Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Και τώρα … ξεκινάμε !


Απίστευτο κι όμως αληθινό. Έχουμε τη χαρά να είμαστε πια στο νέο κτήριο του σχολείου μας, του πολύπαθου 1ου ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων. Ας δούμε το χρονικό.

Τρίτη 21 και Τετάρτη 22 Δεκέμβρη, 2010. Επιτέλους. ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ!! Μαθητές και εκπαιδευτικοί καταφέραμε σε ελάχιστο χρόνο να μεταφέρουμε όλο τον εξοπλισμό του σχολείου μας στο νέο μας κτήριο. Εδώ θα τονίσω, ότι το εγχείρημα ΔΕΝ θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς την πρόθυμη και ανιδιοτελή πρωτοβουλία ενός μαθητή μας που διέθεσε το φορτηγό του πατέρα του για τη μετεγκατάσταση του σχολείου, όταν ολόκληρος Δήμος, ολόκληρο Κράτος όχι μόνο δεν μερίμνησαν αλλά αντίθετα κωλυσιεργούσαν συνεχώς και επέτρεπαν εδώ και πάνω από 10 χρόνια μια απαράδεκτη κατάσταση, όπου μαθητές και εκπαιδευτικοί υφίσταντο μια απίστευτη μεγάλη ταλαιπωρία, προσπαθώντας να κάνουν μάθημα σε ακατάλληλα κοντέινερ σεισμοπαθών, σε άθλιες συνθήκες που έχουμε συχνά περιγράψει και αναδείξει σε πολλές αναρτήσεις σ’ αυτό το ιστολόγιο και στο ιστολόγιο του σχολείου μας και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.

Οι μαθητές μας, μεγάλωσαν σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά, σε ένα περιβάλλον που βρίθει από κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα και μέσα στον αγώνα τους για την επιβίωση δεν τους άξιζε να υφίστανται επί τόσα χρόνια την προκλητική απαξίωση και αδιαφορία της κοινωνίας και της Πολιτείας.
Η κατάκτηση του στόχου μας έγινε με κόπο, μετά από μύριους αγώνες μαθητών, καθηγητών και γονιών, παραστάσεις σε υπουργεία, δημάρχους, κρατικές υπηρεσίες, καταλήψεις και ευρεία δημοσιοποίηση των προβλημάτων με δημόσιες καταγγελίες στα ΜΜΕ, δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο (και όχι με κάποιο … μαγικό τρόπο όπως στο χιουμορίστικο κείμενό μου σε προηγούμενη ανάρτηση, συγχωρήστε με που συχνά προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να προσθέτω λίγο χαμόγελο στη ζοφερή πραγματικότητα). Ψάξτε αν θέλετε το ιστολόγιο του σχολείου μας, ξεκίνησε εδώ και τρία χρόνια, 4 Δεκέμβρη 2008 με σκοπό τη δημοσιοποίηση του κτηριακού προβλήματος του σχολείου και στις αναρτήσεις του μέχρι σήμερα περιγράφεται όλο το ιστορικό και η πορεία των κινητοποιήσεων μέχρι σήμερα, αλλά και πολλά άλλα εκπαιδευτικά ζητήματα.

23 Δεκεμβρίου 2010, Πέμπτη πρωί, Αγιασμός. Με παρουσία παραγόντων της Πολιτείας που τόσα χρόνια ούτε απ’ έξω δεν είχαν περάσει από το σχολείο μας, που δεν ήταν μαζί μας στις διεκδικήσεις, στις παραστάσεις στα υπουργεία, στον ΟΣΚ, που ΔΕΝ τους ξέραμε οι περισσότεροι ούτε φυσιογνωμικά και με την ένοχη απουσία άλλων που σίγουρα θα ένιωθαν άβολα που όχι μόνο δεν συνέβαλαν αλλά αντίθετα απομάκρυναν τη μέρα της δικαίωσης, τη μέρα παράδοσης του νέου κτηρίου, μέρα γιορτής της Παιδείας εδώ στα Άνω Λιόσια, στην πόλη μας.

23 Δεκεμβρίου 2010. Το γλέντι, η υπόσχεση, το χάρτινο πανό των αναμνήσεων και των σκέψεων. Έγινε στο παλιό σχολείο. Εκεί έπρεπε να γίνει, όχι στο νέο κτήριο. Εκεί χτυπάει ακόμη η καρδιά μας. Στους χώρους αυτούς που αγαπήσαμε, στους χώρους που τόσα χρόνια δουλέψαμε, που μιλήσαμε, μαλώσαμε, στενοχωρηθήκαμε, χαρήκαμε, φωνάξαμε, αγανακτήσαμε, καπνίσαμε, περπατήσαμε, ζήσαμε.

23 Δεκεμβρίου 2010. Λίγο αργότερα, η αναπόφευκτη εγκατάλειψη. Δεν αρμόζει σ’ ένα σχολείο. Σ' αυτό το σχολείο. Το ζωντανό και υπέροχο τελευταίο «ΑΝΤΙΟ» που βρήκα σε ένα πίνακα, οι πεταμένες κιμωλίες στο πάτωμα, τα άδεια containers και οι άδειες αίθουσες, μερικά σπασμένα θρανία και καρέκλες, αφίσες και φωτοτυπίες στους τοίχους, προγράμματα επιμελητών, ύλη εξετάσεων, αμφιλεγόμενα σκίτσα και συνθήματα, όλα αυτά μου φέρνουν κάποια λύπη, θλίψη, αναμνήσεις, τα φωτογραφίζω με μανία για να τα κρατήσω, μήπως αύριο κιόλας τα πάρουνε και δεν το θέλω. Αλλά πέρα από τα συναισθήματα προέχει η ανάγκη για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, ζωής, μόρφωσης. Δεν εγκαταλείψαμε το σχολείο. Απλώς κάναμε λίγα βήματα μπροστά. Εξάλλου το σχολείο είναι κυρίως το έμψυχο δυναμικό, οι άνθρωποι. Οι μαθητές και εκπαιδευτικοί. Είναι καλό που το νέο μας κτήριο είναι κοντά στο παλιό, θα το βλέπουμε κάθε μέρα, θα μας θυμίζει τόσα πράγματα, τόσες όμορφες στιγμές, τώρα θα μας ενώνει με τις αναμνήσεις όπως μας ένωνε παλιά με τη ζωντάνια της επιθυμίας να φύγουμε απ’ αυτό.

10 Γενάρη 2011, 8:15 π.μ.. Το πρώτο κουδούνι στο νέο κτήριο. Το πρώτο φως. Σημαδιακά, φαίνεται και στη φωτογραφία !! Η πρώτη ανάσα.
Την 1η κιόλας ώρα, 8:15 – 9:00, το πιο όμορφο μάθημα αυτής της σχολικής χρονιάς, στο Γ7. Στα διαλείμματα, στα κενά, τακτοποιήσεις, στήσιμο υπολογιστών, βιβλιοθηκών, πολύ γρήγορα παίρνει τη μορφή που έπρεπε να έχει εδώ και 10 χρόνια. Θρανία, τα παλιά που μεταφέραμε μέχρι να έλθουν τα καινούργια (αν έλθουν ποτέ), αλλά οι μαθητές δεν έχουν πρόβλημα, ίσα ίσα τα ήθελαν, τα έχουν ζωγραφίσει, διακοσμήσει με την ψυχή τους. Όμορφα είναι, ζωντανά. Αρκεί να τα βλέπεις έτσι. Ήλθε και η ΕΠΑ.Σ., μετακόμισαν μέσα στις γιορτές. Όλοι χαιρόμαστε, οι περισσότεροι γνωριζόμαστε από τα εργαστήρια, από τις κοινές δράσεις, οι μαθητές το ίδιο, ήλθαν πιο κοντά στους γείτονες και φίλους τους. Θα κάνουμε πιστεύω πολλές κοινές δραστηριότητες, εκδρομές, προγράμματα, εκδηλώσεις, θα περνάμε καλά μαζί.

Γρήγορα σε λίγες μέρες συναντήσαμε τεχνικά προβληματάκια (ασήμαντα μπροστά σε ότι ζήσαμε στα προηγούμενα χρόνια), που λύνονται σιγά σιγά, ας μη μεμψιμοιρούμε. Όμως, δεν ξέρω, είναι απίστευτο, δεν το περίμενα αλλά μου λείπουν πράγματα από το παλιό σχολείο. Να εδώ ο χώρος είναι τεράστιος. Στο παλιό σχολείο σε μισό λεπτό βρισκόσουν από τη μια «αίθουσα» στην άλλη ή στο γραφείο, από το γραφείο στην αυλή, μέσα σε λίγα λεπτά συναντούσες δεκάδες μαθητές, με μια ματιά το βλέμμα σάρωνε όλη την αυλή, εύκολα εύρισκες όποιο συνάδελφο ή μαθητή ήθελες, επικοινωνούσες ευκολότερα με όλους. Μου έλειψαν αυτά κιόλας. Τώρα περπατάς σε άδειους διαδρόμους, συχνά άσκοπα, σπάνια φτάνεις στα πέρατα της αυλής, συναντάς λίγους μαθητές, φροντίζεις να είσαι κοντά στις τάξεις, στο διάλειμμα συχνά μένεις στον όροφο γιατί βαριέσαι να ανεβοκατεβαίνεις σκάλες, χρησιμοποιείς το κινητό για να μιλάς με συναδέλφους και μέσα στο κτήριο … Δεν πειράζει όμως. Στο μέλλον θα αξιοποιήσουμε καλύτερα τους χώρους, θα κάνουμε εκδηλώσεις πολιτιστικές και αθλητικές, θα φτιάξουμε βιβλιοθήκη – αναγνωστήριο, θα βρούμε πολλούς πρωτόγνωρους για το σχολείο μας τρόπους για να επικοινωνούμε.

Αφήσαμε λοιπόν το παλιό σχολείο μας και ήλθαμε στο καινούργιο. Και τώρα; Όλα τέλειωσαν; Μήπως αντίθετα τώρα αρχίζουν; Πάντα έλεγα και έγραφα ότι το κυριότερο πρόβλημα των μαθητών μας δεν ήταν τα containers και η μικρή αυλή. Το κυριότερο πρόβλημα ήταν πάντα να βρεθούν τρόποι για να μπορέσουν αυτά τα παιδιά να μορφωθούνε. Όχι απλώς να περάσουν, να πάρουν το «χαρτί» και να φύγουν. Αλλά να μορφωθούν στ’ αλήθεια, να βάλουν γερά θεμέλια για να χτίσουν το μέλλον τους. Να αναπτυχθούν, να ωριμάσουν σωματικά, ψυχικά, πνευματικά. Να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Αυτό είναι το στοίχημά μας. Αυτοί ήταν πάντοτε οι στόχοι μας. Συχνά απογοητευτήκαμε, συχνά δε μπορέσαμε να χαρούμε ότι οι μαθητές μας πέτυχαν να αυτοβελτιωθούν όσο μπορούσαν, να φύγουν από το σχολείο γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ικανότητες, προσδοκίες, δύναμη. Συχνά νιώσαμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά περισσότερα πράγματα. Τα παιδιά αυτά τα ακολουθούν από μικρά τα τεράστια κοινωνικά, οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα και τα επηρεάζουν, τα εμποδίζουν να δουν μακριά, να εκτιμήσουν τη δύναμή τους, να ανοίξουν τα φτερά τους. Άλλες φορές νιώσαμε ότι ίσως και εμείς δεν καταφέραμε να αναπληρώσουμε την υποστήριξη που τους έλειπε για να τα βοηθήσουμε. Καμιά φορά, ίσως συχνότερα απ’ όσο έπρεπε, οι συνθήκες διδασκαλίας και ζωής στο παλιό σχολείο γίνονταν το άλλοθι για τις αδυναμίες, έμπαιναν μπροστά και χρεώνονταν όλες τις αποτυχίες. Τώρα ευτυχώς (και αυτό είναι το κυριότερο όφελος) τα containers δεν υπάρχουν ως πρόσκομμα, είτε ψυχολογικό είτε πραγματικό, στο δρόμο για μια καλύτερη πορεία των μαθητών μας αλλά και δική μας. Ο δρόμος αυτός όμως παραμένει κακοτράχαλος. Ας είμαστε δυνατοί και έτοιμοι να κάνουμε μεγαλύτερα βήματα και εμείς και οι μαθητές μας. Οι καιροί μας το επιβάλλουν.

Τώρα λοιπόν… ξεκινάμε !
_

Εφαρμογή του Σ.Ε.Π στη σχολική τάξη

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ : Εφαρμογή του Σ.Ε.Π στη σχολική τάξη :Θεωρητική & βιωματική προσέγγιση. ΚΕΣΥΠ Ελευσίνας, 10-2-2011

ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ (ΕΠΑ.Λ.).
ΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ
ΓΥΜΝΑΣΙΟ & ΜΕΤΑ ΤΗΝ Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ
Περίληψη εισήγησης

Τα ΕΠΑ.Λ. έχουν θεσμοθετηθεί από την Πολιτεία ως σχολεία που παρέχουν ταυτόχρονα Γενική Παιδεία και εξειδικευμένη μόρφωση. Το σαφέστερο πλεονέκτημα έναντι των Τ.Ε.Ε. που καταργήθηκαν είναι η δυνατότητα των αποφοίτων να λαμβάνουν Απολυτήριο Λυκείου ισότιμο με του ΓΕ.Λ. και Πτυχίο Ειδικότητας, καθώς και να συμμετέχουν σε πανελλαδικές εξετάσεις για τα Α.Ε.Ι. και Ανώτατες Στρατιωτικές και Αστυνομικές σχολές ισότιμα με τους μαθητές του ΓΕ.Λ. Λόγω όμως της μέσης κοινωνικής κατάστασης των μαθητών τους (χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα, εργαζόμενοι μαθητές, οικογενειακά προβλήματα, έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος) που οδηγούσε συχνά σε χαμηλή σχολική επίδοση, αναπτύσσονταν σ’ αυτούς χαμηλή αυτοεκτίμηση και μείωση προσδοκιών με αποτέλεσμα αυτοί να αρκούνται στην εύκολη απόκτηση ενός χαμηλόβαθμου πτυχίου χωρίς να συμμετέχουν με αξιώσεις σε διαδικασίες εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι μαθητές όμως της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης έχουν το ΙΔΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ και ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ με τους μαθητές των Γενικών Λυκείων. Υπάρχει λοιπόν η ανάγκη ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ που αδικούν και βλάπτουν τους μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης ώστε να αναδειχθούν τα πλεονεκτήματα του Επαγγελματικού Λυκείου ως μια αξιόλογη εκπαιδευτική επιλογή με μόνο κριτήριο την βέλτιστη προσωπική και επαγγελματική πορεία των μαθητών μας.

Συνοπτικά υπενθυμίζουμε τη δομή των ΕΠΑ.Λ. Σε όλες τις τάξεις γίνονται μαθήματα γενικής παιδείας του Γενικού Λυκείου και μαθήματα Ειδικότητας. Στην Α’ τάξη υπάρχουν 3 κύκλοι (Τεχνολογικός, Υπηρεσιών και Ναυτικός- Ναυτιλιακός), στη Β’ Τάξη 12 Τομείς (Μηχανολογίας, Οχημάτων, Ηλεκτρολογίας, Ηλεκτρονικής, Δομικών Έργων, Εφαρμοσμένων Τεχνών, Πληροφορικής, Υγείας και Πρόνοιας, Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών, Γεωπονίας, Τροφίμων και Περιβάλλοντος, Ναυτικού Πλοιάρχων και Μηχανικών) που οδηγούν στην Γ’ τάξη σε αντίστοιχες ειδικότητες.

Οι τρόποι ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ από το ΕΠΑ.Λ. είναι δύο. ΟΜΑΔΑ Α με πανελλαδικές εξετάσεις σε 4 μαθήματα, 2 γενικής παιδείας και 2 ειδικότητας και ΟΜΑΔΑ Β με εξετάσεις αντίστοιχες του ΓΕ.Λ. σε 6 μαθήματα, 4 γενικής παιδείας και 2 ειδικότητας. Στην ομάδα Α υπάρχει σχετικότητα των δηλουμένων σχολών με τον Τομέα αποφοίτησης που εγγυάται την είσοδο σε σχολές αντίστοιχες με τις επιθυμίες και κλίσεις των μαθητών αλλά οι θέσεις εισακτέων είναι λιγότερες αναλογικά από το ποσοστό των μαθητών ΕΠΑ.Λ. επί του συνόλου των μαθητών Γ’ Λυκείου. Στην ομάδα Β’ ΕΠΑ.Λ. οι μαθητές έχουν πολλαπλά οφέλη εφόσον μπορούν να εισαχθούν σε όλες τις σχολές Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. (με περιορισμούς κυρίως στο 1ο επιστημονικό πεδίο) καθώς και σε Ανώτατες και Ανώτερες Στρατιωτικές και Αστυνομικές σχολές, μπορούν και τα επόμενα 2 έτη να εισάγονται στο 10% των θέσεων χωρίς εξετάσεις και επίσης να εισάγονται με μειωμένες απαιτήσεις επίδοσης στις πανελλαδικές σε σχέση με Ομάδα Α ΕΠΑ.Λ. σε πολλές σχολές (και ιδιαίτερα ευνοεί το σύστημα αυτό είσοδο σε σχολές στρατιωτικές και αστυφυλάκων). Χρειάζεται όμως προσοχή (σε μαθητές ΕΠΑ.Λ. και ΓΕ.Λ.) στη συνειδητή επιλογή σχολών που ανταποκρίνονται στις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των υποψηφίων και να μη δηλώνονται άσκοπα εκατοντάδες σχολές που δεν εξασφαλίζουν την πραγματική προσωπική και επαγγελματική επιτυχία.

Συνοπτικά λοιπόν τα ΕΠΑ.Λ. είναι μια αξιόλογη ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ & ΜΕΤΑ ΤΗΝ Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ που εξασφαλίζουν: Παροχή Γενικής Παιδείας, απόκτηση τεχνικών και επαγγελματικών γνώσεων, ισότιμο και ισοδύναμο Απολυτήριο Λυκείου με το ΓΕ.Λ., Πτυχίο ειδικότητας με τα ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα, σπουδές κατά προτεραιότητα στα Ι.Ε.Κ., δυνατότητα αποφοίτων όπως και των ΓΕ.Λ., να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. και στρατιωτικές /αστυνομικές σχολές με δύο διαφορετικές μεθόδους (Ομάδα Α – Ομάδα Β).

Για αναβάθμιση σπουδών στην επαγγελματική εκπαίδευση και την κατάργηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων που οδηγούν σε κοινωνικές διακρίσεις των μαθητών ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ως κριτήρια επιλογής ΕΠΑ.Λ. μετά το Γυμνάσιο και μετά την Α’ Λυκείου η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της οικογένειας και οι βαθμοί επίδοσης των μαθητών. Θα πρέπει αντίθετα ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ οι κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών για τα επαγγέλματα των Τομέων των ΕΠΑ.Λ. (μελλοντικά Τεχνολογικών Λυκείων) και η δυνατότητα λήψης εκτός του ΙΣΟΤΙΜΟΥ ΜΕ ΓΕ.Λ. ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ που οδηγεί γρηγορότερα στην αγορά εργασίας ΧΩΡΙΣ να αναστέλλεται η δυνατότητα των σπουδών σε ΑΕΙ – ΤΕΙ και Στρατιωτικών – Αστυνομικών σχολών με ΙΣΟΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ.

(Η πλήρης εισήγηση υπάρχει στο http://users.sch.gr/gestamos/paidag_symvoul.htm )
_

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Προσοχή στην τρίτη ευχή …

Ξεκινώντας στο νέο μας σχολειό με χιούμορ ...

1o ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων,
20 Δεκέμβρη 2010

Ένας καθηγητής κάθεται στο γραφείο σε ένα κενό και μέσα στη βαρεμάρα του αποφασίζει να καθαρίσει τα συρτάρια του. Βγάζοντας ένα σωρό φακέλους, φυλλάδια και άχρηστα χαρτιά, βλέπει μπροστά του ένα λυχνάρι μέσα στη σκόνη!!

“Ωραία αντίκα! Ρε λες να έχει μέσα κανένα τζίνι;» γελάει και το τρίβει για πλάκα.

Φυσικά ένα τζίνι πετάγεται μπροστά του.

- Μπορείς να πραγματοποιήσεις 3 ευχές σου!, του λέει το τζίνι επιβλητικά.
Σκέφτεται, «Άντε ρε, τι βλακείες, κάποιο κόλπο είναι του Αντρέα, σαν εκείνο τον παπαγάλο που μίλαγε ….»
-1η ευχή: Θέλω τώρα αμέσως ένα φρεντοτσίνο και ένα τοστ μόνο με μπιφτέκι, αυγά, πατάτες, μαγιονέζα και διπλό ζαμπόν. Χα χα χα …

Πριν ολοκληρώσει τη φράση, το τζίνι εξαφανίζεται μέσα στο λυχνάρι και μπαίνει η Αρετή με … δίσκο.

-Έφερα το φρεντοτσίνο και το τοστ. Καλή όρεξη.

Αφού καταβρόχθισε τα πάντα, παίρνει το λυχνάρι και το ξανατρίβει.
Φυσικά το τζίνι πετάγεται πάλι μπροστά του.

- Κιόλας αφέντη, ούτε να ξεκουραστώ δε μ’ αφήνεις, πεινάς κι άλλο; Έφαγες του σκασμού … Άντε λέγε τη 2η ευχή.

-Σκάσε βλαμμένο και άκου. Ξέρω ότι μου κάνουν πλάκα και θα το αποδείξω. Άκου καλά. 2η ευχή: Θέλω να πάμε στο νέο σχολείο !!! χα χα χα λέει φωναχτά να τον ακούσουν και στα διπλανά δωμάτια.

- Μάλιστα, λέει το τζίνι.Σε δυο μέρες το τζίνι ντύνεται … ψηλός μαθητής, φορτηγό, μετακόμιση, νέο σχολείο, αγιασμός, παπάδες, δημάρχοι κ.λπ.

Όλο τον επόμενο μήνα, ο καθηγητής σκεφτόταν τι να ζητήσει, έψαχνε να βρει κάτι σημαντικό, να μην πάει η 3η ευχή χαμένη …

4 Φλεβάρη 2011.

Μετά το σύλλογο της Πέμπτης, πρωί πρωί ο καθηγητής κάθεται στο ολοκαίνουργιο γραφείο με μπουφάν, κασκόλ, χωρίς θέρμανση, χωρίς φως, χωρίς φωτοτυπικό, χωρίς Internet, οι μαθητές δε μπαίνουν λέει στις τάξεις γιατί κρυώνουν και ξεκίνησαν να βρουν το Δήμαρχο, βρίζει την τύχη του ώσπου …. !!! μια ιδέα του κατεβαίνει ξαφνικά και ...
Παίρνει το λυχνάρι και το ξανατρίβει:

- Άντε ρε αφέντη, άργησες, λέγε γρήγορα να κάνω την 3η ευχή να ελευθερωθώ.

- 3η ευχή: Άκου, θέλω θέρμανση, φως, φωτοτυπικό, κομπιούτερ, Internet, τώρα ΑΜΕΣΩΣ. Άντε να τελειώνουμε με τα προβλήματα, βαρέθηκα.

-Η ευχή σας, διαταγή μου, απαντά το τζίνι.

Πριν ολοκληρώσει τη φράση, το τζίνι εξαφανίζεται μέσα στο λυχνάρι και ….
Μπαίνει ο …… γνωστός ψηλός μαθητής με 10 ακόμη μαθητές.

-Κύριε, εντάξει, έχουμε πάει όλα τα θρανία, τις βιβλιοθήκες, τα γραφεία σχεδόν τελειώσαμε με το φορτηγό. Χτύπησε και το κουδούνι, όλοι οι μαθητές έχουν μπει στα … containers, ελάτε.

- Ο καθηγητής λιποθυμάει. Μετά από λίγο ξυπνάει και βλέπει γύρω του. Όλα γνώριμα, σα να μην πέρασε μια μέρα, ο παπαγάλος πάνω στη ντουλάπα, οι χάρτες στους τοίχους, οι κουρτίνες ανοιχτές, τα containers απέναντι, το ... κομπιούτερ ανοιχτό, έξω διάλειμμα, μαθητές τρέχουν και παίζουν μπάσκετ … Γύρω του οι συνάδελφοί του τού μιλάνε.

-Άντε ρε Γιώργο, μας λαχτάρησες, τι έπαθες;

Ο καθηγητής ανασηκώνεται, ξεροκαταπίνει.

-Συγγνώμη, καλά είμαι, ρε παιδιά που έχω μάθημα τώρα;

-Στο 2ο container, δεν πειράζει, είπαμε στους μαθητές να κάνουν κενό.

-Όοοοοοοοοχι, φωνάζει. Ξαναλιποθυμάει.

Προσοχή λοιπόν στην τρίτη ευχή. Καλύτερα να ζητήσετε πάλι ...τοστ.
Αφιερωμένο εξαιρετικά, από μένα στον ... ψηλό μαθητή. Του οφείλουμε πολλά, και σε όσους τον βοήθησαν, τους εύχομαι καλή σταδιοδρομία και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, όπως με προθυμία και ανιδιοτέλεια βοήθησαν να γίνει και ένα από τα δικά μας και των μαθητών μας.
_