορά πως θέλαν στα βράχια να το ρίξουν. 

Μα το καράβι αυτό ήταν κωπήλατο με πολλές σειρές πάγκους σε τρία επίπεδα, με χιλιάδες κωπηλάτες που τραβούσαν κουπί, συχνά κόντρα στα ρεύματα και στον άνεμο, με κακοκαιρία και φουρτούνα, ασταμάτητα και αγόγγυστα. Στο χαμηλότερο επίπεδο, κάτω κι από την ίσαλο σχεδόν, ήταν οι λεγόμενοι «τεχνικοί», αυτοί έκαναν πιο βαριά δουλειά και οι άλλοι δεν τους υπολόγιζαν σαν ίσους, πολλοί δεν ήξεραν καν ότι υπήρχαν. Όμως οι «τεχνικοί» συνέχιζαν με πείσμα, βοηθούσαν με όλες τους τις δυνάμεις και αυτοί ήταν κυρίως που έφερναν το πλοίο στα ίσα του όταν παρέκκλινε και κινδύνευε να πέσει σε  ύφαλα και ξέρες από τις στραβοτιμονιές των καπεταναίων.  

Ξαφνικά μια μέρα παράδοξα ήρεμη, με θάλασσα γαλήνια και ουρανό καθάριο ακούστηκε ένας θόρυβος. Είχαν κατέβει κάποιοι γαλονάδες και με τη βία άρπαξαν κάποιους κωπηλάτες από τους «τεχνικούς» και τους πέταξαν στη θάλασσα.

Τα … νέα είναι ΚΑΛΑ !!!!!!!



1ο ΕΠΑ.Λ. ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ 
Προστίθεται: ΝΕΑ  ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ   

Επιτέλους: Η ειδικότητα που χρειάζονταν τα Άνω Λιόσια, το Ζεφύρι, η Φυλή, μια τεράστια περιοχή με 30.000 + πληθυσμό που αυξάνεται σταθερά.

Με το ΦΕΚ 1366, τ.Β' 28 Μαΐου 2014 μάθαμε επιτέλους και με μεγάλη ανακούφιση ότι: 
Μετά την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ από το 1ο ΕΠΑ.Λ. και την ΕΠΑ.Σ. Άνω Λιοσίων των ειδικοτήτων ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ, ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΟΜΙΑΣ, ΒΟΗΘΩΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ, ΚΟΜΜΩΤΙΚΗΣ και ΒΟΗΘΩΝ ΟΔΟΝΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ οι πάνω από 100 μαθητές και μαθήτριες (οι μαθήτριες σε συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό 80-90%) επιτέλους θα βρουν από το Σεπτέμβρη κιόλας στο 1ο ΕΠΑ.Λ. μια νέα ειδικότητα αιχμής που θα αντικαταστήσει ΟΛΕΣ τις υπόλοιπες. 

Προφανώς θα προηγήθηκε μια ενδελεχής έρευνα στην περιοχή για να

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων, Αγιασμός 2014


Στο ΕΠΑ.Λ. καλή χρονιά
δασκάλοι, μαθητές, γονείς
κι αν έρθει βαρυχειμωνιά
θα 'ν' επίτηδες θαρρείς

κόντρα να πάτε στον καιρό
που σαρώνει τα σχολεία
νικητές!! τα θέλετε όλα
μόρφωση, ζωή, παιδεία

σήμερα καντε μια αρχή
στο σπίτι, στο σχολείο
δώστε υπόσχεση ιερή
με όπλο ένα βιβλίο

δε θα σας κλέψουν τη χαρά
δε θα υποχωρήσετε
θα βγείτε στη ζωή μπροστά
τον κόσμο θα κερδίσετε

Καλή χρονιά, καλή πρόοδο φοβεροί ΕΠΑΛίτες καθηγητές και μαθητές, καλή δύναμη.
Με αγάπη, ένας παλιός ΕΠΑΛίτης
_

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

ζω

τι κι αν βρέχει και χιονίζει
και αστράφτει και βροντά;

αν ανθίζει η κατάμαυρη πέτρα
και αν κάποια πουλιά τραγουδάνε
κι ένας κρότος δε σπάει τη σιωπή
κι ένα μωρό αναίτια δεν κλαίει
και μιας μάνας δεν ακούω κραυγή
το μαχαίρι δε γυρνάει στην πληγή


κι αν οι λύκοι μερέψανε φύγαν
και τα φίδια χαθήκαν στο χώμα
κι αν Θεοί κατεβήκαν στη γη
και ο ήλιος δε σβήνει στο κύμα
κι αν είναι ακόμα Κυριακή
στου παραδείσου την αυλή

αν δεν είσαι δω
και μόνος πια είμαι
δεν ανασαίνω
μα και πάλι ζω
η φωτιά αργοσβήνει
μα και πάλι ζω
η ελπίδα πεθαίνει
μα και πάλι ζω
ο νους μου σαλεύει
μα και πάλι ζω

γιατί σε θυμάμαι
γι' αυτό ζω