Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Δίκιο και Φως


Μέρες και νύχτες
αδημονία
ελπίδα λίγη
και αγωνία

Σκοτάδια μαύρα
πόνος πολύς
κάλεσμα μνήμης
και προσευχής

Στριφογυρίζουν
μες το κεφάλι
στοιχειά δαιμόνια
έρχονται πάλι

Μάνα μου γη
έρμη πατρίδα
χωρίς δεσμά
ποτέ δε σ' είδα

Τα μυστικά
καλά κρυμμένα
σ' άγνωστο τάφο
είναι θαμμένα

Τις φλόγες σβήσαν
δάκρυα κι αίμα
ζωές ανθήσαν
μέσα στο ψέμα

Λίγο ψωμί
και λίγο λάδι
κερί ανάβω
μες το σκοτάδι

Μα δεν μπορώ
να κλείσω μάτι
τόση ηρεμία
ήταν απάτη

Παλιός οχτρός 
μόλις χαράζει
παραμονεύει
τα νύχια βγάζει

Ξυπνάνε μνήμες
και μου μιλάνε
βήματα πίσω
δε συγχωράνε

Μη φοβηθείς
στάσου ορθός
σύμμαχους έχεις
δίκιο και φως
_

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Άγγελμα



Λύσσαξαν λύκοι κι ύαινες
χορεύουν κι αλυχτάνε
Ολούθε τους πετροβολούν
παντού φωτιές πατάνε

Αλόγιστα φαντάζονταν
για εύκολη τη λεία
Αρνιά δεν είναι οι λαοί
για άδικη θυσία

Από ένα κομματάκι γης
λιόλουστο, φωτεινό
Νίκης κι ελπίδας άγγελμα
σάλπισμα ορθρινό

Μην απορείτε γιατί εκεί
πάνε χιλιάδες χρόνια
Πολιτισμοί που άνθησαν
φεγγοβολούν αιώνια
_

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

9-10 Φεβρουαρίου 2015,
ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Νύχτωσε πια, καφές, αγρύπνια
Άγχος, λαχτάρα, προσμονή
Φώτισε ήλιος την ψυχή μας
Ελπίδα και χαρά τρανή


Λέξεις γλυκές, λιτές, καθάριες
Ηχούν σαν θεία μουσική
Ανταμείβονται οι αγώνες
Νικάει το δίκιο κι η λογική

Όσοι προσπάθησαν με μίσος
να μας κλέψουν τη ζωή μας
δε μπορέσανε ούτε λίγο
τα όνειρά μας να αγγίξουν

Δοκιμασία σκληρή τελειώνει
Είμαστε τώρα πιο δυνατοί
Άμεσα πίσω στη δουλειά μας
Φίλοι, ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
_

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Νέμεση



Σε χορό συγχρονισμένο με τριγμούς και με φοβέρες
θεριά κι ανθρώποι ρίχτηκαν, τα τύμπανα σιγάνε
Αρνιέμαι, ξάφνου νέμεσης κραυγή ως στους αιθέρες
απλώνεται και άρχοντες τρανοί παραπατάνε

Καθάρια και τρανή φωνή, πρώτη φορά γροικούνε
Ποιος μίλησε; Θεού ή ανθρώπου τάχα λόγος
Θαρρώ πως ώρα ήτανε αντίσταση να δούνε
Η θέληση είναι δύναμη, το δίκιο είναι νόμος

Χωρίς αιδώ κομπάζανε, πως οι λαοί χρωστάνε
άδικο φόρο αβάσταχτο κι ατέλειωτο να δίνουν
Αντί να θρέφουνε παιδιά, αντί να τραγουδάνε
τον ήλιο ν’ ακριβοθωρούν, κρασί πικρό να πίνουν

Αιώνες κι αν περάσανε μ’ αντάρες και πολέμους
Γενιές χορτάτες βάσανα, φουρτούνες, καταιγίδες
Δε βλέπουν οι ανιστόρητοι, δε νιώθουν, δε μαθαίνουν
Ακόμα και στις πέτρες πως ανθίζουν οι ελπίδες 
_