Μια ιστορία θα σας πω …

Σχόλιο στη Δημόσια Διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου «Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Λοιπές Διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων»

Μια ιστορία θα σας πω …

Είχα πριν 3-4 χρόνια μια μαθήτρια, την Άννα Χ... Δεν ήταν καλή μαθήτρια, δυσκολευόταν πολύ στα μαθηματικά. Ούτε στα άλλα γενικής παιδείας μαθήματα τα πήγαινε καλά. Και πώς να τα καταφέρει; Δούλευε μετά το σχολείο έως το βράδυ σε φούρνο, στα Άνω Λιόσια. Και τα Σαββατοκύριακα. Πότε να διαβάσει; Διάλεξε στη Β’ ΕΠΑ.Λ. τον Τομέα Υγείας Πρόνοιας.

-Θέλω να γίνω νοσηλεύτρια, μας είπε. Είναι και η αδελφή μου νοσηλεύτρια, δουλεύει σε κλινική αρκετά χρόνια. Ξέρω και να κάνω ενέσεις, να παίρνω πίεση …

Ενώ στα γενικά μαθήματα ήταν αδύναμη (στο φούρνο συνέχιζε τη δουλειά, θεωρούσε τον εαυτό της τυχερό που έβγαζε λίγα χρήματα, η οικογένειά της πολύ φτωχή), στα μαθήματα ειδικότητας πρόσεχε πολύ στο μάθημα και κατάφερνε να παίρνει τις βασικές γνώσεις στην τάξη. Και ακόμη πολύ καλύτερα τα κατάφερνε στα εργαστήρια. Ήταν ευχαριστημένη.

Ήλθε μια μέρα στο σχολείο χαρούμενη.

-Κύριε, κύριε να σας πω τι έγινε χτες. Είδα ένα ατύχημα, ένα παιδί γνωστός μου, έπεσε με το μηχανάκι – ευτυχώς είναι καλά τώρα, λέει αμέσως καθησυχαστικά.

-Και, τι συνέβη; τη ρωτάω.

-Μόλις έπεσε, σηκώθηκαν πολλοί από μια καφετέρια να βοηθήσουν. Ο Δ… είχε πέσει στο δρόμο.

– Είναι καλά, αναπνέει, μιλάει, δεν πονάει, φώναξε χαρούμενα κάποιος. Ελάτε να τον μεταφέρουμε στο πεζοδρόμιο, και ετοιμάστηκαν 4 παιδιά να τον σηκώσουν από τα χέρια και τα πόδια, να τον μεταφέρουν.

Μπήκα μπροστά και τους φώναξα να μην τον μετακινήσουν. Το έχω μάθει στο σχολείο τούς είπα. Μπορεί να πάθει σοβαρή ζημιά στη σπονδυλική στήλη αν έχει χτυπήσει.

Τα παιδιά σταμάτησαν την κυκλοφορία στη λωρίδα του ατυχήματος, ήλθε το 166, έβαλαν κολάρο στον τραυματία και τον μετέφεραν με ασφάλεια με φορείο στο νοσοκομείο. Θα μείνει λίγες μέρες, αλλά είναι καλά. Ευτυχώς που δεν τον μετακινήσατε μας είπαν. Έλαμπε από χαρά η μαθήτριά μας που βοήθησε αποτελεσματικά και απέτρεψε μια ίσως ανεπανόρθωτη βλάβη σε ένα νέο παιδί.

Ένιωσα ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ γι’ αυτή τη μικρή αγωνίστρια της ζωής, συχνά λέω την ιστορία στους μαθητές μου, σε όλους.

Πήρε το απολυτήριο και το πτυχίο της, δεν έδωσε στα ΤΕΙ, δεν προλάβαινε να διαβάσει με τη δουλειά. Την έχω συναντήσει 2-3 φορές στο λεωφορείο τυχαία. Έκανε πρακτική άσκηση, δούλευε σαν αποκλειστική τα βράδια, με τα χρόνια ήξερε πως θα έπιανε δουλειά σε κάποια κλινική, ήταν χαρούμενη, δυνατή. Της άρεσε πολύ να μιλάει με τους ασθενείς, να τους δίνει θάρρος, κουράγιο. Τα κατάφερε καλά η Άννα.

Αν δεν είχε Τομέα Υγείας στο ΕΠΑ.Λ., η Άννα ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ να τελειώσει το σχολείο με τη δουλειά, δεν θα είχε ούτε απολυτήριο, άρα δεν θα μπορούσε να πάει ούτε σε ΙΕΚ να μάθει αυτό που αγαπούσε, τη Νοσηλευτική. Με το προτεινόμενο νέο ΕΠΑ.Λ. χωρίς Τομέα Υγείας, η Άννα, η κάθε Άννα του σήμερα θα σταμάταγε νωρίς το σχολείο, ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΝΕΡΓΗ, ίσως να δούλευε κάπου πρόσκαιρα για ένα χαρτζιλίκι (αν δεν είχε «απαιτήσεις» για ένσημα και καλύτερο μισθό), ίσως ούτε κι αυτό.

Τι θέλουμε λοιπόν εμείς από το νέο Επαγγελματικό Λύκειο; Να βοηθάει τέτοια ΑΞΙΑ παιδιά σαν την Άννα ή να τα αφήνει να αντιμετωπίσουν το φάσμα της ανεργίας, χωρίς μορφωτικά και επαγγελματικά εφόδια, χωρίς ελπίδα;

Πιστεύω και εύχομαι, στο τέλος του μήνα κατά τη διαμόρφωση του νόμου για την Επαγγελματική Εκπαίδευση να επικρατήσει η λογική και να ψηφιστεί τροπολογία ώστε να ΥΠΑΡΞΕΙ η Ομάδα Προσανατολισμού ΥΓΕΙΑΣ και ΠΡΟΝΟΙΑΣ στο νέο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ. Τα δεκάδες σχόλια της διαβούλευσης εξάλλου αυτό προτείνουν, γι’ αυτό δεν γίνεται η διαβούλευση; Για υιοθέτηση προτάσεων και λύσεων.

Είναι αναγκαίο, το οφείλουμε στα άξια παιδιά μας που επιθυμούν να προσφέρουν στον άνθρωπο, στην κοινωνία μέσω των ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας.

Το οφείλουμε στην κάθε Άννα της νέας γενιάς.