Μίλα μ’ αυτούς που σε κοιτάνε
Βουβοί ακίνητοι νεκροί
Άκου αυτούς που δε μιλάνε
Στοιχειά ανάερα μουντά
Άγγιξε αυτούς που σε φοβούνται
Αθέλητα μα ειλικρινά
Δράκοντες κούφιοι ελεεινοί
Μαύρισαν τη ζωή τους
Γραφτό τους ήτανε θαρρείς
Κρύο συνθλίβει την ψυχή τους
Τα δάκρυα στέρεψαν νωρίς
Άσπερμο βύσσινο πικρό
Πώς τη συχώρια να σου δώσουν
Για να σε πάρουν αγκαλιά
Ποιο τίμημα θε να πληρώσουν
Πίστη να βρουν και ιδανικά ;
_
1 σχόλιο:
Είχα καιρό να σε διαβάσω. Ξέρω δε στέρεψε η σκέψη σου . Δώσε τις γνώσεις σου στους άλλους.Που ξέρεις μπορεί να πιάσουν τόπο. Η Ανάγκη της άποψης νομίζω πως δεν σταματά ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου