Η Παράσταση

Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα

κίτρινη κόκκινη και άσπρη

πάει καιρός που δεν ξανάδα

τόση σβελτάδα τόση τέχνη

Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα

πόση αγωνία πόσος κόπος

χέρια θαρρείς σα μαγεμένα

πως ορίζουν την τροχιά τους

Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα

να τριγυρίζουν την ψυχή σου

χρόνια μετρούν θαρρείς και πόνο

οι χαρακιές στο πρόσωπό σου

Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα

οι μηχανές γύρω μουγκρίζουν

οι θεατές πατάνε γκάζι

τέλος  στην παράστασή σου

Τρεις μπάλες τώρα γκρεμιστήκαν

ένα δυο κέρματα στο δρόμο

κι ένα παιδί πίσω απ' το τζάμι

να κοροϊδεύει τον παλιάτσο

Όχι δεν χάνεις την ελπίδα

στης ζωής σου τα φανάρια

Κόκκινο! - θα ξαναρχίσεις

Τρεις μπάλες πάντα στον αέρα…

(Γ. Στάμος, θεατής, Ιούλιος 2017

Διασταύρωση Ιεράς Οδού και Κωνσταντινουπόλεως)

_