OI ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟ 1ο ΕΠΑ.Λ. ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ - Μονόπρακτο 3
Είναι κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και πράγματα …τυχαία; Δε νομίζω!!

Οι εγγραφές στα σχολεία άρχισαν !!!
Μετά την απρόσμενη «επιτυχία» του Κολλητηριού στο … Πανεπιστήμιο, ο Καραγκιόζης κορδωμένος και χαρούμενος, κινάει μαζί με την Αγλαΐα, τον Κοπρίτη και τον Μιρικόκο για να τους γράψει στο Λύκειο. Ποιο Λύκειο νομίζετε; Μα φυσικά, στο 1ο ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων !!!

Καραγκιόζης: Ακούστε ρε χαμένα, εκεί που θα πάμε να είστε σοβαροί και μετρημένοι. Να μιλάτε μόνο αν σας ρωτάνε και με το σεις και με το σας, θα γνωρίσετε τους καινούργιους δασκάλους σας, μη γίνουμε ρεζίλι ακόμη δε γραφτήκαμε…
Κοπρίτης: Τι λες πατέρα, γιατί να γίνουμε ρεζίλι;
Καραγκιόζης: Σκάσε ρε που κάνεις και ερωτήσεις, δυο χρόνια στην Α’ Λυκείου τεμπελχανά και πάλι έμεινες. Σ’ έφτασε ρε ο Μιρικόκος, δε ντρέπεσαι ρε, σου ’βαλε τα γυαλιά ο μικρός.
Μιρικόκος: Πες του τα πατέρα, πες του τα που όλο με βαράει επειδή δεν έχει τι να κάνει ο μαντράχαλος.
Κοπρίτης: Δεν έμενα πατέρα, μ’ αφήνανε οι δασκάλοι.
Καραγκιόζης: Γιατί ρε σ’ αφήνανε εσένα και τους περνάγανε όλους τους άλλους; Μπας και σ’ είχανε όρεξη να βλέπουν τη φάτσα σου που είναι και κακομούτσουνη (.. δακρύζει) αχ, μου ’μοιασες γιε μου, μου ’μοιασες.
Κοπρίτης: Πατέρα να τους το κρύψεις, μην τους πεις ότι έμεινα, θα με κοροϊδεύουνε και θα με ξαναφήσουνε.
Αγλαΐα: Δε γίνεται, το λένε τα χαρτιά και φαίνεσαι και μεγαλύτερος.
Καραγκιόζης: Πάμε τώρα, μη χασομεράμε, ισιώστε ρε, και να μιλάτε ωραία.
Μπαίνουν στην αυλόπορτα του ΕΠΑ.Λ., λίγα παιδιά με τους γονείς τους περιμένουν να γραφτούν, μια παρέα καθηγητών παραπέρα μιλάνε, δυο τρία παιδιά κάθονται σ’ ένα παγκάκι, μερικές πόρτες είναι ανοιχτές….
Ο Μιρικόκος κοιτάει γύρω του.
Μιρικόκος: Ρε πατέρα …
Καραγκιόζης: Τι θες ρε;
Μιρικόκος: Ρε πατέρα, τι ’ν’ αυτό ρε πατέρα; Π α λ ά τ ι !!!
Καραγκιόζης: Ποιο είναι το παλάτι, ρε δε σου ’πα να μη μιλάς ρε, όλο βλακείες λες
Μιρικόκος: Το σχολείο ρε πατέρα.
Αγλαΐα: Σκάσε Μιρικόκο, ρε δε σου ’πα να μη συγκρίνεις τα πάντα με την καλύβα μας ρε;
Μιρικόκος: Εμένα μ’ αρέσει.
Κοπρίτης: Κι εμένα. Πατέρα κοίτα, όλες οι τάξεις έχουνε ταβάνι και κεραμίδια
Καραγκιόζης: Ρε μην κοροϊδεύεις, ξέχασες ρε το άλλο Λύκειο που ήτανε κανονικό χτίριο ρε, αυτό δε σ’ άρεσε γι’ αυτό έμεινες δυο χρόνια στην ίδια τάξη; Ντρέπομαι ρε να περάσω κι απ’ έξω…
Κοπρίτης: Χάλια ήτανε, όλο σκάλες και κουτρουβαλιαζόμουνα συνέχεια.
Καραγκιόζης: Εδώ δεν έχει σκάλες, σκάστε τώρα, μην πείτε άλλες βλακείες.
Αγλαΐα (στους καθηγητές): Καλημέρα σας.
Καθηγήτρια κα Κ.: Καλημέρα.
Αγλαΐα: Από δω ο άντρας μου ο Καραγκιόζης.Εγώ είμαι η Αγλαΐα. Ήρθαμε να γράψουμε τα παιδιά στο σχολείο.
Καθηγητής κ. Σ.: Ναι, καλημέρα, καλώς ήλθατε, καλή χρονιά. Από δω η κα Κ., Φιλόλογος και ο κ. Ι., Φυσικός Ηλεκτρονικός.
Καθηγητής κ. Ι.: Και ο κ. Σ., γιατρός…
Κοπρίτης: Ωχ, τι γιατρός πατέρα, σε νοσοκομείο ήλθαμε; Ρε θα μας κάνουν ενέσεις, πάμε να φύγουμε.
Καθηγήτρια κα Κ.: Ελάτε, ελάτε, μη φοβάστε, μάθημα κάνει στα παιδιά που πάνε για Νοσηλευτές και Βοηθοί Μικροβιολόγου.
Μιρικόκος, Κοπρίτης (μαζί): Σίγουρα;
Καθηγητής κ. Ι.: Σίγουρα.
Καθηγητής κ. Σ.: Σε ποια τάξη θα πάνε τα παιδιά;
Καραγκιόζης: Στην πρώτη…
Καθηγητής κ. Ι.: Και οι δύο;
Καραγκιόζης: Εεεε, ναι, ο Μιρικόκος κανονικά, ο Κοπρίτης έμει…
Καθηγήτρια κα Κ.: Μην το λέτε έτσι το παιδί, ντροπή.
Κοπρίτης: Κοπρίτη με λένε, τ’ όνομά μου, δε σας αρέσει;
Καθηγήτρια κα Κ.: Εεεε, πολύ ωραίο, δε δεν το ‘χα ξανακούσει, συγγνώμη
Αγλαΐα: Ο Κοπρίτης έμεινε δυο φορές στην Α’ Λυκείου, δεν του άρεσε, εδώ θα μάθει μια τέχνη, θα τα καταφέρει, θα δείτε.
Καθηγητές (όλοι): Βεβαίως, βεβαίως…
Καθηγητής κ. Σ. (στον Κοπρίτη): Εσύ παιδί μου, τι λες, είσαι αποφασισμένος εφέτος να συνεχίσεις σοβαρά το σχολείο; Θα σε βοηθήσουμε όλοι οι καθηγητές σου.
Κοπρίτης: Ναι, ναι κύριε. Δεν έφταιγα που έμεινα … Διάβαζα … Να την πρώτη χρονιά έκανα κάτι απουσίες και μ’ αφήσανε οι δασκάλοι.
Καθηγήτρια κα Κ.: Είχες υπερβεί το επιτρεπόμενο όριο…
Κοπρίτης: Όχι, όχι κυρία, είχα λίγες απουσίες, άδικα μ’ αφήσανε.
Καραγκιόζης: Ρε πες τα σωστά στην κυρία, δασκάλα σου θα είναι. Μην τον ακούτε, είχε μείνει από τον Οχτώβρη.
Κοπρίτης: Μα πήγαινα και..
Καραγκιόζης: Ναι σε γιορτές κι εκδρομές.
Κοπρίτης: Είναι εκπαιδευτικές εκδρομές πατέρα.
Όλοι γελάνε…
Ο Κοπρίτης τρώει την καρπαζιά του και βαράει το μικρό.
Μιρικόκος: Τι βαράς ρε;
Κοπρίτης: Εμένα γιατί με βαράνε;
Μιρικόκος: Είσαι τεμπέλης γι’ αυτό, εγώ πέρασα.
Αγλαΐα: Πέρσι έμεινε στα μαθήματα ...
Μιρικόκος: Σε πόσα μαθήματα έμεινες, για πες τους αν τολμάς (σιγά) … να μάθεις να βαράς.
Κοπρίτης: Δε θυμάμαι.
Καραγκιόζης: Πόσα μαθήματα κάνατε ρε;
Κοπρίτης: 16.
Καραγκιόζης: Σε 16 έμεινε.
Κοπρίτης: Όχι πατέρα, στη Γυμναστική πέρασα.
Καραγκιόζης: … Σε όλα μηδενικά έπαιρνε.
Μιρικόκος: Ναι πιο πολλά κουλούρια έτρωγε στο σχολείο κι από το φούρνο.
Τον βαράει ο Κοπρίτης.
Καθηγήτρια κα Κ.: Εντάξει, εντάξει, δεν πειράζει, τώρα θα διαβάζει, θα τον βοηθήσουμε, θα μορφωθεί.
Καραγκιόζης: Όχι να μορφωθεί, να μάθει γράμματα θέλουμε.
Κοπρίτης: Γι’ αυτό έμεινα, να τα μάθω καλύτερα!!! Θα βοηθάω και το μικρό…
Μιρικόκος: Ναι θα τρώμε μαζί τα κουλούρια. Θα χορτάσουμε καλά. Τον βαράει.
Μιρικόκος: Τι βαράς ρε;
Καθηγήτρια κα Κ.: Α όχι βία παρακαλώ, εδώ δεν επιτρέπονται αυτά, να σέβεστε ο ένας τον άλλον.
Καραγκιόζης: Δεν πειράζει, να τους βαράτε ελεύθερα μπας και γίνουν άνθρωποι
Καθηγητής κ. Ι.: Μα τι λέτε, η βία απαγορεύεται στο σχολείο.
Αγλαΐα: Είδατε ρε τι τυχεροί είσαστε; Τι καλοί άνθρωποι !!
Καραγκιόζης: Καλά θα τον βαράω στο σπίτι άμα κάνει απουσίες, να μου το λέτε.
Μιρικόκος: Και άμα παίρνει κουλούρια , χα χα.
Καθηγητής κ. Ι.: Δε βάζουμε κουλούρια εδώ, από το ΕΝΑ ξεκινάνε οι βαθμοί.
Κοπρίτης: Ααα, ησύχασα τώρα, και θα με περάσετε εε;
Καθηγητής κ. Σ.: Παιδί μου ακόμη δε γράφτηκες, να διαβάζεις και θα περάσεις είμαι σίγουρος, και ο αδελφός σου επίσης.
Κοπρίτης: Τώωρα προκόψαμε.
Μιρικόκος: Τι λες ρε παλιοτεμπελχανά;
Κοπρίτης: Εσύ είσαι χειρότερος ρε, δεν ξέρεις που σου παν’ τα τέσσερα.
Μιρικόκος: (κορδωμένος) Εγώ έβγαλα 9,5 !!! Ολόκληρο !!! Έριξα διάβασμαααα…
Τρώει καρπαζιά.
Κοπρίτης: Χαμένε με το 20 μετράνε, παραλίγο να μείνεις παλιοψεύτη.
Μιρικόκος: Ααα, δεν το ’χα καταλάβει, νόμιζα ότι το 10 είναι το άριστα.
Καραγκιόζης: Δάσκαλε, να τους βάλεις σε διαφορετικές τάξεις, να μη μαλώνουνε στο μάθημα και σε ζαλίζουνε.
Καθηγητής κ. Σ.: Μην ανησυχείτε, θα δούμε, ανάλογα τι θέλουν να σπουδάσουν, θα συζητήσουμε με τα παιδιά και θα δούμε.
Αγλαΐα: Ναι, ναι, ελπίζω να περάσουνε κι αυτοί στο Πανεπιστήμιο …
Καθηγητής κ. Ι.: Γιατί, ποιος άλλος πέρασε;
Κορδώνονται ο Καραγκιόζης και η Αγλαΐα: Το Κολλητήρι, το καμάρι μας, πέρασε φέτος στο … Πανεπιστήμιο
Καθηγητής κ. Σ.: Μπράβο!! Που πέρασε;
Καραγκιόζης: Λέγε ρε χαμένε, που πέρασε ο αδελφός σου.
Μιρικόκος: Χα χα χα…
Καραγκιόζης: Τι γελάς ρε, πέρασε Ανθρακο… που το ’χω το χαρτί, να το.
«Α Ν Θ Ο Κ Ρ Α Μ Β Ο Κ Α Λ Λ Ι Ε Ρ Γ Η Τ Η Σ»
Κάγκελο οι καθηγητές…
Καθηγήτρια κα Κ.: Α, υπάρχει και τέτοια σχολή, δεν το ‘ξερα.
Του Καραγκιόζη του μπαίνουν ψύλλοι στ’ αυτιά.
Καραγκιόζης (σιγά στον εαυτό του): Ρε μπας και με κορόιδεψε ο χαμένος;
Καραγκιόζης: Ναι στην Κεφαλλονιά, στο ΤΕΙ. Του ’δωσε συγχαρητήρια και ο Δήμαρχος, μας έστειλε και ΕΠΑΙΝΟ στο σπίτι, είναι λέει ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ φοιτητής στη Σχολή. Με πήρε ο ΙΔΙΟΣ ο Δήμαρχος αυτοπροσώπως και μου είπε ΝΑ ΠΑΕΙ να γραφτεί και θα γίνει μεγάλος και τρανός!!! Μεγάλη τιμή.
Κοπρίτης: Ναι γιατί οι άλλοι που μπήκανε δεν πήγανε. Μου το ’πε ο αδελφός μου.
Καραγκιόζης: Τι να κάνουμε, πήγαμε και του νοικιάσαμε και πήραμε και ψυγείο, χρεωθήκαμε πάλι, αλλά πρέπει να βγει επιστήμονας, να του κόψω το μέλλον του;
Αγλαΐα: Σαν γεωπόνος είναι, γιατρός των φυτών …
Κοπρίτης: Γιατρός των μπιρών θα γίνει.
Καραγκιόζης: Ρε να παίρνετε παράδειγμα από τον αδελφό σας τον επιστήμονα.
Κοπρίτης: Αυτό κάνουμε πατέρα.
Μιρικόκος: Δηλαδή κοπροσκυλιάζουμε όλη μέρα, σαν κι αυτόν, χα χα.
Καραγκιόζης: Τι λέτε ρε, το παιδί διάβασε και πέρασε.
Κοπρίτης: Ναι πέρασε με 1,6. Έτσι περνάω κι εγώ από φέτος.
Καθηγητής κ. Σ. (σιγά) στους καθηγητές: Ορίστε τα χάλια μας και φωνάζανε όλοι να καταργήσουνε τη βάση του 10. Τρώνε τώρα τα λεφτά του φουκαρά που νομίζει πως έχει γιο επιστήμονα …
Καθηγήτρια κα Κ.: Το παρακάνανε, και θα φτιάξουν κι άλλες σχολές τώρα …
Καθηγητής κ. Ι.: Εγώ πιστεύω ότι θα το καταλάβει ο Καραγκιόζης και η Αγλαΐα σε κάνα χρόνο και θα τον φέρουνε πίσω να πάει να μάθει καμιά τέχνη ή στο στρατό, να μην τους κοροϊδεύουνε και χρεωθούνε κι άλλο.
Καθηγητής κ. Σ.: Δεν τους αλλάζεις μυαλό, εδώ τον καμαρώνουνε, μετά 6-7 χρόνια αν τελειώσει να δεις πως θα τους έλθει η κεραμίδα που θα ψάχνει για δουλειά και θα τον διώχνουν όλοι με τις κλωτσιές. Εκτός αν καλλιεργεί … κουνουπίδια στην ταράτσα τους να πουλάει στη Λαϊκή.
Καθηγήτρια κα Κ.: Πω πω! θα πεθάνουνε οι γονείς του από τη στεναχώρια.
Καθηγητής κ. Ι.: Ελπίζω να κάτσει κανένα χρόνο και να το καταλάβει τουλάχιστον μόνος του και να γυρίσει.
Καθηγητής κ. Σ.: Μακάρι, αλλά μάλλον θα μείνει να μάθει καλό τάβλι. Θα παίζει και με τα παιδιά του Δήμαρχου φαντάζομαι. Στο ίδιο ΤΕΙ δεν θα πηγαίνουνε;
Γελάνε διακριτικά.
Καραγκιόζης: Είπατε τίποτε;
Καθηγήτρια κα Κ.: Όχι, όχι. Να σας πούμε και τα ευχάριστα. Περιμένουμε να πάμε και στο καινούργιο σχολείο!!!
Μιρικόκος: Τι, θα φύγουμε από δω, εδώ μ’ αρέσει.
Καθηγητής κ. Ι.: Εεμ, παιδί μου, κοίτα εκεί απέναντι ένα ωραίο κτίριο, δε σ’ αρέσει;
Μιρικόκος: Όχι, έχει όλο σκάλες, θα κουράζομαι.
Καθηγητής κ. Σ.: Παιδί μου, εδώ τα containers όλο τα επισκευάζουμε αλλά και πάλι όταν βρέχει στάζουν νερά και στην τάξη. Στο καινούργιο θα ’ναι καλύτερα.
Κοπρίτης: Α, δεν πειράζει κύριε, στο σπίτι στάζει κι όταν …δεν βρέχει.
Καραγκιόζης: Ρε Κοπρίτη, αφού το ταβάνι μας είναι τρύπιο στην καλύβα, σκάσε ρε μη μιλάς δε σου 'πα να μην το ανοίγεις το ρημάδι.
Καθηγήτρια κα Κ.: Αφήστε το παιδί να μιλήσει, μην το καταπιέζετε.
Μιρικόκος: Ευχαριστώ κυρία. Εμάς μας αρέσει εδώ, σαν στο … σπίτι μας.
Καραγκιόζης (σιγά): … την καλύβα μας, πανάθεμά τον, καλά τα λέει, και μένα μ’ αρέσει.
Καθηγήτρια κα Κ.: Μα αυτά παιδί μου είναι containers για τους σεισμούς.
Κοπρίτης: Σιδερένια, καλό πράμα, γερό, εμάς στο σπίτι τα ξύλα έχουνε σαπίσει.
Καθηγητής κ. Ι.: Μα εδώ είμαστε δώδεκα χρόνια και τα παράθυρα και οι πόρτες χαλάνε συχνά κι όλο τα φτιάχνουμε και ξαναχαλάνε …
Κοπρίτης: Α, κύριε, τι λέτε, θα σας πω εγώ τι να κάνετε.
Καθηγητής κ. Σ.: Τι να κάνουμε.
Κοπρίτης: Να τα βγάλετε.
Όλοι μένουν άναυδοι ...
Κοπρίτης: Έτσι δε θα χαλάνε και θα μπαινοβγαίνετε ελεύθερα. Εμείς στο σπίτι δεν έχουμε ούτε πόρτες ούτε παράθυρα.
Καθηγήτρια κα Κ.: Ναι, αυτό δεν το σκεφτήκαμε. Αλλά παιδί μου, στο άλλο σχολείο θα έχει μεγάλες τάξεις, εδώ δε χωράνε σε μια τάξη 20 μαθητές.
Μιρικόκος: Τ ι λ έ τ ε κυρία, εμείς στο σπίτι έχουμε μόνο κουζίνα και χωράμε όλοι. Τώρα που λείπει και το Κολλητήρι ούουου, και μπάλα παίζουμε.
Καθηγητής κ. Ι.: Τελικά μάλλον θα έχουμε και ευχαριστημένους μαθητές. Μήπως να το ξανασκεφτούμε να μείνουμε;
Καθηγήτρια κα Κ.: Έτσι κι αλλιώς θα μείνουμε και φέτος, δε χρειάζεται να το ξανασκεφτούμε. Και ο μικρός μας έδειξε ότι πρέπει να μας αρέσει.
Καθηγητής κ. Σ.: Ναι, να κάνουμε αίτηση να μείνουμε άλλα δέκα χρόνια.
Κοπρίτης και Μιρικόκος (μαζί): Ναι ναι, να μείνουμε, να μείνουμε.
Καθηγητής κ. Σ.: Καλά παιδιά μου, καλά. Κύριε Καραγκιόζη, τώρα θα τους ρωτήσουμε μερικά πράγματα να δούμε ποιες ειδικότητες τους αρέσουνε για να τους γράψουμε στα αντίστοιχα τμήματα.
Καραγκιόζης: Μη τους ρωτάτε τίποτε, γράφτε τους όπου να ’ναι να ησυχάσουμε.
Καθηγητής κ. Σ.: Όχι, δεν είναι σωστό, πρέπει να τους αρέσει η ειδικότητα που θ’ ακολουθήσουν. Για να δούμε λοιπόν. Θα σας ρωτήσουμε μερικά πράγματα και θα σας πούμε και ποιες ειδικότητες έχει το σχολείο μας για να αποφασίσετε.
Καραγκιόζης: Επιστήμονες να γίνουνε και ότι να ’ναι. Εγώ θα τους σπουδάξω, θα σκάβω, θα κουβαλάω, θα τρέχω, θα πεινάω…
Καθηγήτρια κα Κ.: Δε χρειάζεται, όλα είναι δωρεάν.
Καραγκιόζης (μουρμουρίζει): Ναι, είδα και το νοίκι του Κολλητηριού και το ψυγείο και τη ΔΕΗ, όλα δωρεάν, απ’ την ανάποδη. Ναι κυρα-δασκάλα, να γίνουνε άνθρωποι, να μη γίνουν χαμάληδες σαν και μένα.
Καθηγήτρια κα Κ.: Μην ανησυχείτε, είστε αξιέπαινος, μπράβο σας. Ακούστε λοιπόν παιδιά μου, υπάρχει ο Τεχνολογικός Κύκλος και ο Κύκλος Υπηρεσιών.
Μιρικόκος (στον Κοπρίτη): Αρχίσαμε με τη Γιωμετρία τώρα, ώχουου από σήμερα μάθημα;
Κοπρίτης: Σκάσε ρε, οι τάξεις του σχολείου είναι οι Κύκλοι.
Μιρικόκος: Τι λε ρε, τετράγωνες είναι …
Κοπρίτης: Σκάσε χαμένε
Καθηγητής κ. Σ.: Όπου και να πάνε, θα πάρουν ένα Πτυχίο και θα δώσουν και στο Πανεπιστήμιο.
Κοπρίτης: Δεν μας το δίνετε από τώρα, να γλιτώσουμε και τη φασαρία;
Καθηγήτρια κα Κ.: Όχι παιδί μου, έχεις να μάθεις πολλά πράγματα, να γίνεις επαγγελματίας σωστός και θα δώσεις και στο Πανεπιστήμιο.
Κοπρίτης: Το λέω γιατί το Κολλητήρι και τίποτε δεν έμαθε και πέρασε και κοπροσκυλιάζει όλη μέρα ο τυχεράκιας και …
Καθηγητής κ. Σ.: Ακούστε, θα γίνετε μορφωμένοι άνθρωποι και πρέπει να διαβάζετε.
Κοπρίτης και Μιρικόκος (μαζί): Αυτό φοβόμαστε κι εμείς.
Καθηγητής κ. Ι.: Λοιπόν. Για να σας βάλουμε σε τάξη, για πείτε μας περίπου τι σας αρέσει; Του χρόνου μπορείτε να αλλάξετε και γνώμη μην ανησυχείτε.
Κοπρίτης: Εσείς τι δουλειές μας μαθαίνετε να κάνουμε εδωπέρα;
Καθηγητής κ. Σ.: Έχουμε Τομέα Ηλεκτρολογίας, Ηλεκτρονικής, Δομικών Έργων, Υγείας και Πρόνοιας, Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών και Πληροφορικής. Τι σας αρέσει;
Μιρικόκος και Κοπρίτης (ψιθυρίζουν μεταξύ τους): Τι’ ν’ αυτά δεν καταλαβαίνω γρι, τον ηλεκτρολόγο κατάλαβα μόνο…
Μιρικόκος: Ακούστε, να σας ρωτήσουμε κάτι.
Καθηγήτρια κα Κ.: Βεβαίως παιδί μου.
Μιρικόκος: Που να πάμεεε ….
Καθηγήτρια κα Κ.: Ναι, …
Κοπρίτης: Να μην έχει διάβασμα και μετά να βγάζεις πολλά λεφτά.
Καραγκιόζης: Ρε τεμπέληδες, τι ερωτήσεις είναι αυτές, ντροπή σας.
Καθηγήτρια κα Κ.: Αφήστε τα παιδιά, μην τα αποπαίρνετε. Αυτό ρωτάνε όλα στην ηλικία τους.
Καθηγητής κ. Σ.: Ακούστε παιδιά μου, θέλουμε να δούμε τι σας αρέσει, γιατί αν σας αρέσει κάτι πολύ, θα το μαθαίνετε ευκολότερα και μετά θα γίνετε καλοί στη δουλειά σας.
Κοπρίτης: Ναι, τι μας αρέσει;
Καθηγητής κ. Σ.: Εσείς θα μας πείτε. Δεν είναι ανάγκη να ακολουθήσετε κι οι δυο το ίδιο.
Μιρικόκος: Δε τον θέλω το μαντράχαλο. Να πάει αλλού.
Τον βαράει ο Κοπρίτης.
Μιρικόκος: Να γι’ αυτό, σε άλλη τάξη θέλω να είμαι.
Καθηγητής κ. Σ.: Ηρεμείστε λοιπόν και ακούστε με. Θα σας πούμε ποιες ειδικότητες έχει το σχολείο μας για να διαλέξετε τι σας αρέσει. Μετά θα σας γράψουμε στον αντίστοιχο Κύκλο της Πρώτης, Τεχνολογικό ή Υπηρεσιών. Και όπως σας είπα, του χρόνου μπορείτε να αλλάξετε γνώμη ελεύθερα.
Κοπρίτης: Α, ωραία.
Καθηγητής κ. Σ.: Ο κ. Ι. διδάσκει στους Ηλεκτρονικούς, σας αρέσει να γίνετε Ηλεκτρονικοί;
Κοπρίτης: Εγώ, εγώ θέλω.
Μιρικόκος: Κι εγώ.
Κοπρίτης: Τι λες ρε χαμένε, τι ξέρεις εσύ από ηλεκτρόνια;
Μιρικόκος: Σκάσε ρε. Κύριε, κύριε ξέρω πολλά ηλεκτρονικά. Πάκμαν και Need for Speed και …
Καθηγητής κ. Ι.: Εεε, παιδί μου, αυτά είναι ηλεκτρονικά παιχνίδια, για το επάγγελμα του Ηλεκτρονικού γνωρίζετε τίποτε; Μπορώ να σας ενημερώσω …
Κοπρίτης: Εγώ κύριε, να με γράψετε, μ’ αρέσει
Καθηγητής κ. Ι.: Ωραία, γιατί σ’ αρέσει; Έχεις κάνει καμιά κατασκευή;
Κοπρίτης: Θα σας πω….
Καθηγητής κ. Ι.: Ναι…
Κοπρίτης: Θα σας πω μετά…
Καθηγητής κ. Ι.: Πότε μετά;
Καραγκιόζης: Λέγε ρε τώρα, γιατί μετά;
Κοπρίτης: Να, ξέρω αυτό το…
Καραγκιόζης: Ποιο;
Κοπρίτης: Το … «ΠΑΙΞΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ» …
Καραγκιόζης: Τι ’ν’ αυτό πάλι;
Καθηγητής κ. Ι.: Ωχ, παιδί μου αυτό είναι Ηλεκτρονικό καζίνο, δεν πιστεύω να ’παιξες στ’ αλήθεια.
Κοπρίτης: Όχι, όχι με λεφτά…
Καθηγητής κ. Ι.: Α ωραία.
Κοπρίτης: Εεεε, μια κάρτα βρήκα στην κουζίνα και μόνο τον αριθμό της έδω…
Καραγκιόζης (τον βαράει): Τι λες ρε βλαμμένο; Ρε με την πιστωτική, μας κλέψανε ωιμέ, θα σε σκοτώσω ρε που θες και ηλεκτρονικός να γίνεις…
Καθηγητής κ. Ι.: Ακούστε, το επάγγελμα του ηλεκτρονικού δεν έχει σχέση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, έχει σχέση με υπολογιστές και δίκτυα, με τηλεπικοινωνίες, κινητή τηλεφωνία, επισκευές ηλεκτρονικών συσκευών, θα τα μάθουνε και στο Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό, δεν πειράζει τώρα, δεν ξέρουνε.
Καθηγητής κ. Σ.: Μπορούν να γίνουν και ηλεκτρολόγοι …
Καραγκιόζης: Ναι να μας αλλάξουν τα φώτα.
Μιρικόκος: Εγώ, εγώ, έχω αλλάξει και λάμπα στο σαλόνι.
Καραγκιόζης (του ρίχνει καρπαζιά): Ποιο σαλόνι ρε, έχουμε σαλόνι και δεν το ’ξερα;
Μιρικόκος: Στου Μπαρμπαγιώργου ρε πατέρα που με φώναξε.
Καραγκιόζης: Α τότε που σε κυνήγαγε να σε δείρει, που ανέβηκες στη σερβάντα και την έσπασες.
Μιρικόκος: Ε αφού δεν έφτανα, τι να έκανα;
Καραγκιόζης: Καλά θα δούμε, τι άλλη δουλειά μπορούν να μάθουνε;
Καθηγητής κ. Σ.: Σχεδιαστής Δομικών Έργων, να σχεδιάζουν σπίτια, γέφυρες…
Κοπρίτης: Ναι ρε πατέρα, αυτό μ’ αρέσει, να φτιάξω και την καλύβα καλύτερα.
Καραγκιόζης: Ναι, θα σε βάλουμε για τούβλο Κοπρίτη, να γίνει και στέρεα.
Καθηγήτρια κα Κ.: Μην το αποπαίρνετε, το καημένο, δεν είναι σωστό…
Μιρικόκος: Κι εγώ, αυτό μ’ αρέσει. Πω πω, θα χτίζω, θα βάφω, τα ξέρω αυτά, εύκολα είναι.
Καθηγήτρια κα Κ.: Είσαι καλός στο σχέδιο παιδί μου;
Μιρικόκος: Ούουου, όλη μέρα ζωγραφίζω από μικρός.
Καθηγήτρια κα Κ.: Τι ζωγραφίζεις;
Μιρικόκος: Να τον Κοπρίτη έχω φτιάξει από χτες (βγάζει και δείχνει μια μουτζούρα).
Κοπρίτης: Τι είν ’αυτό, ρε που είμ’ εγώ;
Μιρικόκος: Να ’σαι, αυτός εδώ!!
Κοπρίτης: Ρε αυτό μοιάζει με κουνέλι, τέτοια αυτιά έχω εγώ;
Μιρικόκος: Εεεε, να σ’ έκανα πιο όμορφο, εσύ έχεις μεγαλύτερα, χα χα …
Ο Κοπρίτης τον βαράει.
Καθηγητής κ. Σ.: Λοιπόν θα κάνετε και μαθήματα σχεδίου φέτος και Τεχνολογία, θα καταλάβουμε αν έχετε ταλέντο στα Τεχνολογικά. Τα κομπιούτερ σας αρέσουν; Μπορείτε να γίνετε και Πληροφορικοί…
Μιρικόκος: Ναι, ναι αυτό, ξέρω όλες τις πασιέντζες και …
Κοπρίτης: Εγώ είμαι στο Facebook, έβαλα και τη φάτσα μου αλλά όλοι μου γράφουνε βρισιές.
Καθηγητής κ. Ι.: Θετικό είναι αυτό, όλα τα παιδιά έτσι αρχίζουν. Ξέρετε και το Word;
Μιρικόκος: Τι ’ν’ αυτό, τρώγεται; Και πεινάω λίγο…
Καθηγητής κ. Ι.: Καλά, θα τα μάθετε κι αυτά. Οι υπολογιστές δεν είναι μόνο παιχνίδια. Είναι σοβαρή δουλειά και με μέλλον. Θα κάνετε τρεις ώρες τη βδομάδα.
Μιρικόκος: Ωραία (τρίβει τα χέρια του) Θα ρίξουμε πολλές πασιέντζες.
Καθηγήτρια κα Κ.: Έχουμε και ειδικότητες Υπαλλήλων Διοίκησης και Οικονομικών Υπηρεσιών.
Καραγκιόζης: Δηλαδή;
Καθηγήτρια κα Κ.: Να μπορούν να γίνουνε βοηθοί λογιστών, να δουλεύουνε σε εταιρείες…
Αγλαΐα: Λογιστές δεν είναι αυτοί που κάνουνε υπολογισμούς με λεφτά;
Καθηγήτρια κα Κ.: Ναι, και αυτό κάνουνε.
Αγλαΐα: Ξέρετε …
Καθηγήτρια κα Κ.: Ορίστε.
Αγλαΐα: Να όταν βοηθούσανε και οι δυο τον Καραγκιόζη πέρυσι που δούλευε σε περίπτερο….
Μιρικόκος: Ναι, κάναμε όλο πράξεις με λεφτά. Εύκολο ήτανε.
Αγλαΐα: … Πιο πολλά ρέστα δίνανε από όσα λεφτά παίρνανε.
Καραγκιόζης: Και εξαιτίας τους μ’ έδιωξε το αφεντικό και του χρωστάω ακόμη από τη χασούρα. Φυλακή κόντεψαν να με βάλουνε …
Καθηγητής κ. Σ.: Έχουμε και Τομέα Υγείας Πρόνοιας. Μπορούν να γίνουν νοσηλευτές …
Μιρικόκος: Ναι, αυτό θέλω να ρίχνω ενέσεις στον Κοπρίτη να μάθει να με βαράει.
Καθηγητής κ. Σ.: Θα μάθετε να παίρνετε πίεση.
Καραγκιόζης: Ξέρουν καλά να μου ανεβάζουν την πίεση.
Καθηγητής κ. Σ.: Και βοηθοί Μικροβιολόγου, να κάνουν εξετάσεις, να παίρνουν αίμα και …
Καραγκιόζης: Ξέρουν να μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι.
Καθηγητής κ. Σ.: Αν δουλεύουν σε Νοσοκομείο όμως θα κάνουνε και βάρδιες, θα δουλεύουνε και Σαββατοκύριακα και βράδια.
Μιρικόκος: Α δε θέλω.
Καθηγήτρια κα Κ.: Θέλεις να δουλεύεις παιδί μου σε πρωινό ωράριο;
Καραγκιόζης: Θέλει να δουλεύει τους άλλους χωρίς ωράριο ο παλιοτεμπέλης. Γι’ αυτό σας λέω θέλουνε πολύ ξύλο να στρώσουνε.
Καθηγητής κ. Σ.: Μην ανησυχείτε, θα είναι καλά παιδιά. Μπορούν επίσης του χρόνου να πάνε και για βοηθοί Οδοντοτεχνιτών. Εκεί μαθαίνουν να φτιάχνουνε τεχνητά δόντια και άλλα.
Καραγκιόζης: Άντε ρε να μου φτιάξετε καμιά μασέλα να μπορώ να τρώω στα γεράματα.
Κοπρίτης: Τι τη θες ρε πατέρα, αφού εσύ ποτέ δεν τρως, όλο νηστικός είσαι.
Καθηγητής κ. Ι.: Και βοηθοί Φαρμακείου…
Καραγκιόζης: Ναι, σ’ αυτό είναι καλοί κι οι δυο τους, όλο μας φαρμακώνουνε, μόνο ο γιος μου ο Επιστήμονας μου ’δωσε λίγη χαρά (δακρύζει).
Καθηγητής κ. Σ.: Να ξέρετε ότι τα παιδιά θα τα βοηθήσουμε να γίνουν καλοί μαθητές. Θέλω να πάτε σπίτι, να σκεφτείτε αυτά που είπαμε, πάρτε και αυτά τα φυλλάδια για να αποφασίσετε. Έτσι κι αλλιώς του χρόνου θα διαλέξουν οριστικά και θα τα μάθουνε καλά φέτος στο Σ.Ε.Π.
Καθηγήτρια κα Κ.: Λοιπόν σας περιμένουμε αύριο στις 8.30 να γραφτείτε.
Μιρικόκος: Τόσο νωρίς; Να προλάβω να φάω τίποτε.
Καραγκιόζης: Σκάσε ρε χαμένο, θα έλθουμε, θα είμαστε εδώ απ’ τις 6, ευχαριστούμε.
Καθηγητής κ. Σ.: Στις 8.30, καλά είναι. Γεια σας.
Κοπρίτης και Μιρικόκος (μαζί): Γεια χαραντάνννν.
Καραγκιόζης και Αγλαΐα (μαζί): Φχαριστούμε, φχαριστούμε, θα τους φέρουμε πρωί πρωί να γραφτούμε.
Καθηγητές: Καλή πρόοδο, γεια σας, γεια σας….
Οι καθηγητές κουνάνε το κεφάλι τους, μπαίνουν στο .... "Γραφείο" Καθηγητών …

Συνεχίζεται ….