Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (Πανελλαδικές εξετάσεις, Γενική Παιδεία, Κτηριακά προβλήματα κ.ά.)

Με αφορμή το γράμμα ενός μαθητή ΕΠΑ.Λ. που έδινε πανελλαδικές εξετάσεις εφέτος και ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας για πολλά ζητήματα του εκπαιδευτικού συστήματος στο οποίο φοίτησε, (διαβάστε τις απόψεις του στο http://www.meafora.gr/?p=1915 και http://staaronis3.net/ ) θα θίξω πιο αναλυτικά ένα από τα ζητήματα που έβαλε για τις ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΑ.Λ. και θα μιλήσω και για κάποιες άλλες σημαντικές ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ / ΑΔΙΚΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, κάνοντας και σχετικές προτάσεις βελτίωσης.

Με τη δημοσίευση του προγράμματος των πανελλαδικών εξετάσεων πριν λίγο καιρό, φάνηκε ότι δεν προβλέπονται ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ για τους υποψήφιους μαθητές από τα Επαγγελματικά Λύκεια που δεν θα δώσουν ένα μάθημα λόγω ασθένειας, ενώ προβλέπονται αυτές κανονικά για τους υποψήφιους από τα Γενικά Λύκεια. Δυστυχώς, δεν ήταν έκπληξη, γινόταν στους μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και παλιότερα, ήταν απλώς μια ακόμη διάκριση, μια ακόμη απόδειξη της ΑΝΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ.

Στην Ελλάδα δυστυχώς τα Επαγγελματικά Λύκεια αντιμετωπίζονται σαν σχολεία δεύτερης κατηγορίας και από το κράτος και από την ελληνική κοινωνία. Και αντιστοίχως, οι μαθητές τους αντιμετωπίζονται σαν μαθητές δεύτερης κατηγορίας και υφίστανται τις κοινωνικές συνέπειες αυτής της άδικης κατηγοριοποίησης. Επ’ ευκαιρίας του διαλόγου για την Παιδεία, θα θυμίσω μερικά παραδείγματα αδικιών σε βάρος των μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στη χώρα μας που είναι πολύ γνωστά και αρκετά από αυτά έχω κατά καιρούς αναφέρει αναλυτικά είτε στο meafora, είτε σε άλλα blogs, είτε με αλληλογραφία προς το ΥΠΕΠΘ, ως προβλήματα προς επίλυση. Θα κάνω και μερικές σχετικές προτάσεις για τη βελτίωση της κατάστασης και την άρση των αδικιών.

Θα θυμάστε πόσο καθυστερημένα μετά από πολλές φωνές διαμαρτυρίας δόθηκε μια λύση για τους μαθητές των Τ.Ε.Ε. που είχαν απορριφθεί λόγω απουσιών στην Γ’ τάξη και που δεν είχε προβλεφθεί γι αυτούς επανάληψη της τάξης στα νεοσύστατα ΕΠΑ.Λ., αλλά θα αναγκάζονταν να κάνουν δύο επαναληπτικές τάξεις. (http://gst2008.blogspot.com/2008/05/blog-post.html )

Θα έχετε υπόψη σας τις διαφορές στα ωρολόγια προγράμματα, σύμφωνα με τα οποία οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. διδάσκονται την ίδια ύλη σε λιγότερες ώρες ή δεν διδάσκονται κάποια μαθήματα προαπαιτούμενα, όπως π.χ. τη Βιολογία στη Β’ τάξη, που θέτει τις βάσεις και διευκολύνει την κατανόηση και εμπέδωση της πανελλαδικώς εξεταζόμενης ύλης Βιολογίας (Γενικής Παιδείας και Κατεύθυνσης) της Γ’ τάξης ( http://gst2008.blogspot.com/2008/10/blog-post_11.html ). Έτσι, τουλάχιστον στη Βιολογία, οι μαθητές της Γ’ ΕΠΑ.Λ. θα υστερούν σε σχέση με τους μαθητές της Γ’ τάξης των Γενικών Λυκείων. Κάνω άμεσα εδώ την πρόταση να ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΜΙΑ ΩΡΑ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ Β’ ΕΠΑ.Λ. ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ως προαπαιτούμενο για τη διδασκαλία της Βιολογίας στην Γ’ Τάξη ΕΠΑ.Λ., όπως ακριβώς στο Γενικό Λύκειο. Αλλιώς, ας αιτιολογηθεί επαρκώς η διαφορετική αντιμετώπιση των μαθητών ΓΕ.Λ. και ΕΠΑ.Λ. ΕΙΔΙΚΑ σε αυτό το μάθημα Γενικής Παιδείας.

Θα γνωρίσατε πρόσφατα, που δόθηκε κάποια δημοσιότητα, το ΚΤΗΡΙΑΚΟ ΧΡΟΝΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΑ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ, όπου οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. στεγάζονται σε άθλιες συνθήκες σε containers σεισμοπαθών 10 χρόνια μετά τους σεισμούς, ενώ ένα κτήριο φάντασμα, στα μπετά ακόμη εδώ και πολλά χρόνια, να χάσκει απέναντί τους περιμένοντας κι άλλες χρηματοδοτήσεις για να τελειώσει. Και ακόμη δεν έχουμε λάβει καμιά έγγραφη ενημέρωση για την πορεία του έργου, για το πότε επιτέλους θα φύγουμε από τα containers να μπούμε σε αίθουσες διδασκαλίας!!. Δείτε http://www.meafora.gr/?p=1111 και όλο το ιστορικό με τις φωτογραφίες - ντοκουμέντα στο http://epalanoliosion.blogspot.com/2008/12/blog-post_04.html .

Γνωρίζετε ότι επί δεκαετίες οι μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, πριν σωστά θεσμοθετηθούν τα ΕΠΑ.Λ., δεν εδικαιούντο ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ σε εξετάσεις πανελλαδικές για τα Α.Ε.Ι. παρά μόνο με ειδικό ποσοστό για τα Τ.Ε.Ι., ακόμη και αν κάποιες σχολές Α.Ε.Ι. είχαν άμεση σχέση με τον Τομέα στον οποίο φοιτούσαν.

Θα γνωρίζετε την εφαρμογή προγραμμάτων σπουδών στις ΕΠΑ.Σ. τα οποία ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Οι ΕΠΑ.Σ. περιέχουν ειδικότητες που κατά το νομοθέτη δεν απαιτούν θεωρητική υποστήριξη αλλά μόνο πρακτική εξάσκηση και θα «βγάζουν ειδικευμένους τεχνίτες». Αφαιρώντας όμως τη Γενική Παιδεία από τους εφήβους μαθητές μας βάζουμε ουσιαστικά ένα φραγμό στη μόρφωσή τους και τη νοητική τους εξέλιξη (που συνεχίζεται στην εφηβεία) και εμποδίζουμε την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και την απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων που είναι απαραίτητες για τη ζωή τους. Και βέβαια ούτε λόγος για να τους δοθεί απολυτήριο Λυκείου ή να συμμετάσχουν σε εξετάσεις για ΑΕΙ/ΤΕΙ με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να μπαίνουν στην κοινωνία μετά το σχολείο στερούμενα από βασικά εφόδια που θα έχουν όλοι οι άλλοι μαθητές. (http://gst2008.blogspot.com/2008/01/blog-post_4291.html ). Κάνω εδώ άμεσα την πρόταση: ΙΣΟΤΙΜΗ ΠΑΡΟΧΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΠΑ.Σ., ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΑ Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ.

Θα γνωρίζετε τα προβλήματα με τα σχολικά βιβλία των ΕΠΑ.Λ. με τα λάθη και παραλείψεις που επισημαίνονται και στο γράμμα του μαθητή που διαμαρτύρεται και για τη μεγάλη, στριφνή και δύσκολη ΥΛΗ, ελλείψεις σημαντικές σε θέματα ασφάλειας κατά την εργασία και μη ενημέρωση των βιβλίων για νέες τεχνολογικές εξελίξεις. (http://www.meafora.gr/?p=1915)

Γνωρίζετε επίσης πολύ καλά ότι οι μαθητές που φοιτούν στα ΕΠΑ.Λ., στην Επαγγελματική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση γενικότερα δεν είναι συνήθως παιδιά ευκατάστατων οικογενειών, είναι παιδιά που έχουν βιώσει οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, είναι παιδιά που αναγκάζονται να δουλέψουν από μικρή ηλικία για να βοηθήσουν την οικογένειά τους, είναι παιδιά που ζουν σε σπίτια κατεστραμμένα από σεισμούς ή σε λυόμενα ή σε containers, παιδιά που μπορεί να έχουν προβλήματα υγείας τα ίδια ή μέλη της οικογένειάς τους, παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν γρηγορότερα από άλλα παιδιά χωρίς να χαρούν την ξενοιασιά και το παιχνίδι που εδικαιούντο και που δεν στηρίχτηκαν όσο έπρεπε από την τοπική κοινωνία όπου μεγάλωσαν. Είναι λοιπόν τα παιδιά που αξίζουν το σεβασμό, την αγάπη και την υποστήριξή μας.

Αλλά φυσικά θα γνωρίζετε και την πραγματικότητα, ότι δυστυχώς οι μαθητές αυτοί πολλές φορές υποτιμούνται από την κοινωνία μας, συχνά ακόμη και από το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον και χαρακτηρίζονται αδίκως ως μαθητές αδιάφοροι, αμελείς, με φτωχές δυνατότητες με αφορμή τη βαθμολογία που είχαν λάβει στο Γυμνάσιο, που όμως είναι πολύ σαθρό κριτήριο για τη δυσμενή κρίση ενός εφήβου σε τόσο μικρή ηλικία, που ακόμη δεν του δόθηκαν οι ευκαιρίες και τα κίνητρα να αναδείξει τις ικανότητές του με βάση και τα ενδιαφέροντά του.
Θα έχετε επίσης ενημερωθεί για τα μεγάλα ποσοστά σχολικής αποτυχίας και μαθητικής διαρροής στην Επαγγελματική Εκπαίδευση, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ λόγω της απαξίωσης και υποτίμησης από την κοινωνία του σχολείου στο οποίο φοιτούν και από το οποίο ευελπιστούσαν να κερδίσουν τα εφόδια για μια επαγγελματική διέξοδο στη ζωή τους.

Αρκετοί από τους μαθητές αυτούς των ΕΠΑ.Λ. καταφέρνουν με αξιώσεις να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις δυσκολίες και να μπουν στη μάχη των πανελλαδικών εξετάσεων για να διεκδικήσουν, όπως οι συμμαθητές τους των Γενικών Λυκείων, μια θέση στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Και τα παιδιά αυτά χρειάζεται να καταβάλουν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τους πιο ευνοημένους κοινωνικά και οικονομικά συμμαθητές τους των Γενικών Λυκείων, για να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα που θα ανταμείψει τους κόπους τους και θα τους βοηθήσει να ξεφύγουν από τα οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματά τους και θα τους εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο.

Είναι πραγματικά λοιπόν αδικία, ένας μαθητής ή μια μαθήτρια που είχε την ατυχία σαν άνθρωπος να αρρωστήσει και να μη δώσει ένα μάθημα στις πανελλαδικές εξετάσεις να καταδικαστεί σε βέβαιη αποτυχία, αντί να φροντίσει η πολιτεία να του παράσχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις τον Ιούλιο, όπως στους συμμαθητές του των Γενικών Λυκείων. Και αν σκόπιμα αποκλείστηκαν από το νομοθέτη αυτοί οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. από τη δυνατότητα επαναληπτικών εξετάσεων, υπάρχει θέμα φυσικά άνισης μεταχείρισης και κοινωνικής διάκρισης. Αλλά ακόμη και αν «εκ παραδρομής» δεν ορίστηκαν επαναληπτικές εξετάσεις για τα ΕΠΑ.Λ., είναι κι αυτό πολύ άδικο και δείχνει ότι η Επαγγελματική Εκπαίδευση είναι υποτιμημένη, ξεχασμένη σε μεγάλο βαθμό και δεν της αποδίδεται η σημασία που πρέπει, όπως στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες.

Υπάρχει χρόνος. Πρέπει άμεσα να δοθεί μια λύση με ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ εγκύκλιο και ΝΑ ΟΡΙΣΘΟΥΝ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑ.Λ., ώστε να νιώσουν οι λίγοι μαθητές που αρρώστησαν κατά τη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων ότι η πολιτεία δεν τους εγκατέλειψε αλλά και όλοι οι μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα τους σέβεται και τους υπολογίζει, όπως τους αξίζει. Σαν έφηβους μαθητές, άξιους αυριανούς πολίτες που σ’ αυτούς θα βασιστεί η ανάπτυξη της χώρας μας.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Ακούστε το Σταμάτη !!!

Ένας αξιόλογος μαθητής που μόλις έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις εκφράζει δημόσια τις απόψεις του για θέματα του εκπαιδευτικού συστήματος (μου το έστειλε ο συνάδελφος Κυριάκος). Μπράβο του, να έχει καλή σταδιοδρομία, δίνει μαθήματα ώριμης σκέψης και κριτικής.
http://www.adslgr.com/forum/showthread.php?t=304498 και
http://blog.staaronis3.net/2009/06/20/epal-mail/

Επισημαίνω θέματα που θίγει: Αδιαφορία της πολιτείας για τα ΕΠΑΛ και διακρίσεις στην ενημέρωση και αντιμετώπιση από τους μαθητές Λυκείων, ΛΑΘΗ στα σχολικά βιβλία, μεγάλη, στριφνή και δύσκολη ΥΛΗ, παραλείψεις σημαντικές (θέματα ασφάλειας κατά την εργασία), μη ενημέρωσή τους για νέες τεχνολογικές εξελίξεις, ΟΧΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΘΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ !!!, παράπονα από τη στάση της πολιτείας κ.ά. "Κάντε τα παιδιά να καταλάβουν ότι κάποιος νοιάζεται γι αυτά" λέει κάπου. ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ.
Συνάδελφοι, διαβάστε την επιστολή του (την παραθέτω στο τέλος), δείτε και την ιστοσελίδα του, κάτι σημαντικό έχει να μας πει ο Σταμάτης. Ελπίζω Σταμάτη να σου δώσουν απαντήσεις οι αρμόδιοι (αν κα από προσωπική πείρα δεν το πολυπιστεύω). Καλά αποτελέσματα και καλή επιτυχία στη ζωή σου.

Αυτή είναι ολόκληρη η διαμαρτυρία του Σταμάτη, ακούστε τον !!!
Αδιαφορία για τα ΕΠΑ.Λ.; Ερωτήματα και προτάσεις ενός μαθητή του Τομέα Ηλεκτρονικών-Ηλεκτρονικών Συστημάτων Επικοινωνιών

Αγαπητοί κύριοι,τα προβλήματα άρχισαν από το ξεκίνημα της προετοιμασίας από τα φροντιστήρια. Σε αντίθεση με τους μαθητές των γενικών λυκείων εμείς δεν γνωρίζαμε σε πια ύλη θα εξεταστούμε. Άρα χάσαμε 1 μήνα προετοιμασίας, ο οποίος ήταν αρκετά πολύτιμος. Πέρασαν κάποιοι μήνες και ακόμα δεν είχαμε πάρει την τελική ύλη. Και όταν ήρθε; Παρέλειπε σημαντικά κομμάτια (όπως το modulo N στο βιβλίο Ψηφιακά Ηλεκτρονικά ή τα στάσιμα και μικτά κύματα στο βιβλίο Συστήματα Εκπομπής και Λήψης) ενώ άφηνε σχέδια και τύπους που ήταν πρακτικά αδύνατο να μάθουμε.Στη συνέχεια τα βιβλία. Τύποι που δεν αποδεικνύονται, πολλές φορές που δεν διδάσκονται ούτε σε ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης, ενώ οι ορισμοί στρυφνοί ή σε κάποιες περιπτώσεις και ανύπαρκτοι. Ευτυχώς, εγώ προσωπικά, μπόρεσα να βρω λύση με την βοήθεια των καθηγητών του σχολείου (είτε των κανονικών μαθημάτων, είτε μέσω της ενισχυτικής διδασκαλίας), ενώ έκρινα απαραίτητο να μου αποδείξει τους τύπους κάποιος μαθηματικός. Και ενώ ξεπέρασα αυτό το πρόβλημα, μία μέρα ενώ έκανα μια επανάληψη στο κεφάλαιο 3 του βιβλίου Συστημάτων Εκπομπής και Λήψης, και συγκεκριμένα στις εφαρμογές, διαπίστωσα ότι χρησιμοποιεί κάποιο τύπο για την εύρεση των φασματικών ακτίνων στην διαμόρφωση συχνότητας, ο οποίος όσο και αν έψαξα δεν υπήρχε στη θεωρία. Και τελικά αυτός ο τύπος ζητήθηκε έμμεσα σε υποερώτημα θέματος στις πανελλήνιες.Βέβαια λόγω των παραπάνω αναγκαστήκαμε να διαβάζουμε συνεχώς, πράγμα που μας έκανε να μην μπορέσουμε να ασχοληθούμε όσο θα έπρεπε με τα υπόλοιπα μαθήματα ειδικότητας.Όσο για τις διορθώσεις που ήρθαν; Πολλές από αυτές ήταν ασαφής, ενώ δεν διόρθωναν αρκετά λάθη.Επίσης στο μάθημα Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες παραλείπετε ένα σημαντικό κομμάτι (δεν υπάρχει μέσα στο βιβλίο). Αυτό της ασφάλειας του χρήστη. Είναι βασικό για έναν ηλεκτρονικό να ξέρει πως θα προστατέψει τον εαυτό του ή και τον τελικό χρήστη. Για παράδειγμα, η προστασία από κεραυνούς κάτι πολύ σημαντικό κατά την τοποθέτηση / χρήση ενός κεραιοσυστήματος.Σε κάποια κομμάτια τα στοιχεία δεν έχουν ανανεωθεί ή λείπει κάποιο μέρος αυτών (πχ στο βιβλίο Δομή και Λειτουργία Μικροϋπολογιστών, υπάρχει μία λίστα με τις κυριότερες οικογένειες μικροεπεξεργαστών, η οποία σταματάει στους Pentium της Intel και τους PPC της Motorola ενώ η Intel έχει φτάσει στη σειρά Core και παραλείπετε μια σημαντική οικογένεια επεξεργαστών, αυτή της AMD).
Ένα ακόμα ζήτημα ήταν και αυτό του πτυχίου, το οποίο ακόμα -κατά τη γνώμη μου- δεν έχει εξακριβωθεί.
Ευτυχώς είμαι δυσλεκτικός (και αυτό για διάφορους λόγους - άσχετους με τον αρχικό λόγο της επικοινωνίας μου). Και ενώ είχα πιστέψει πως τα προβλήματα σχετικά με αυτό τελείωσαν, ξαφνικά υπήρχε ένα μικρό σχετικά πρόβλημα. Κανείς δεν ήξερε αν θα δώσουμε εξετάσεις στο Ηράκλειο (αφού εκεί μένουμε/βρίσκεται το σχολείο μας) ή αν θα πάμε Αθήνα. Και ενώ ένας μήνας έμενε μέχρι τις εξετάσεις εμείς δεν ξέραμε τι τελικά θα γίνει.
Τελικά έφτασε ο καιρός και δώσουμε πανελλήνιες. Όμως απ ότι έμαθα μετά, όσοι πχ αρρώστησαν δεν μπορούν να δώσουν μετά πανελλήνιες, γιατί δεν θα γίνουν επαναληπτικές εξετάσεις. Γιατί αυτό; Τα παιδιά εκείνα δεν αγωνίστηκαν μια ολόκληρη χρονιά για να διαβάσουν και να δώσουν εξετάσεις; Επειδή τους έτυχε μια αναποδιά θα πρέπει ο κόπος τους να πάει χαμένος; Και αν δώσουν του χρόνου; Νομίζετε ότι θα είναι το εύκολο γι αυτά να μπορέσουν να ακολουθήσουν την ίδια διαδικασία; Γιατί τα παιδιά των γενικών λυκείων να έχουν αυτή τη δυνατότητα;
Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα. Κανείς δεν γνωρίζει (ούτε στο ΥΠΕΠΘ σε επικοινωνία που είχαμε, πόσο μάλλον στα σχολεία όσο και αν ρωτάμε) πότε θα βγουν τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων των ΕΠΑ.Λ. Ομάδα Α. Γιατί αυτό; Η μόνη μας διαφορά με τα ΕΠΑ.Λ. Ομάδα Β ήταν στα μαθήματα γενικής παιδείας. Εμείς γιατί να μην ξέρουμε ακριβώς πότε θα πάρουμε τα αποτελέσματα μας;
Με την στάση σας φαίνεται πως θεωρείτε ότι εμείς, οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. είμαστε κατώτεροι. Πολλοί πιστεύουν ότι σε ΕΠΑ.Λ. πάνε οι "κακοί μαθητές", οι "χαζοί". Κι όμως κάνουν λάθος. Οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ., σε ένα μέρος τους είναι μαθητές που στο γυμνάσιο πάντα ήταν από τους χειρότερους, ενώ περνούσαν τις τάξεις με το ζόρι, όπως πχ και εγώ. Στο ΕΠΑ.Λ. μπορεί να είναι από τους καλύτερους. Και αυτό όχι επειδή οι καθηγητές "βάζουν εύκολα θέματα", απλά επειδή κάνουν αυτό που αγαπάνε και τους αρέσει. Εσείς αντί να τους ενθαρρύνετε μήπως προσπαθείτε να τους απομακρύνετε από αυτό;
Και σας ρωτάω το πιο απλό πράγμα το οποίο θέλω να μάθω εδώ και αρκετές μέρες και δεν μπορώ. Πότε θα βγουν τα αποτελέσματα;
Σαν μαθητής, έχω να σας προτείνω τα εξής:-Η ύλη είναι πάρα πολύ, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μέρος καταλήγει να μην μας χρησιμεύει κάπου (πχ Συστήματα Εκπομπής και Λήψης-Κεφάλαιο 8, τμήματα που περιγράφονται χρησιμοποιούνται μόνο στις CRT τηλεοράσεις-που πλέων καταργήθηκαν- ενώ γίνετε αναφορά σε αναλογικά συστήματα τα οποία μέχρι το 2012 θα έχουν καταργηθεί- ενώ για την κατανόηση των εννοιών πρέπει να υπάρχουν γνώσεις του κεφαλαίου 2 που δεν υπάρχει στην ύλη). Καλό λοιπόν θα ήταν να αφαιρέσετε κάποια κομμάτια τα οποία τελικά καταλήγουν να μην χρησιμεύουν.-Κάντε συζητήσεις με καθηγητές από όλους τους τομείς για να διαπιστώσετε τυχών διορθώσεις που χρειάζονται τα βιβλία αλλά και να ακούσετε τη δική τους γνώμη -αρκετά σημαντική αφού αυτοί βρίσκονται απ' ευθείας με τα παιδιά και περνάνε αρκετές ώρες του χρόνου μαζί-.-Επίσης κάντε συζητήσεις με μαθητές απ' ευθείας, στείλτε άτομα στις τάξεις να δουν και αυτοί τα παιδιά, κάντε ερωτηματολόγια. Κάντε τα παιδιά να καταλάβουν ότι κάποιος νοιάζεται γι αυτά, ότι η προσπάθεια τους αποδίδει.-Φροντίστε να υπάρχει μια καλύτερη ενημέρωση προς όλους, και αυτό θα μπορούσε να γίνει με τη βοήθεια του ίντερνετ, αν φυσικά χρησιμοποιήσετε τις ανάλογες εφαρμογές για την διευκόλυνση σας, ενώ μια καλύτερη "τακτοποίηση" θα βοηθούσε τον οποιονδήποτε. Σας προτείνω λοιπών την χρήση ανοικτού λογισμικού όπως είναι το Joomla ενώ ένα φόρουμ για συζητήσεις σχετικά με την παιδεία θα μπορούσε να βοηθήσει πολλούς που ενδιαφέρονται, και είναι κάτι που γίνετε απλά και γρήγορα με τη χρήση του phpBB.-Στον τομέα Ηλεκτρονικής υπάρχει το πανελληνίως εξεταζόμενο μάθημα Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες, όπου μεγάλο μέρος της ύλης του είναι κοινή με την ύλη για την απόκτηση άδειας ραδιοερασιτέχνη. Όσοι λοιπών έχουν δώσει πανελλήνιες και έχουν περάσει τη βάση (ή κάποιο συγκεκριμένο βαθμό) στο εν λόγω μάθημα, μήπως θα έπρεπε να δώσουν μειωμένη ύλη για άδεια ραδιοερασιτέχνη;
Σας παρακαλώ απαντήστε στα ερωτήματα μου. Δείξτε ότι ενδιαφέρεστε για την τεχνική εκπαίδευση, γιατί σε αυτή στηρίζονται πολλοί τομείς, όσο παράξενο και αν φαίνεται.


Με εκτίμηση,Σταμάτης Α.,Απόφοιτος Γ' τάξης του ΕΠΑ.Λ./Τομέας Ηλεκτρονικής-Ηλεκτρονικών Συστημάτων Επικοινωνιών.

Tο παρόν θα λάβουν οι:Γραφείο Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. 'Αρη ΣπηλιωτόπουλουΠολιτικό Γραφείο κ. 'Αρη ΣπηλιωτόπουλουΠαιδαγωγικό ΙνστιτούτοΕνώ θα γίνει Κοινοποίηση (μέσω χωριστού e-mail):Στον κ. Πρωθυπουργό της ΕλλάδαςΈντυπο και Ηλεκτρονικό ΤύποΕλληνικά φόρουμ που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τα Ηλεκτρονικά, τις Επικοινωνίες καθώς και την Παιδεία.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ – ΑΠΟΥΣΙΕΣ – ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΤΩΝ

Αγαπητοί συνάδελφοι, θα μακρηγορήσω λίγο στον πρόλογο, αλλά είναι αναγκαίο γιατί όλα τα πολύ σημαντικά εκπαιδευτικά ζητήματα, όπως η ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ και η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΟΓΩ ΑΠΟΥΣΙΩΝ, άπτονται των στόχων του εκπαιδευτικού συστήματος και θα πρέπει αυτοί να είναι καλά διακριτοί και αποδεκτοί από όλους (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, πολιτεία). Προτάσεις βελτίωσης της υφισταμένης κατάστασης βρίσκονται στις τελευταίες παραγράφους.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ;

H σχολική φοίτηση είναι μια διαδικασία που αποτελείται κυρίως από δύο συνιστώσες: α) την παιδαγωγική και συμβουλευτική παρέμβαση και β) τη μαθησιακή διαδικασία. Μέσω αυτών, επιδιώκεται η πνευματική, ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των μαθητών στις πιο ευαίσθητες και δύσκολες ηλικίες στη ζωή του ανθρώπου (παιδική και εφηβική) και παράλληλα η διαμόρφωση ενός ισχυρού χαρακτήρα με συνειδητή υιοθέτηση μιας εσωτερικής αυτόνομης ηθικής προσωπικών αξιών που θα τους βοηθήσει σε όλα τα στάδια της ζωής τους μετά το σχολείο να είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες, δηλαδή άνθρωποι ώριμοι, μορφωμένοι, ιδεολόγοι, κοινωνικοί, έντιμοι, υπεύθυνοι, με αυτοπεποίθηση, δημιουργικοί, πολιτισμένοι, με οικολογική συνείδηση, αισθητική, με ισχυρές αντιστάσεις σε παραβατικές συμπεριφορές, κοινωνικές διακρίσεις, καιροσκοπικές επιδιώξεις και βλαπτικές για την υγεία συμπεριφορές, άνθρωποι ευτυχισμένοι, ικανοί να βελτιώσουν την κοινωνία μας.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Για να πετύχουν οι μαθητές μας αυτούς τους στόχους αποφασιστικό ρόλο έχουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί, όλων των βαθμίδων. Βασιζόμενοι στην προσωπική μας παιδεία (δηλαδή πνευματική και ηθική υπόσταση) και πέρα από Α.Π., διδακτικά αντικείμενα οποιωνδήποτε μαθημάτων, νόμους, εγκυκλίους και διατάγματα, θα πρέπει να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη των μαθητών μας με την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΗΘΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ και ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ – ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. Θα πρέπει στο σχολικό χρόνο να φροντίζουμε να αναπτύσσουμε παιδαγωγικές δραστηριότητες με συμμετοχή των μαθητών μας που να τους δίνουν τα κίνητρα και τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να βελτιωθούν σε όλους τους τομείς. Θα πρέπει να αποδεικνύουμε εμπράκτως ότι αποδεχόμαστε άνευ όρων όλους τους μαθητές, χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα, να βοηθάμε στη βελτίωση του ψυχολογικού κλίματος στο σχολείο και να ενθαρρύνουμε την επικοινωνία και τη συνεργασία (μαθητών, γονέων, καθηγητών). Χρειάζεται να διατηρούμε υψηλές προσδοκίες για τους μαθητές μας και να βελτιώνουμε συνεχώς τη μαθησιακή διαδικασία με εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας που να προωθούν την ενεργητική συμμετοχή τους και να αυξάνουν την αυτοεκτίμησή τους και που πρέπει να περιλαμβάνει με δική μας πρωτοβουλία και ευθύνη θέματα εκτός Α.Π. που άπτονται των εφηβικών προβλημάτων. Η ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ μας σε θέματα ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ και ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ θα πρέπει να είναι πρωταρχική προσωπική συνεχής επιδίωξή μας και φυσικά καλείται να συνδράμει και η πολιτεία με σχετικά προγράμματα για να γίνει το παραπάνω ζωτικής σημασίας έργο μας εφικτό και αποδοτικό.

Όλα τα παραπάνω, απαιτούν να διαθέτει ο μαθητής ΕΠΑΡΚΗ ΧΡΟΝΟ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ και αυτός είναι ο στόχος του ελέγχου της φοίτησης με τήρηση αρχείου απουσιών.
Προτείνω να καταρτίζουμε μαζί με τους μαθητές μας στην αρχή της χρονιάς σε κάθε σχολείο αλλά και σε κάθε τάξη κανονισμών λειτουργίας που θα αφορούν θέματα συμπεριφοράς και συνέπειας στην εκπαιδευτική διαδικασία (φοίτηση - απουσίες, προετοιμασία, προσπάθεια, πρωτοβουλία, συμμετοχή) με ειλικρινή προσπάθεια επίτευξης των στόχων και από τους μαθητές και από τους καθηγητές. Έτσι ελπίζω ότι θα μειώνονται συνειδητά τα προβλήματα πριν οδηγήσουν στην απόρριψη των μαθητών με δυσμενή για την εξέλιξή τους αποτελέσματα.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΟΓΩ ΑΝΕΠΑΡΚΟΥΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει όταν ένας μαθητής απορρίπτεται για παράδειγμα λόγω απουσιών και πρέπει να επαναλάβει μια τάξη. Δυστυχώς η εμπειρία έχει δείξει ότι ΣΥΧΝΑ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΤΑΞΗ ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (μαθητική διαρροή). Προφανώς, μέχρι τότε δεν θα έχουν επιτευχθεί οι παραπάνω στόχοι του σχολείου στην ανάπτυξη του μαθητή που διακόπτει τη φοίτηση και αυτός επιπλέον βρίσκεται στην περίοδο της εφηβείας εκτός του οργανωμένου σχολικού περιβάλλοντος έκθετος και πιο ευάλωτος, σε σχέση με τον ενήλικο, σε πολλαπλούς κινδύνους (χρήση ουσιών, παραβατικότητα, περιθωριοποίηση, ανθρώπινη εκμετάλλευση). Και όταν ενηλικιωθεί, θα έχει αναπτύξει μια ελλειμματική προσωπικότητα με αδυναμίες σε όλους τους τομείς και θα δυσκολευτεί πολύ στην πορεία του σε μια κοινωνία που μετά την εφηβεία δεν είναι διατεθειμένη να τον βοηθήσει αποτελεσματικά γιατί είναι προσανατολισμένη σε οικονομικές αξίες, σε υπερεκτίμηση της τεχνολογίας ως πανάκεια για τη λύση όλων των προβλημάτων, με τις ανθρωπιστικές και ηθικές αξίες να έρχονται σε δεύτερη μοίρα και με νόμο του ισχυρού να επικρατεί παντού.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΚΡΙΤΗΣ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΜΕ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΠΟΥΣΙΩΝ Η ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ γιατί ούτε τότε θα έχουν επιτευχθεί οι παραπάνω στόχοι και ο μαθητής αυτός θα είναι στην ίδια μοίρα με αυτούς που διέκοψαν, απλώς θα έχει στα χέρια του ένα αμφιβόλου χρησιμότητας «χαρτί», αφού δεν θα αντανακλά σε μια αντίστοιχη προσωπική ή επαγγελματική επάρκεια. Άρα ο αγώνας πρέπει να είναι ο μαθητής να μπορέσει να πιστέψει στον εαυτό του, να θέσει στόχους, να τους κατακτήσει και να αποφοιτήσει ΕΠΙΤΥΧΩΣ από το σχολείο, το Λύκειο. Να μην έχει αποκτήσει δηλαδή ψευδεπίγραφους τίτλους σπουδών με άκυρες μαθησιακές επιδόσεις μετά από αντιπαιδαγωγικές ανοχές σε κάθε μορφής αδιαφορία και απουσία από τη σχολική διαδικασία, αλλά αληθινά εφόδια που κατακτήθηκαν από τον ίδιο και τον ισχυροποίησαν σαν άνθρωπο αντιρροπώντας κατά το δυνατό, με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών (αναφέρθηκαν ήδη οι μέθοδοι), τα ποικίλα κοινωνικά, οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα που τον αναστέλλουν από την φυσιολογική του ανάπτυξη.
Πιστεύω ότι έδωσα πολύ συνοπτικά τις σύγχρονες απόψεις για τον παιδαγωγικό και συμβουλευτικό ρόλο των εκπαιδευτικών στα σχολεία και ευελπιστώ ότι οι αλλαγές που προωθούνται στο εκπαιδευτικό σύστημα –και μέσα από τον παρόντα διάλογο- στην ύλη των μαθημάτων, στα γνωστικά αντικείμενα, στα Α.Π., στα εξεταστικά συστήματα, στον Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό και στη βελτίωση του σχολείου σε όλους τους τομείς θα βοηθήσουν συνολικά τους μαθητές μας και θα μειώσουν τη μαθητική διαρροή. ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ.
Επειδή δεν ονειροβατώ και βλέπω ότι ΕΠΕΙΓΕΙ να αλλάξει η διαδικασία αξιολόγησης της επαρκούς φοίτησης (ΟΡΙΑ ΑΠΟΥΣΙΩΝ και ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥΣ) ώστε ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ θα κάνω μερικές σχετικές προτάσεις για ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ. Και θα πρέπει να συζητήσουμε πρώτα για τα αίτια των απουσιών ώστε να κατανοήσουμε γιατί είναι ανάγκη να κάνουμε υπερβάσεις του νόμου πολλές φορές για να βοηθήσουμε τους μαθητές μας ακόμη και αν η νομοθεσία βελτιωθεί. Πάντα θα υπάρχουν εξατομικευμένες περιπτώσεις που θα πρέπει να δούμε ξεχωριστά. Και τονίζω, ότι είναι χρέος των υπεύθυνων καθηγητών για το τμήμα που ανήκει ο μαθητής αλλά και όλων των εκπαιδευτικών που αντιλαμβάνονται πρόβλημα ελλιπούς φοίτησης σε μαθητές τους να συνεργάζονται εγκαίρως με τους γονείς και με τους ίδιους τους μαθητές για τη εύρεση τρόπων επίλυσης των προβλημάτων.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΥΣΙΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναλύσουμε ΓΙΑΤΙ οι μαθητές κάνουν απουσίες και τι είδους απουσίες είναι αυτές.
Καταρχήν υπάρχει η προφανής περίπτωση (αλλά όχι και η συχνότερη) να συντρέχουν αληθινοί σοβαροί ή ελαφρότεροι λόγοι υγείας. Εδώ οι απουσίες δικαιολογούνται πάντα σχεδόν, εκτός αν υπάρχει αδυναμία του κηδεμόνα να μεταβεί στο σχολείο ή αδιαφορία ή αν το ξεχνάει ή αν θεωρεί ότι το παιδί του δεν θα κάνει άλλες απουσίες και δεν ανησυχεί. Να μην ξεχνάμε τις περιπτώσεις που οι γονείς είτε δεν υπάρχουν και οι δύο λόγω θανάτου του ενός ή διάστασης των συζύγων ή λόγω κηδεμονίας από τρίτους (συγγενείς ή μη) ή απλώς λείπουν συνεχώς όλη τη μέρα ή πολλές μέρες ή δεν ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους οπότε η διαδικασία δικαιολόγησης απουσιών είναι πάντα σε δεύτερη μοίρα και συχνά δεν γίνεται, ακόμη και αν συντρέχουν αληθινοί λόγοι υγείας στους μαθητές, πόσο μάλλον όταν δεν συντρέχουν τέτοιοι. Υπάρχουν μαθητές που πρακτικά είναι ΜΟΝΟΙ τους και αγωνίζονται για να σταθούν στα πόδια τους και αυτοί είναι οι μαθητές που πρώτοι θα αδικηθούν από την πολιτική αυστηρής εφαρμογής των περίφημων ορίων αδικαιολόγητων απουσιών.
Υπάρχουν γονείς που έχουν αρνητική εικόνα για τα παιδιά τους και δεν διστάζουν να τα κατηγορούν και στους καθηγητές για κακή συμπεριφορά, απαιτούν από το σχολείο να τα τιμωρήσει (όπως εκείνοι ήδη κάνουν συνέχεια στα παιδιά τους εξ απαλών ονύχων) και φυσικά δεν δικαιολογούν απουσίες. Αυτή η συμπεριφορά είναι συγκαλυμμένη αδιαφορία.
Οι απουσίες χωρίς να συντρέχουν λόγοι υγείας συνιστούν το λεγόμενο «σκασιαρχείο» που είναι συχνότερο στα αγόρια από τα κορίτσια και σε μεγαλύτερες ηλικίες έναντι των μικρότερων μαθητών.
Κατά το «σκασιαρχείο», μπορεί ο μαθητής είτε να μένει στο σπίτι αρνούμενος τη σχολική φοίτηση εν γνώσει των γονέων του (ασχέτως των αντιδράσεων που εκείνοι μπορεί να προβάλλουν) είτε να λείπει και από το σχολείο και από το σπίτι, χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς ή και αν το γνωρίζουν αδιαφορούν ή το επικροτούν. Στην πρώτη περίπτωση σχεδόν πάντα ακολουθεί η δικαιολόγηση των απουσιών από το γονέα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση συνήθως οι απουσίες μένουν αδικαιολόγητες. Γιατί όμως γίνεται το σκασιαρχείο;
Καταρχήν υπάρχουν οι λεγόμενες αθώες κοπάνες που κάναμε όλοι στα νιάτα μας, (βόλτα, μπιλιάρδο, μπάλα και καφές) και φυσικά δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι αποτελούν σημαντικό πρόβλημα, αφού αποτελούν σύντομες διεξόδους του μαθητή σε καθημερινά προβλήματα και μειώνουν το άγχος και την πίεση από το φόρτο των μαθημάτων και ξεκουράζουν ακόμη το μαθητή από πολύωρα απογευματινά μαθήματα και φροντιστήρια, που τώρα δυστυχώς γίνονται ακόμη και Κυριακές. Επίσης μπορεί να γίνονται από τους μαθητές κατά τις πρώτες φυσιολογικές εφηβικές συναισθηματικές τους αναζητήσεις. Αυτές οι απουσίες δεν διαταράσσουν συνήθως τη σχολική επίδοση. Οι γονείς ίσως ενημερώνονται και συχνά «δικαιολογούν» τις απουσίες ως δήθεν οφειλόμενες σε ασθένεια.
Υπάρχουν σοβαρότερες αιτίες όμως που συνδέονται με ποικίλη παραβατική συμπεριφορά και ίσως και χρήση ουσιών, που πρέπει να διερευνώνται για την έγκαιρη πρόληψη και αντιμετώπιση. Οι απουσίες αυτές είναι πάντα εν αγνοία των κηδεμόνων, δεν δικαιολογούνται και πάντα συσχετίζονται με σχολική αποτυχία.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που κάποιοι έφηβοι αποφεύγουν να πάνε στο σχολείο γιατί είναι θύματα της επιθετικότητας άλλων μαθητών, με συχνότερες μορφές της τον εκφοβισμό, τη λεκτική ή/και τη σωματική βία και μένουν στο σπίτι, πολλές φορές εμφανίζοντας αληθινά συμπτώματα (πόνους στην κοιλιά, εμέτους, ζάλη, αδυναμία κ.ά.) λόγω του ψυχολογικού μηχανισμού της σωματοποίησης του άγχους. Οι απουσίες συνήθως δικαιολογούνται αλλά συχνά το πρόβλημα δεν γνωστοποιείται γιατί οι μαθητές δεν το συζητούν με τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς και οι γονείς δεν μπορούν να το υποψιασθούν και νομίζουν ότι οι μαθητές είναι πραγματικά ασθενείς.
Υπάρχουν οι απουσίες για εργασία. Πολλοί μαθητές εργάζονται τις ώρες εκτός σχολείου και μερικές φορές ο εργοδότης απαιτεί να εργασθεί ο μαθητής σε ώρες σχολείου (π.χ. σε εστιατόρια το μεσημέρι, οπότε ο μαθητής φεύγει από το μάθημα τις τελευταίες ώρες ή και ολόκληρο το πρωί αν λείπει κάποιος υπάλληλος και πρέπει ο μαθητής να τον αντικαταστήσει). Επίσης μπορεί να απουσιάζει τις πρώτες ώρες αν δουλεύει μέχρι αργά τη νύχτα και βέβαια δεν μπορεί να ξυπνήσει νωρίς το πρωί. Υπάρχουν οι περιπτώσεις πολύ σοβαρών οικονομικών προβλημάτων στην οικογένεια οπότε οι μαθητές αναγκάζονται να εργασθούν σε πλήρες ωράριο τις ώρες του σχολείου οπότε πρακτικά το εγκαταλείπουν.
Φυσικά υπάρχουν και οι απουσίες για … διάβασμα για τις Πανελλαδικές, το άδειασμα των αιθουσών στο τέλος της σχολικής χρονιάς, η πλήρης απαξίωση του σχολείου και των εκπαιδευτικών, η νίκη των φροντιστηρίων, της παπαγαλίας, της απάτης (όλες οι απουσίες δικαιολογούνται με απίθανες διαγνώσεις υπαρκτών και ανύπαρκτων παθήσεων).
Υπάρχουν και οι απουσίες που γίνονται από τους μαθητές και μπορούν να εξηγηθούν ίσως με ανάλογο τρόπο με την εξήγηση της καταστροφής των βιβλίων από τους μαθητές, θέμα επίκαιρο λόγω των θεμάτων στη Νεοελληνική Γλώσσα στις Πανελλαδικές εξετάσεις (βλ. ανάλυση και στο http://gst2008.blogspot.com/2009/05/blog-post_18.html ). Οι απουσίες είναι συχνά η απάντηση των μαθητών σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν συμβάλλει εδώ και πάρα πολλά χρόνια ουσιαστικά στην εκπλήρωση των ονείρων τους, που δεν διασφαλίζει το μέλλον τους, που τους βασανίζει με την παπαγαλία, το φόρτο εργασίας, την έλλειψη δραστηριοτήτων σχετικών με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά τους, τον ανεπαρκή επαγγελματικό προσανατολισμό, τις παγίδες των εξεταστικών συστημάτων που τους «επιτρέπουν» να δηλώνουν 60 σχολές στο μηχανογραφικό για να «πετύχουν» π.χ. στην … 47η σχολή προτίμησής τους και μετά από θυσίες δικές τους και των γονιών τους που αιμορραγούν οικονομικά να τους στέλνουν σε άδειες και άγνωστες σχολές Τ.Ε.Ι. εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά για να τονώσουν τις τοπικές οικονομίες και να τους περιμένει μετά βέβαια η ανεργία, η υποαπασχόληση, η δουλειά στο σουπερμάρκετ και το εργοστάσιο, η απογοήτευση. Δεν έχουν διάθεση και όρεξη να παρακολουθήσουν τα μαθήματα σ’ αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα και πολλές φορές οι απουσίες τους είναι μομφή και για εμάς τους εκπαιδευτικούς που δεν ανταποκρινόμαστε πάντα στις προσδοκίες τους, είτε γιατί δεν μας βοηθάει το εκπαιδευτικό σύστημα, είτε γιατί πιστεύουμε (!) πολύ σ’ αυτό και εφαρμόζουμε κατά γράμμα τις οδηγίες του (Α.Π., συμπεριφορά, ύλη, απουσίες, βαθμούς, ποινές, κ.ά.), είτε γιατί έχουμε εμείς οι ίδιοι προσωπικά ελλείμματα και δεν μπορούμε αποτελεσματικά να τους βοηθήσουμε. Πρέπει να προσέξουμε ότι οι απογοητευμένοι από το εκπαιδευτικό σύστημα μαθητές συχνά εγκαταλείπουν το σχολείο και αναζητούν εργασία από μικρή ηλικία.
Υπάρχουν βέβαια οι μονόωρες και δίωρες απουσίες μέσα στο σχολείο που δεν δικαιολογούνται, στο κυλικείο, για κάπνισμα, για πλάκα, γιατί άργησαν να ξυπνήσουν, έχασαν το λεωφορείο κ.λπ. Ορισμένες απουσίες φυσικά γίνονται από τους μαθητές γιατί δεν τους αρέσει κάποιο συγκεκριμένο μάθημα ή κάποιος συγκεκριμένος εκπαιδευτικός για ποικίλους λόγους (π.χ. αν έχουν διακρίνει κάποια ειδική μεταχείριση απέναντί τους ή το μάθημα δεν είναι ελκυστικό). Ας έχουμε υπόψη μας ότι μπορεί οι απόψεις αυτές να έχουν και κάποια βάση, η συνεχής βελτίωσή μας στον παιδαγωγικό και διδακτικό μας ρόλο θα μειώσει αυτά τα φαινόμενα.
Υπάρχουν φυσικά και οι απουσίες λόγω ποινών, δηλαδή οι μονόωρες αποβολές από την τάξη και οι μονοήμερες και πολυήμερες αποβολές από το σχολείο. Θα θυμίσω εδώ ότι η παιδαγωγική αντιμετώπιση της διαταρακτικής συμπεριφοράς των μαθητών είναι ολόκληρη επιστήμη. Το ιδανικό είναι να θέτουμε μαζί με τους μαθητές μας στόχους αλλά και κανόνες συμπεριφοράς των οποίων οι παραβάσεις να μην οδηγούν σε τιμωρητικές, «παραδειγματικές» και υπερβολικές κυρώσεις όπως είναι συνήθως οι αποβολές από το μάθημα και από το σχολείο, αλλά αυτές να έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα με βάση τις φυσικές και λογικές συνέπειες των πράξεών τους μετά από διάλογο και συνεργασία μαζί τους. Έτσι προάγεται η κριτική σκέψη, ο αυτοέλεγχος της συμπεριφοράς και η αυτοπειθαρχία. Αντίθετα, οι αποβολές από την κοινωνική ομάδα που αποτελεί η τάξη, επειδή αποτελούν μια μορφή απόρριψης και επηρεάζουν ψυχολογικά τους μαθητές δεν επιλύουν τα προβλήματα, αλλά αντίθετα ανατροφοδοτούν τη απειθαρχία και παγιώνουν βίαιες μορφές συμπεριφοράς. Αυτές οι τιμωρητικές ποινές λοιπόν θα πρέπει να περιορίζονται στο ελάχιστο και πάντα να ζητείται η συνεργασία και των γονέων για την πρόληψη υποτροπών και βέβαια για την αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων από τη συσσώρευση απουσιών.
Ελπίζω ότι κάλυψα τις περισσότερες αιτίες των απουσιών που κάνουν οι μαθητές μας και θα χαρώ στη συζήτηση να υποδειχθούν και άλλες. Φάνηκε ωστόσο ότι ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, όπως εύκολα συχνά τους καταλογίζεται, αλλά πολλοί ακόμη σύνθετοι εξωτερικοί παράγοντες που πρέπει να διερευνώνται κατά περίπτωση. Με αυτό τον τρόπο μόνο θα είμαστε σε θέση οι εκπαιδευτικοί να παίρνουμε σωστές αποφάσεις για την αξιολόγηση της φοίτησης των μαθητών, χωρίς να είμαστε άτεγκτοι στην εφαρμογή των αυστηρών νομοθετικών ορίων του αριθμού των απουσιών γιατί μια απόρριψη μπορεί να είναι άδικη και να μην ευθύνεται αποκλειστικά ο μαθητής, ενώ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΘΑ ΤΙΣ ΥΠΟΣΤΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΟΣ.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΔΙΚΙΩΝ ΣΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΑ ΟΡΙΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΩΝ ΚΑΙ «ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΩΝ» ΑΠΟΥΣΙΩΝ»

Είναι προφανές ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθούν αντικειμενικές μέθοδοι (δηλαδή σαφή όρια απουσιών) για χαρακτηρισμό ανεπαρκούς φοίτησης των μαθητών. Η εκπαιδευτική νομοθεσία φυσικά έχει θέσει κάποια όρια αλλά δεδομένου ότι πρωταρχικό μας μέλημα είναι η αγωγή προσωπικότητας των μαθητών μας χωρίς να θυσιάζουμε φυσικά τον μαθησιακό τομέα της εκπαίδευσής του, θα πρέπει στις παιδαγωγικές συνεδριάσεις να κάνουμε συχνά υπερβάσεις του νόμου για το όφελός τους και να λαμβάνουμε υπόψη μας την αιτιολογία των απουσιών και πολλά ακόμη ζωτικής σημασίας κριτήρια.
Σήμερα λοιπόν, με 51 «αδικαιολόγητες» απουσίες ένας μαθητής μένει στην ίδια τάξη στο Λύκειο, δηλαδή ΧΑΝΕΙ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ενώ αν έχει 114 με τις άνω των 50 «δικαιολογημένες» μπορεί να περάσει την τάξη ή και με 164 με τις άνω των 50 «δικαιολογημένες» αρκεί να έχει ως επίδοση 15 στο μέσο όρο των βαθμών των τετραμήνων.
Αρχικά ας κρίνουμε τα παραπάνω υφιστάμενα όρια με βάση κάποια παραδείγματα πιθανών καταστάσεων.
Το σχολικό έτος περιλαμβάνει περίπου 1000 ώρες μαθημάτων (+/- 100).
Οι 50 απουσίες αντιστοιχούν σε 7 μέρες μαθημάτων, ενώ οι 57 απουσίες σε 8 μέρες μαθημάτων. Μία μέρα μαθημάτων (που μπορεί να είναι και ένας περίπατος) δεν δημιουργεί ΚΑΜΙΑ διαφορά στο γνωστικό ή παιδαγωγικό τομέα, αλλά ο μαθητής μπορεί να χάσει μια χρονιά από τη ζωή του στη δεύτερη περίπτωση. Να μείνει στην ίδια τάξη! Ο νόμος είναι σαφής.
Ένας μαθητής θα περάσει με 114 απουσίες αφού οι γονείς του θα του «δικαιολογήσουν» τις 74. Ένας άλλος μαθητής όμως που θα κάνει 100 απουσίες αδικαιολόγητες γιατί, για λόγους που πιθανολογήθηκαν παραπάνω, οι γονείς του (αν έχει) δεν μπόρεσαν ή δεν ενδιαφέρθηκαν να έλθουν στο σχολείο να «δικαιολογήσουν», θα μείνει. Με λιγότερες απουσίες από το μαθητή που θα περάσει την τάξη!
Εδώ θα αναφέρουμε φυσικά το αυτονόητο, ότι τα δικαιολογητικά απουσιών των γονέων είναι ΑΧΡΗΣΤΑ, ψευδή σχεδόν στο σύνολό τους και η «δικαιολόγηση» είναι απλώς κάποια απόδειξη στοιχειώδους ενδιαφέροντος των γονιών για την προαγωγή στην επόμενη τάξη των παιδιών τους, ασχέτως αν πρέπει ή όχι να προαχθούν και αν οι απουσίες άξιζαν στ’ αλήθεια να δικαιολογηθούν. Οι άτυχοι μαθητές που δεν έχουν ευκολία εύρεσης δικαιολογητικών και που ίσως οι απουσίες που έκαναν να υπάγονταν στις κατηγορίες που προαναφέρθηκαν για τις οποίες δεν ευθύνονταν αποκλειστικά οι ίδιοι, θα χάσουν τη χρονιά, σύμφωνα με το νόμο! Εδώ υπάρχει σαφώς μια κοινωνική, ταξική αδικία που δεν επιτρέπεται να συμβαίνει σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Γιατί συνήθως οι φτωχότεροι μαθητές από λαϊκά στρώματα είναι αυτοί που μένουν από απουσίες, οι πλούσιοι μαθητές πάντα μαζεύουν εύκολα τα μαγικά χαρτάκια «δικαιολόγησης» απουσιών για δήθεν «ιατρικούς» λόγους.
Αλλά και στους μαθητές που είναι «αστέρια», πρότυπα μαθητών σε όλους τους τομείς, μπορεί μια ασθένεια να τους κόψει τα φτερά και να μείνουν ενώ θα έχουν προαχθεί μαθητές που δεν έκαναν ίσως απουσίες αλλά η συμμετοχή τους στις σχολικές διαδικασίες ήταν μηδενική (και που δυστυχώς μηδενικό ήταν και το όφελός τους από το σχολείο).
Δεν είναι δύσκολο επίσης να καταλάβουμε ότι και με ένα απλό πρόβλημα υγείας (κάταγμα, εγχείρηση κ.λπ.) είναι πολύ εύκολο να μείνει κανείς στην ίδια τάξη, όπως και ότι ένας πιο αδύναμος στα μαθήματα μαθητής, ακόμη και αν κατέβαλε πολλές προσπάθειες είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με ένα πιο καλό μαθητή (μόνο στις επιδόσεις) για τον οποίο επιτρέπονται 164 απουσίες αντί 114. Εδώ δεν εξετάζεται από το νόμο η αιτία των χαμηλότερων επιδόσεων, π.χ. αν ο μαθητής που είχε χαμηλότερη επίδοση και έμεινε είχε μαθησιακές δυσκολίες, αν εργαζόταν κ.ά. παράγοντες. Είναι μεγάλη αδικία η απόρριψη ενός μαθητή με 130 π.χ. απουσίες και επίδοση 14 σε σχέση με άλλο μαθητή που έκανε τις ίδιες ή περισσότερες απουσίες και είχε επίδοση 15. Είναι πολύ σαθρό κριτήριο η μία μονάδα διαφορά στην επίδοση για να κρίνει ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΙΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ.
Πολύ αδικημένοι είναι και οι μαθητές που υπερέβησαν κατά πολύ τα όρια και πρακτικά διέκοψαν το σχολείο για λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς, οικογενειακούς κ.ά. ή γιατί ΔΕΝ πίστεψαν ότι το σχολείο είναι σημαντικό για τη ζωή τους και δεν υπήρξε μια οργανωμένη παρέμβαση από την κοινωνία να τους βοηθήσει να επιλύσουν τα προβλήματά τους και να μείνουν στο σχολείο. Με την ευκαιρία της αναφοράς σε αυτή την ομάδα μαθητών, θα αρχίσω πλέον πρακτικές προτάσεις προς συζήτηση για βελτίωση της εκπαιδευτικής νομοθεσίας για το χαρακτηρισμό της σχολικής φοίτησης.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει η αξιολόγηση της φοίτησης να έχει γνώμονα την εύρεση των αιτίων των απουσιών, την υποστηρικτική παρέμβασή μας και την αποφυγή της απόρριψης των μαθητών εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις για την προαγωγή τους στην επόμενη τάξη στο γνωστικό και παιδαγωγικό τομέα.

1) Θα πρέπει να συγκροτηθούν με ευθύνη του ΥΠΕΠΘ ομάδες εργασίας από εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κ.ά. επιστήμονες που να επισκέπτονται στα σπίτια τους μαθητές μετά από λίγες μέρες απουσίας ή μετά από δήλωσή τους ότι διακόπτουν το σχολείο και να παρεμβαίνουν υποστηρικτικά με στόχο την επιστροφή τους πάση θυσία στο σχολικό περιβάλλον. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, ο σύλλογος να έχει το δικαίωμα να σβήσει όλες αυτές τις απουσίες. Το κέρδος θα είναι πολλαπλό και για τους μαθητές και για την κοινωνία μας.

2) Οι απουσίες λόγω ποινών να μην προσμετρώνται ως αίτια υπέρβασης των ορίων κατά το χαρακτηρισμό της φοίτησης, διότι αν εξαιτίας μιας τιμωρητικής ποινής π.χ. τριήμερης αποβολής για ένα παράπτωμα ο μαθητής συγκεντρώσει τόσες απουσίες ώστε να χάσει τη σχολική χρονιά, τότε η ποινή του στην πραγματικότητα θα έχει διογκωθεί υπέρογκα (μια χρονιά από τη ζωή του) για το ΙΔΙΟ παράπτωμα. Και ΑΝ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, τότε πλέον για το ΙΔΙΟ πάντα παράπτωμα – που θα φαντάζει πια ασήμαντο – το τίμημα θα είναι πολύ βαρύ για όλη του τη ζωή αλλά θα είναι ντροπή και για την κοινωνία μας.

3) ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΥΣΙΩΝ να διευρυνθούν και να υπολογίζονται με ποσοστό στις πραγματοποιηθείσες ώρες διδασκαλίας. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ. Μόνο ιατρικά δικαιολογητικά θα πρέπει να προσκομίζονται. Θα πρότεινα τα όρια των απουσιών (χωρίς διάκριση «δικαιολογημένων» -με ψευδή δικαιολογητικά- και αδικαιολόγητων) να είναι περίπου 15% των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΩΡΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ που έγιναν και μάλιστα ΚΑΤΑ ΜΑΘΗΜΑ ή ΚΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ (προσοχή, δείτε το σχόλιο) αν διδάσκει περισσότερα του ενός μαθήματα στο μαθητή και να φθάνει το 20% με δικαιολογητικά από γιατρό, αλλά μπορούν να προταθούν και άλλα ποσοστά.

4) ΣΑΦΩΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ –να το αναφέρει ρητά- ΝΑ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΟΡΙΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΙΠΗ ΦΟΙΤΗΣΗ. Άτυπα βέβαια γίνονται από όλους τους συλλόγους σχετικές προσπάθειες αλλά πολλοί μαθητές ΠΟΥ ΘΑ ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΠΡΟΑΧΘΟΥΝ αν γινόταν ενδελεχής ανάλυση των παραγόντων που τους οδήγησαν σε ελλιπή φοίτηση, δυστυχώς ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ γιατί οι εκπαιδευτικοί αισθάνονται απροστάτευτοι από ενδεχόμενες πειθαρχικές διώξεις σε τυχόν ελέγχους βιβλίων φοίτησης, απουσιολογίων κ.λπ. και γίνονται συνήθως ελάχιστες μόνο διορθωτικές παρεμβάσεις σε μικρό αριθμό απουσιών / βαθμών σε λίγους μαθητές. Κατά τις παιδαγωγικές λοιπόν συνεδριάσεις – για να δικαιολογούν και τον τίτλο τους ως παιδαγωγικές– πρέπει να γίνεται εκτεταμένη, δημιουργική, ζωντανή και ελεύθερη συζήτηση όπου να μπορούν και ο μαθητής που κινδυνεύει να απορριφθεί λόγω απουσιών και οι γονείς του να μιλήσουν ελεύθερα στο σύλλογο διδασκόντων. Και τα λοιπά κριτήρια για τον χαρακτηρισμό της φοίτησης να είναι φυσικά η προσωπική βελτίωση του μαθητή κατά τη φοίτησή του σε συνάρτηση με την αντίστοιχη πρόοδο των λοιπών μαθητών, η επίδοσή του στα μαθήματα και στις γραπτές εξετάσεις από τις οποίες να μην αποκλείεται πρόωρα όπως τώρα, η προσπάθεια που κατέβαλε, η διάθεσή του για εργασία και άλλοι σχετικοί παράγοντες. Και αν κριθεί ΜΕ ΑΣΦΑΛΗ ΠΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΕΝΑ ΝΟΥΜΕΡΟ ΑΠΟΥΣΙΩΝ ότι ο μαθητής χρειάζεται να επαναλάβει την τάξη, τότε μόνο αυτό θα είναι προς όφελός του γιατί η προαγωγή δεν σημαίνει πάντα επιτυχία, αν δεν έχει εξασφαλίσει ο μαθητής την απαραίτητη προσωπική του βελτίωση, οπότε η συνέχιση στην επόμενη τάξη θα σημάνει γι αυτόν πολύ σύντομα μια σειρά μαθησιακών αποτυχιών που θα τον επιβαρύνουν ψυχικά, θα του ελαττώσουν την αυτοεκτίμηση και θα τον απογοητεύσουν. Ίσως να μην είναι έτοιμος για προαγωγή εξάλλου (με τα παραπάνω κριτήρια) και κάποιος μαθητής με μηδενικό αριθμό απουσιών αλλά αυτό θα φανεί προφανώς και από την πλήρη αποτυχία στις εξετάσεις.

Εδώ, πρέπει να υπάρξει κριτική στην τάση που καθιερώνεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας της καθολικής προαγωγής των μαθητών σε όλες τις τάξεις, ασχέτως του ελέγχου της προόδου τους, χωρίς αυτοί να χρειαστεί να καταβάλουν καμία προσπάθεια, χωρίς το σχολείο να τους προσφέρει τίποτε, χωρίς οι εκπαιδευτικοί να διαπιστώνουν βελτίωσή τους, με ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ. Οι αιτίες του φαινομένου είναι πολλές και χρειάζονται λεπτομερή διερεύνηση. Αποτέλεσμα είναι οι μαθητές να θεωρούν το σχολείο από την Α’ Δημοτικού μέχρι την Γ’ Λυκείου σαν ΕΝΑ ΚΥΛΙΟΜΕΝΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ που θα τους οδηγήσει ΑΚΟΠΑ ΚΑΙ ΑΒΙΑΣΤΑ στην κορυφή, στην απόκτηση του μαγικού απολυτηρίου. Αλλά αυτό θα είναι ΑΧΡΗΣΤΟ στην πραγματικότητα αφού δεν θα ανταποκρίνεται σε προσωπικές ικανότητες και θα έλθει αργότερα η απότομη πτώση και οδυνηρή προσγείωση στον πραγματικό σκληρό κόσμο της εργασίας, στην κοινωνία των απαιτήσεων. Αλλά θα είναι πια πολύ αργά. Δυστυχώς, η σχεδόν παγιωμένη αυτή κατάσταση απαξιώνει το σχολείο, τους εκπαιδευτικούς, τους ίδιους τους μαθητές, τη μόρφωση, τρέφει την παραπαιδεία, υποσκάπτει τα θεμέλια της Παιδείας στη χώρα μας, φτιάχνει ανθρώπους χωρίς ικανότητα κρίσης, λόγου, ευάλωτους σε κάθε κίνδυνο και εκμετάλλευση, με ισχνές προσδοκίες και υποβαθμίζει σταθερά την ελληνική κοινωνία. Είναι μεγάλο ζήτημα, έχει στηλιτευθεί και σ’ αυτό το διάλογο, συζητιέται ευρέως μεταξύ εκπαιδευτικών αλλά τελικά επικρατεί ο εφησυχασμός, η απραξία, η συνενοχή, η σιωπή.
Ελπίζω η βελτίωση του σχολείου που επιχειρείται σε όλα τα επίπεδα να μειώσει αυτά τα φαινόμενα, αλλά η αλήθεια είναι ότι με την ολόψυχη ΑΡΩΓΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ προς τους μαθητές σε όλα τα επίπεδα (βλέπε στην αρχή του κειμένου για το ρόλο μας στο σχολείο) σε συνδυασμό με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΠΟ, ΘΑ ΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, μορφωμένοι και συνειδητοποιημένοι πολίτες, πανέτοιμοι για τη ζωή έξω από το σχολείο. Τώρα συνάδελφοι πολλοί μαθητές αποφοιτούν από το Λύκειο με γνώσεις και δεξιότητες που θα έπρεπε να έχουν από το Δημοτικό ή το Γυμνάσιο. Το βλέπουμε στα γραπτά τους, είναι άδειες κόλλες αλλά τόσο εύγλωττες και αποκαλυπτικές. Η ζωή θα είναι πολύ δύσκολη γι αυτούς και ευθυνόμαστε όλοι, και το εκπαιδευτικό σύστημα και οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς. Ας αλλάξουμε νοοτροπία λοιπόν το συντομότερο, ας βοηθήσουμε τους μαθητές μας να βελτιωθούν και η αρχή πρέπει να γίνει ταυτόχρονα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, σε όλες τις τάξεις, από όλους τους εκπαιδευτικούς, από σήμερα.

Ελπίζω οι παλιότεροι και εμπειρότεροι συνάδελφοι να καταθέσουν τις απόψεις τους για τα παραπάνω ζητήματα για να συμβάλουν στη βελτίωση της νομοθεσίας ώστε να μην έχουμε πια άλλες άδικες απορρίψεις νεανικών ψυχών και για να μειωθεί η σχολική διαρροή. Αξίζει ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί να αφιερώσουμε χρόνο για σκέψη και μελέτη για τα τόσα πολλά και πολυσύνθετα προβλήματα της σχολικής ζωής και να επιχειρούμε να προτείνουμε λύσεις σε μια ευρεία συνεχή και γόνιμη διαλογική συζήτηση μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στην εκπαίδευση (εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων, στελεχών εκπαίδευσης, ΥΠΕΠΘ κ.λπ. προσώπων και φορέων).

Ευχαριστώ για την μεγάλη υπομονή και την προσοχή σας.

.