Δίκιο και Φως

Μέρες και νύχτες
αδημονία
ελπίδα λίγη
και αγωνία

Σκοτάδια μαύρα
πόνος πολύς
κάλεσμα μνήμης
και προσευχής

Στριφογυρίζουν
μες το κεφάλι
στοιχειά δαιμόνια
έρχονται πάλι

Μάνα μου γη
έρμη πατρίδα
χωρίς δεσμά
ποτέ δε σ' είδα

Τα μυστικά
καλά κρυμμένα
σ' άγνωστο τάφο
είναι θαμμένα

Τις φλόγες σβήσαν
δάκρυα κι αίμα
ζωές ανθήσαν
μέσα στο ψέμα

Λίγο ψωμί
και λίγο λάδι
κερί ανάβω
μες το σκοτάδι

Μα δεν μπορώ
να κλείσω μάτι
τόση ηρεμία
ήταν απάτη

Παλιός οχτρός 
μόλις χαράζει
παραμονεύει
τα νύχια βγάζει

Ξυπνάνε μνήμες
και μου μιλάνε
βήματα πίσω
δε συγχωράνε

Μη φοβηθείς
στάσου ορθός
σύμμαχους έχεις
δίκιο και φως
_