1 Απρίλη 2014, μια ΑΛΗΘΙΝΗ μέρα

Είναι Πρωταπριλιά σήμερα, δεν θα πω κανένα ψέμα μα, ΣΑΝ ΨΕΜΑΤΑ μού φαίνεται που όλη η χρονιά μέχρι τώρα πέρασε χωρίς να είμαι στο σχολείο μου με τους μαθητές μου και τους συναδέλφους μου, να δίνουμε καθημερινές μικρές και μεγάλες μάχες για να κατακτούμε μόρφωση και καλλιέργεια, να ενστερνιζόμαστε αξίες και ιδανικά μιας κοινωνίας πιο όμορφης με ανθρωπιά και αλληλεγγύη, να καλυτερεύουμε ολοένα ως άνθρωποι, να δυναμώνουμε για να νικάμε τα εμπόδια στον κακοτράχαλο δρόμο για το αύριο.

Σαν ψέματα μου φαίνεται, μα δυστυχώς είν' αλήθεια. Λοιπόν αποφάσισα αυτή τη σκληρή αλήθεια να την κοροϊδέψω, να τη νικήσω έστω σήμερα, Πρωταπριλιά.

Πήγα λοιπόν στο ΣΧΟΛΕΙΟ μου!! Έκατσα ώρες, είδα με χαρά και συγκίνηση τους ΜΑΘΗΤΕΣ μου που χάρηκαν κι αυτοί, μιλήσαμε, γελάσαμε, αναπολήσαμε την περυσινή χρονιά. Για μένα που δε διδάσκω πια ήταν στιγμές μοναδικές, αξέχαστες. Έζησα ξανά με τους ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ μου, στα γραφεία, στο κυλικείο, στη ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ μας, ξανάκουσα τα ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ για το μάθημα που μού ηχούσαν σαν μελωδίες τόσο που τα ‘χω στερηθεί, ένιωσα πολύ γρήγορα άνετα, όμορφα, έζησα σήμερα, μια ξεχωριστή μέρα. Συνηθισμένη για τους μαθητές μου, τους φίλους και τους συναδέλφους μου, σπάνια και ΜΟΝΑΔΙΚΗ για μένα.

Και πολύ ΑΛΗΘΙΝΗ, κι ας ήταν ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ ...
_