Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Τ' όνειρο


Είδα πουλιά στον ουρανό
Είδα φωτιά στ' αστέρια
Φεύγουν τα σύννεφα θαρρώ
Και σα ν' αχνοφωτίζει

Πικρή που είν' η καταχνιά
Χρόνια και χρόνια η ζωή μας
Μα ένα παιδί χαμογελά
Η ελπίδα σα ν' ανθίζει

Να το πιστέψω ίσως μπορώ
Κλείνω τα μάτια, και το φτάνω
Η άνοιξη είναι μακριά
Τ' όνειρο την αγγίζει ...
_

2 σχόλια:

ΓΑΒΡΙΗΛ ΖΩΤΟΣ είπε...

Η πάλη με τα σύννεφα
γίνεται κάθε μέρα
για να περάσει η μόρφωση
σαν λαμπερή ηλιαχτίδα
μεσ΄το καινούργιο σπίτι.

Γιώργος Στάμος είπε...

... συνέχειες

Οι καμπάνες δεν μπορούν μόνο να κλάψουν αυτούς που έχουν χαθεί,

Οι καμπάνες πρέπει να σώσουν αυτούς που δεν έχουν ακόμη χαθεί.
Γ.Γεφτουσένκο.

Τρέμουν κι αχούνε οι βαριές
Βροντόφωνες καμπάνες
Μα ακούστε ένα χαμόγελο
Πιο δυνατό και καίριο
Είν’ απ’ τα χείλη του παιδιού
Είναι όμορφο, σαρώνει
ΠΟΤΕ δε σβήνει, είναι γραφτό
Το μέλλον ν’ ανταμώνει

ΓΝ