Με τα ρούχα αιματωμένα
Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύης εις τα ξένα
Άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τές κουρταλή.
Άλλος σού έκλαψε εις τα στήθια,
Αλλ’ ανάσασιν καμιά
Άλλος σού έταξε βοήθεια
Και σε γέλασε φρικτά.
Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου
Οπού εχαίροντο πολύ,
Σύρε νάβρης τα παιδιά σου,
Σύρε ελέγαν οι σκληροί.
Δ. Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερίαν, Στρ. 9-12
Ελπίζω να μη θυμηθούμε (έστω μεταφορικά) και το
"... Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι ..."
_
Εξανάλθες μοναχή
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τές κουρταλή.
Άλλος σού έκλαψε εις τα στήθια,
Αλλ’ ανάσασιν καμιά
Άλλος σού έταξε βοήθεια
Και σε γέλασε φρικτά.
Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου
Οπού εχαίροντο πολύ,
Σύρε νάβρης τα παιδιά σου,
Σύρε ελέγαν οι σκληροί.
Δ. Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερίαν, Στρ. 9-12
Ελπίζω να μη θυμηθούμε (έστω μεταφορικά) και το
"... Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι ..."
_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου