Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Προς νεαρούς οδοιπόρους



Σ΄ άγνωστο δίστρατο αν βρεθείς
φίλε οδοιπόρε της ζωής περπατητή
κι αν μια στιγμή κοντοσταθείς
το μονοπάτι να διαλέξεις ποιο να πάρεις,
εύκολος γρίφος φαίνεται·  απ’ τη μια
κατηφοριά ή ίσιωμα, η γη ν' ανθομυρίζει
δεντροσειρές σε ξέφωτα, πουλιά να τραγουδάνε
μα απ’ την άλλη σύθαμπο, ομίχλη κι ανηφόρι
πέρασμα κακοτράχαλο, λακκούβες, πέτρες, βάτα

Κι αν η καρδιά σου λαχταρά, να πορευτεί με βιάση
την κούρασή σου σύμβουλο μην έχεις, σε πλανεύει
σα δρόμο άκοπο ζητά αμέσως να διαλέξεις
Κι αν άλλοι που σε προσπερνούν
σου γνέφουν και σε προσκαλούν
- μαζί μας έλα και θα δεις, μη χάνεις τον καιρό σου
γέλια και ξέφρενες γιορτές, μακριά οι στεναχώριες,
ανθρώπινο είναι τη χαρά, το κέφι να ζηλέψεις

Μα αν το διάβα τους ποθείς ευθύς ν’ ακολουθήσεις
πρώτα λογάριασε καλά, μη βιαστικά κινήσεις,
απ’ τα γραφτά τα σχολικά θυμήσου τις εικόνες
τις ιστορίες τις παλιές, τους μύθους και τους θρύλους
τις κακουχίες τα δεινά των μακρινών προγόνων
πόνος και αίμα άδικα, κόποι, θυσίες, πάθη,
απλοί ανθρώποι ήρωες και μάρτυρες γινήκαν
και δες τους τώρα στο μυαλό αβίαστα δεσπόζουν
μπορεί σε κάποιους όνειρο να 'χεις κρυφό να μοιάσεις

Όλοι αυτοί που σήμερα ανείπωτα θαυμάζεις  
ποιο δρόμο λες πως διάλεξαν, ποια απόφαση να πήραν
σαν βρέθηκαν σε δίλημμα, όμοιο με το δικό σου;
Το ξέρεις τώρα μέσα σου, η λύση 'ναι δοσμένη
στο γρίφο τον καθημερινό στη βάσανο της ζήσης
πως είν’ απ’ όλους πιο σωστός, άκου οδοιπόρε φίλε,
ο δρόμος ο πιο δύσβατος, που πρέπει να βαδίσεις
_

Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

Η Παράσταση


Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα
κίτρινη κόκκινη και άσπρη
πάει καιρός που δεν ξανάδα
τόση σβελτάδα τόση τέχνη

Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα
πόση αγωνία πόσος κόπος
χέρια θαρρείς σα μαγεμένα
πως ορίζουν την τροχιά τους

Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα
να τριγυρίζουν την ψυχή σου
χρόνια μετρούν θαρρείς και πόνο
οι χαρακιές στο πρόσωπό σου

Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα
οι μηχανές γύρω μουγκρίζουν
οι θεατές πατάνε γκάζι
τέλος  στην παράστασή σου

Τρεις μπάλες τώρα γκρεμιστήκαν
ένα δυο κέρματα στο δρόμο
κι ένα παιδί πίσω απ' το τζάμι
να κοροϊδεύει τον παλιάτσο

Όχι δεν χάνεις την ελπίδα
στης ζωής σου τα φανάρια
Κόκκινο! - θα ξαναρχίσεις
Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα…

(Γ. Στάμος, θεατής, Ιούλιος 2017
Διασταύρωση Ιεράς Οδού και Κωνσταντινουπόλεως)
_

Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Το δάκρυ και το χαμόγελο



Τελευταία μέρα του σχολείου πια, βγήκαν τα αποτελέσματα. Συγχαρητήρια για την προσπάθεια και καλά αποτελέσματα σε όλους τους περυσινούς και φετινούς μαθητές μου και καλή σταδιοδρομία (που δεν συσχετίζεται απαραίτητα με τις πανελλαδικές). Αγαπητοί μου μαθητές θέλω να είστε αισιόδοξοι και να έχετε οδηγούς στη ζωή σας την αγάπη και την ελπίδα. Να και μια μικρή ιστορία που ελπίζω να σας πείσει, την έγραψα για σας, αλλά την έχω ζήσει κι εγώ, σας διαβεβαιώνω, είναι πέρα για πέρα αληθινή. 

Το δάκρυ και το χαμόγελο 

Ήταν λοιπόν κάποτε δυο φίλοι, ένα δάκρυ και ένα χαμόγελο που έψαχναν ένα καταφύγιο, ένα πρόσωπο να περάσουν το βράδυ. Το δάκρυ είπε - δακρυσμένο φυσικά - στο χαμόγελο. 

-Πήγαινε εσύ μπροστά, εσένα όλοι σε θέλουν, εύκολα θα βρεις ένα πρόσωπο να στολίσεις, άσε με εμένα, δεν με θέλει κανείς. 

Το χαμόγελο ... χαμογέλασε και είπε. 

-Εσύ θα είσαι μπροστά φίλε μου, όποιος θέλει εμένα, θα πρέπει να μας θελήσει και τους δυο μας. Αλλιώς τι φίλοι είμαστε;

Και έτσι έκαναν. Στάθηκαν σ' ένα πολυσύχναστο πέρασμα και περίμεναν. Πράγματι, χιλιάδες πρόσωπα ανέκφραστα πέρναγαν από μπροστά τους και όλα ήθελαν να αποφύγουν το δάκρυ, να το παρακάμψουν, να το αγνοήσουν και να

Κυριακή 14 Μαΐου 2017

η μπουγάδα



 - στις μανάδες -
η μπουγάδα      (μέρος 1ο)

όμορφη είναι η μπουγάδα με τ’ ασπρόρουχα
στις τριανταφυλλιές ανάμεσα
στη φτωχική και πλούσια αυλή

άπειρες φορές την έχω δει
χωρίς βια, τη μάνα να τ’ απλώνει
τα ασπρόρουχα ένα ένα
με φροντίδα, προσοχή

να τα κρεμάει, να τα σιάχνει
να τα χαϊδεύει απαλά,
να τα κοιτάει,
- θαρρείς τα καμαρώνει - 
να τους μιλάει κιόλας τάχα;

κι αυτά ανάλαφρα να σειώνται
ν’ απαντάνε
σαν την αγάπη, τη φροντίδα της να νιώθουν

πως ζωντανή θαρρείς πως είναι
αυτή η μπουγάδα με τ’ ασπρόρουχα
στις τριανταφυλλιές ανάμεσα