ΠΕΡΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Μια ανάρτηση στο blog του σχολείου μας για το φακέλωμα εκπαιδευτικών στην Κύπρο (http://epalanoliosion.blogspot.com/2009/07/blog-post_09.html) προκάλεσε μια ενδιαφέρουσα (σύντομη) συζήτηση για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ένα θέμα για το οποίο έχω ξαναγράψει. Όλη η μέχρι τώρα συζήτηση παρατίθεται στο τέλος αυτής της ανάρτησης. Στην αρχή έγραψα ένα κείμενο για συμμετοχή στη συζήτηση αλλά την απέσυρα γιατί θεωρώ ότι καλύτερα είναι να γράφω / σχολιάζω στο blog του σχολείου μας θέματα που αφορούν άμεσα το σχολείο μας (όπως π.χ. κτηριακό πρόβλημα) ενώ τις απόψεις μου για άλλα θέματα θα συνεχίσω να τις δημοσιεύω στο παρόν blog, στο http://www.meafora.gr/, σε εκπαιδευτικές πύλες, με επιστολές σε ΥΠ.Ε.Π.Θ. και Π.Ι. κ.ά. Η υπερβολική χρήση του blog του σχολείου για προσωπικές απόψεις για την Εκπαίδευση κ.ά. καμιά φορά μπορεί να εκληφθεί από κάποιους σαν προσπάθεια προσωπικής προβολής (δεδομένης της συνήθειάς μου να γράφω ΜΟΝΟ επώνυμα). Επίσης να εκφράσω το παράπονο ότι τελικά το blog έχει πολύ μικρή αναγνωσιμότητα (5-6 συνάδελφοι κάνουν κανένα κλικ) οπότε μπορεί να γίνεται η συζήτηση και στο διάλειμμα!! Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη του κτηριακού προβλήματος και άξιζε τον κόπο η προσπάθεια.

Ακολουθεί το σχόλιό μου στο σχολιασμό του καλού συναδέλφου ΧΤΚ.
Συγχαρητήρια ΧΤΚ, η θέση «Λέγοντας ξεκάθαρα ναι στην αξιολόγηση και προσδιορίζοντας με σαφήνεια το περιεχόμενο και τους όρους αυτής» είναι μια θέση που σπάνια ακούμε.
Η θέση αυτή υπερβαίνει τους κομματικούς συλλογισμούς και τις πολιτικές σκοπιμότητες που αρνούνται την αξιολόγηση που έχει ως λέξη θετικό και ουσιαστικό εννοιολογικό περιεχόμενο και αποτελεί τη βάση για βελτίωση σε όλους τους τομείς και την παραγωγή ουσιαστικού έργου (παιδαγωγική, επιστήμη και έρευνα, εργασία, επιχειρηματικότητα, προσωπική εξέλιξη, κοινωνική πρόοδο, υπηρεσίες υγείας, πολιτική κ.ά.). Στο συνδικαλιστικό λόγο η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών βαφτίζεται επιπόλαια χειραγώγηση και εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερο προσδιοριζόμενη με βάση τον επιθεωρητισμό του παρελθόντος και παραδείγματα όπως τα αναφερόμενα στην παραπάνω ανάρτηση (http://epalanoliosion.blogspot.com/2009/07/blog-post_09.html). Αν κατ’ αναλογία προσδιορίσουμε και την αξιολόγηση των μαθητών με βάση τις αυταρχικές μεθόδους του παρελθόντος όπου επιτρεπόταν ακόμη και η σωματική βία από τους δασκάλους στους μαθητές, θα έπρεπε να καταργηθεί και η αξιολόγηση των μαθητών ως μέθοδος απάνθρωπη και ανεπίτρεπτη. Επίσης με την εμπειρία της ευνοιοκρατίας και αναξιοκρατίας σε όλους τους τομείς της κοινωνίας που ανέκαθεν ήταν η βάση των πολιτικών συστημάτων στην Ελλάδα θα έπρεπε να αρνούμαστε και την κάθε μορφής αξιολόγηση των στελεχών της Εκπαίδευσης και να ζητάμε να προέρχονται από μια επετηρίδα με βάση τα …. χρόνια υπηρεσίας (κλασικό ελληνικό κριτήριο αξιολόγησης και εξέλιξης!!!) και κανένα άλλο κριτήριο. Φυσικά τα τελευταία δεν καθομολογούνται από κανένα. Δείτε όμως ότι η χρήσιμη δυναμική, διαρκής, εθελοντική ανατροφοδοτική αξιολόγηση σε ένα μεγάλο ποσοστιαίο κομμάτι του Εκπαιδευτικού Συστήματος ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΒΑΘΜΙΔΑ, ούτε σαν ετερο- ούτε σαν αυτο-αξιολόγηση με αποτέλεσμα η Εκπαίδευση να μοιάζει με ένα γιγάντιο δημόσιο οργανισμό όπου μυριάδες άνθρωποι εισέρχονται, διέρχονται και αποχωρούν (εκπαιδευτικοί και μαθητές κυρίως) και από ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς δεν παράγεται κάποιο έργο για λόγους αδυναμίας ή αδιαφορίας κ.ά. παραγόντων (που χρειάζεται να συζητηθούν αναλυτικά), δεν υπάρχει καμία αξιολογική διαδικασία που να τους βοηθήσει να βελτιωθούν και φυσικά δυστυχώς δεν υπάρχει ουσιαστικό όφελος σ’ αυτούς ή στην κοινωνία γενικότερα.
Αποτέλεσμα λοιπόν της απουσίας αξιολόγησης είναι πολλοί λειτουργοί της Εκπαίδευσης να αποκτούν δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία (με την ελληνική έννοια), πολλά στελέχη να μην αξιολογούνται αλλά να «προωθούνται» (η συνέντευξη μετράει όσο 3 διδακτορικά και 5 μεταπτυχιακά μαζί !!!) και φτάνουμε σιγά σιγά στο να μην αξιολογούνται και οι περισσότεροι μαθητές - και αυτό είναι το χειρότερο - (δεν το βλέπετε; Από το Δημοτικό ξεκινάει, συνεχίζεται στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, πολλοί μαθητές παραμένουν αγράμματοι –σκληρή λέξη αλλά αληθινή, οι άσπρες κόλλες το μαρτυράνε - ως το σημείο να τους προσφέρονται άκοπα και ελεύθερα θέσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ως … κοινωνική μέριμνα) και να στερούνται της δυνατότητας να αυτοβελτιώνονται ώστε να σταθούν με αυτοπεποίθηση στην απαιτητική κοινωνία μετά το σχολείο, ως ολοκληρωμένοι και μορφωμένοι πολίτες. Ακούμε συχνά: «Πέρασέ τον μωρέ, να τον έχουμε άλλη μια χρονιά να μας παιδεύει; Ας τον περάσουμε, τι κι αν έμεινε σε 11 μαθήματα, βάλε στις λευκές κόλλες 9,5 να τον «βοηθήσουμε»… Θα μου πείτε: η συζήτηση γίνεται για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τι ασχολείσαι με την αξιολόγηση στελεχών, μαθητών κ.λπ. Μα είναι προφανές, η θέση μου είναι ότι η αξιολόγηση αποτελεί τη βάση για βελτίωση σε όλους τους τομείς και την παραγωγή ουσιαστικού έργου από όλες τις κοινωνικές ομάδες και είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες επιτυχίας των επιδιωκόμενων στόχων. Στο Εκπαιδευτικό Σύστημα λοιπόν όπου συνυπάρχουν διαφορετικές ομάδες ανθρώπων (στελέχη, εκπαιδευτικοί, μαθητές) που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους ώστε να επιτυγχάνεται ένα ωφέλιμο αποτέλεσμα δεν μπορεί να υπάρχουν στεγανά και διακρίσεις σε βασικούς παράγοντες επιτυχίας των στόχων, όπως είναι η αξιολόγηση και αυτή να μην εφαρμόζεται σε όλους αλλά επιλεκτικά σε κάποιες μόνο ομάδες (συνήθως στους μαθητές).

Για να μην κατηγορηθώ φυσικά ως φορέας κομματικών αντιλήψεων με … σκοτεινά κίνητρα από ανθρώπους που μόνο έτσι έχουν μάθει να σκέφτονται και να κρίνουν και επειδή έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το αντικείμενο από το 2004 με την πτυχιακή μου εργασία στην ΑΣΠΑΙΤΕ «Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και κοινωνικός έλεγχος» όπου μπορείτε να δείτε και ιστορικά στοιχεία της Εκπαίδευσης στην Ελλάδα και άλλες χώρες, και επειδή ΠΡΕΠΕΙ πάντα να προτείνουμε βελτιώσεις αξιολογώντας τα κακώς κείμενα του ισχύοντος συστήματος, παραθέτω 2 αποσπάσματα από τον επίλογο της εργασίας μου για να δώσω στίγμα των προθέσεών μου. Έγραφα λοιπόν τότε …
«Αν η αξιολόγηση γίνεται αίτιο αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων, είναι γιατί χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την εγκαθίδρυση μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που θεσμοθετεί μηχανισμούς καταναγκασμού και εντατικοποίησης, με σκοπό όχι την κάλυψη απλώς των αναγκών ανατροφοδότησης του μαθήματος και την ανάγκη άσκησης κάποιου θεμιτού κοινωνικού ελέγχου, αλλά για να προσαρμοστεί η εκπαίδευση στους στόχους της κοινωνίας της αγοράς, να παρέχει υποκείμενα έτοιμα για ενσωμάτωση στην δεδομένη κοινωνία και να αναιρεθεί κάθε δύναμη κοινωνικής ανατροπής, με όποιο μελλοντικό κόστος.
Η εσωτερική αυτοαξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολείων μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποτελεί εναλλακτική πρόταση σε όλα τα γραφειοκρατικά και αυταρχικά συστήματα αξιολόγησης που εφαρμόσθηκαν μέχρι σήμερα αλλά και στη στείρα απόρριψη οποιασδήποτε μορφής αξιολόγησης. Πρέπει να κατέχει στο κοντινό μέλλον κεντρική θέση σε οποιοδήποτε εθνικό σχέδιο ανάπτυξης του σχολείου, ακόμη και αν εφαρμόζονται ταυτόχρονα άλλες τακτικές εξωτερικής αξιολόγησης σύμφωνα με το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα.»
Ολόκληρη η εργασία «Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και κοινωνικός έλεγχος» με τη βιβλιογραφία, υπάρχει online στο site μου http://users.att.sch.gr/gestamos/ στην ενότητα ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ – ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ και μπορείτε να την «κατεβάσετε» (σας τη στέλνω με mail αν θέλετε) αν και ορισμένα τμήματα της εργασίας αυτής έχω σκοπό να εμπλουτίσω με πιο πρόσφατα δεδομένα.

Επειδή επίσης έχω πρόσφατα δημοσιεύσει αναλυτικά τις θέσεις μου για την αξιολόγηση μαθητών (για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση) και των εκπαιδευτικών, σας παραπέμπω στο σχετικό άρθρο μου «ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» 5/3/2009 (http://gst2008.blogspot.com/2009/03/blog-post.html και http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/ank6_3_9_0002.php ) στην ΕΝΟΤΗΤΑ 7: «Ελεύθερη πρόσβαση – Βάση του 10 – Αξιολόγηση εκπαιδευτικών – κριτική θέσεων», και στο ΘΕΣΕΙΣ - ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ 7/3/2009 (http://gst2008.blogspot.com/2009/03/blog-post_07.html) όπου γίνεται μια online συζήτηση με τον καλό συνάδελφο Πάνο Κατσούλα, Πρόεδρο Δ.Σ. Β’ ΕΛΜΕ Κορινθίας που μου απάντησε εκτενώς και είχα την ευκαιρία να δώσω και εγώ πιο αναλυτικά τις σχετικές θέσεις μου. Θα χαρώ να τις κρίνετε. Αυτή την εποχή που έχουμε και περισσότερο χρόνο ας προβληματιστούμε περισσότερο για όλα, ακόμη και κάτω από τις ομπρέλες. Καλό καλοκαίρι σε όλους.
------------------ ----------------- -------------------- -------------------- ----------------
Ακολουθεί η συζήτηση από το 1ο ΕΠΑ.Λ Άνω Λιοσίων - Σύλλογος Διδασκόντων

Πέμπτη, 9 Ιούλιος 2009
...Αν το ψάχνατε και δεν το βρίσκατε..
…..Αναδημοσιεύω το άρθρο του Δρα Θεόδωρου Κ. Θεοδώρου , για την περίπτωση που κάποιος αναγνώστης το αναζητούσε και δεν το έβρισκε στην ιστοσελίδα http://www.alfavita.gr/ :Στίγμα για το Υ.Π. της Κύπρου το φακέλωμα των εκπαιδευτικών
Του Δρα Θεόδωρου Κ. Θεοδώρου
Σε παλαιότερο άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στις κυπριακές εφημερίδες τον Ιούνιο του 2007, με τίτλο «Γκρίζοι φάκελοι στο Υ.Π. ή πώς φαλκιδεύονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των εκπαιδευτικών», έγραφα χαρακτηριστικά σε σχέση με τους φακέλους τα εξής: «Επί σειρά ετών οι περιβόητοι φάκελοι με το άγνωστο στους εκπαιδευτικούς περιεχόμενό, επικρέμονταν και επικρέμονται ακόμα ως δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τα κεφάλια των εκπαιδευτικών. Πολλοί σύρθηκαν σε χρονοβόρες πειθαρχικές διώξεις, άλλοι στερήθηκαν της προαγωγής τους εξαιτίας των εκδικητικών βαθμολογιών, άλλοι αφυπηρέτησαν με τη ρετσινιά του ακατάλληλου κτλ… Όλα τα πιο πάνω μπορούν να χαρακτηριστούν κατά το επιεικέστερο ως ανεπίτρεπτα. Οι σημερινές δημοκρατίες, έστω και κολοβές, δεν αντέχουν τέτοιες παρωχημένες πρακτικές, που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα άλλων εποχών και όχι μόνο».Έκτοτε έχουν βελτιωθεί κατά πολύ τα πράγματα σε σχέση με τους φακέλους και αυτό οφείλεται (πρέπει να το πούμε) στις ενέργειες της Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Είναι επίσης γνωστόν ότι κάποιοι «γνωστοί κύκλοι» μέσα στο Υ.Π, που ηδονίζονται με το να παραγεμίζουν τους φακέλους των εκπαιδευτικών με καταγγελίες, λύσσαξαν κυριολεκτικά με την πιο πάνω εξέλιξη. Το ποτάμι όμως δε γυρίζει πίσω, ας το πάρουν επιτέλους χαμπάρι. Αν δε γουστάρουν μια είναι η λύση, που συνοψίζεται στο τρίπτυχο παραίτηση-έξοδος-σπίτι τους.Ως γνωστόν σήμερα ο κάθε εκπαιδευτικός ύστερα από κάποιες τυπικές διαδικασίες (σχετική αίτηση και καταβολή ενός αντιτίμου) μπορεί να έχει πρόσβαση στους φακέλους του και να λαμβάνει γνώση του περιεχομένου τους και επομένως και των σχετικών καταγγελιών εις βάρος του, είτε αυτές είναι ενυπόγραφες είτε ανώνυμες. Αυτή φυσικά η σχετική βελτίωση, κατά την ταπεινή μου άποψη, ουδόλως θα πρέπει να θεωρείται αρκετή και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να αποτελεί το άλλοθι της εγκατάλειψης του τελικού στόχου μας, που πρέπει να είναι η πλήρης κατάργηση των φακέλων. Οι πληροφορίες που έρχονται από συναδέλφους που έκαναν χρήση του πιο πάνω δικαιώματος τους, μας κάνουν το λιγότερο να ανατριχιάζουμε και να απορούμε αν βρισκόμαστε πράγματι στο 2009 ή στο καθεστώς της αποικιοκρατίας, για να μη πω στο μεσαίωνα. Από πληροφορίες που έχουμε, βρέθηκαν μέσα στους εν λόγω φακέλους απίστευτες καταγγελίες, είτε ενυπόγραφες, είτε ανυπόγραφες ενάντια σε εκπαιδευτικούς οι περισσότερες χωρίς καμιά τεκμηρίωση και μάλιστα χωρίς οι εκπαιδευτικοί να το γνωρίζουν. Ο ανοίκειος αυτός διασυρμός εκπαιδευτικών και μάλιστα χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, θα πρέπει πάραυτα να σταματήσει γιατί αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στίγμα για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που στεντόρεια διαλαλούμε ότι θέλουμε να εκσυγχρονίσουμε και να μεταρρυθμίσουμε.Υπάρχει ασφαλώς το πρόβλημα ότι η εκπαιδευτική υπηρεσία, όπως και οποιαδήποτε υπηρεσία, θα πρέπει να κρατά κάποια στοιχεία των εκπαιδευτικών, τα οποία χρειάζεται για πολλούς λόγους, σπουδαιότερος των οποίων είναι η προαγωγή τους. Τούτο μπορεί να λυθεί πολύ εύκολα μέσω του διαδικτύου και με τη μηχανογράφηση των υπηρεσιών του Υ.Π. φτάνει να υπάρχει η αντίστοιχη πολιτική βούληση. Το διαδικτυακό σχολείο (ΔΙΑ.Σ.) δείχνει το δρόμο. Ο κάθε εκπαιδευτικός εύκολα μπορεί να αποκτήσει μια ηλεκτρονική ιστοσελίδα (ας μη τον ονομάσομε ηλεκτρονικό φάκελο αφού η λέξη βαρύνεται με αρνητικό περιεχόμενο) μέσα στην οποία με ένα προσωπικό κωδικό θα μπορεί να τοποθετεί στοιχεία, τα οποία επιθυμεί να ληφθούν υπόψη, όπως πχ διπλώματα, σεμινάρια, εργασίες κλπ. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η υπηρεσία εφοδιασμένη με άλλο κωδικό θα μπορεί να τοποθετεί τα δικά της στοιχεία, όπως αξιολογήσεις, βαθμολογίες, παρατηρήσεις προϊσταμένων κλπ. Έτσι ο εκπαιδευτικός θα έχει μέσω του κωδικού του πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία του για να μπορεί να υποστηρίζει τον εαυτό του από ενδεχόμενες κακόβουλες ή ανυπόστατες καταγγελίες εις βάρος του. Η πλήρης διαφάνεια όχι μόνο δε βλάπτει τη δημοκρατία αλλά τουναντίον την ενισχύει γιατί αποτελεί όχι μόνο συστατικό της στοιχείο, αλλά την πεμπτουσία της. Είναι τοις πάσιν γνωστό πόσο η αριστερά στην Ελλάδα ταλαιπωρήθηκε κατά τη διάρκεια της προπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου, αλλά ιδιαίτερα στη χουντική περίοδο, από το καθεστώς των φακέλων. Στην Κυπριακή Δημοκρατία του σήμερα και ιδιαίτερα με την Αριστερά στην κυβέρνηση αποτελεί στίγμα και ντροπή το καθεστώς των φακέλων. Απευθύνω έκκληση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια: Δώστε εντολή για την τροχοδρόμηση της διαδικασίας κατάργησης των φακέλων της ντροπής κύριε πρόεδρε. Οι φάκελοι καμιά σχέση δεν έχουν με τη Δημοκρατία, όσο κολοβή κι αν είναι, μα προπάντων με την ιδεολογία της Αριστεράς, που εσείς αταλάντευτα υπηρετείτε.Δρ. Θεόδωρος Κ. Θεοδώρου, Επιθεωρητής Οικονομικών Μαθημάτων, Υπουργείο Παιδείας, E-mail: Theodorou.Theodoros@cytanet.com.cy
Αναρτήθηκε από dion70 στις Πέμπτη, Ιούλιος 09, 2009
1 σχόλια:
Ανώνυμος είπε...
Είναι έως κι ανατριχιαστικά όσα αναφέρονται στο άρθρο. Δείχνουν πώς μορεί η εκάστοτε εξουσία να εκβιάσει και να "φυλακίσει" με αυτούς τους μηχανισμούς... αξιολόγησης. Είναι ντροπή αυτό για εκπαιδευτικούς λειτουργούς και μάλιστα σε εποχή που πρόεδρος της Κύπρου είναι κομμουνιστής, ίσως ο μόνος εκλέγμένος με αδιάβλητες δημοκρατικές διαδικασίες στον κόσμο, αυτή τη στιγμή. Αλλά, χρειάζεται να δούμε και το θέμα αυτό πιο ρεαλιστικά. Πώς; Λέγοντας ξεκάθαρα ναι στην αξιολόγηση και προσδιορίζοντας με σαφήνεια το περιεχόμενο και τους όρους αυτής. Διαφορετικά δε κινδυνεύουμε να βρεθούμε εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα που μας φορέθηκε εν τη απουσία μας;ΧΤΚ
11 Ιούλιος 2009 6:44 μμ
Ανάρτηση Σχολίου

Ανώνυμος είπε...
Ο Κύπριος πατριώτης μας, με την εμπειρία που έχει, προτείνει μια πολύ ενδιαφέρουσα λύση για την αντικατάσταση των φακέλλων με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών. Τέτοιες ευφυείς ιδέες χρειαζόμαστε για να προχωρήσει το θέμα της αξιολόγησης στην ελληνική εκπαίδευση δημοκρατικά, προοδευτικά και ριζοσπαστικά όπως φαίνεται να επιθυμί κι ο ΧΤΚ. Και θα συμφωνήσω ότι, αν δεν κατατεθούν προτάσεις με αυτά τα χαρακτηριστικά πάνω στο θέμα "αξιολόγηση", τότε το πεδίο αφήνεται ελεύθερο σε όσους δεν έχουν αυτόν τον προσανατολισμό. Δεν τους μέμφομαι γι΄ αυτό, αλλά το κάνω για όσους μόνο σιωπούν κι απορρίπτουν.
16 Ιούλιος 2009 8:04 μμ
Ανώνυμος είπε...
O Aνώνυμος μου θύμησε κάποιες σκέψεις που συζητήθηκαν μεταξύ συναδέλφων στο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Υπάρχουν θέματα όπου είναι αναγκαία η στοιχειώδης αξιολόγηση για το καλό μαθητών κι εκπαιδευτικών κι αναφέρω ένα. Από όσα συζητούσαμε φάνηκε ότι μάλλον σε πολλά σχολεία, της β/βάθμιας, υπάρχει ένας ή μια συνάδελφος που αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις τις παιδαγωγικές και τις ψυχολογικές μιας τάξης. Αυτό δυσκολεύει τα παιδιά ή τα αποθρασύνει, ενώ ο συνάδελφος οδηγείται σε αδιέξοδο ή σε πλήρη αδιαφορία κι ιδιώτευση ακόμη κι εντός της τάξης. Γιατί, εάν αυτό συμβαίνει πάγια, να μη ληφθούν μέτρα προστασίας και των δύο μερών; Γιατί ένα αδιέξοδο να χρονίζει απαράδεκτα όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, τους μαθητές, στην πιο κρίσιμη ηλικία, την εφηβική; Θα πρεπε να μην αρκεί μόνο η ευαισθησία κι η καλή θέληση των εκπαιδευτικών, της τάξης ή του γραφείου. Αυτά είναι απαραίτητα για να προσεγγίσουμε ένα τέτοιο ζήτημα, αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο, αν, το επαναλαμβάνω, η στάση του συναδέλφου είναι πάγια αρνητική στην τάξη: η απομάκρυνσή του από αυτήν κι η τοποθέτησή του σε θέση του διοικητικού πλέγματος της εκπαίδευσης εντός ή εκτός σχολείου με δυνατότητα επανεξέτασης του ζητήματος της παρουσίας του στην τάξη μετά από εύλογο χρονικό διάστημα κι αν το επιθυμεί ο ίδιος. Ίσως η συμβουλευτική παρουσία ειδικού ψυχολόγου σε όλη αυτήν τη διαδικασία να είναι ιδιαίτερα επωφελής. Ακόμη η ενεργητική και σταθερή αλληλοϋποστήριξή μας εντός κι εκτός του συλλόγου διδασκόντων, σε θέματα παιδαγωγικά και διδακτικά, ιδιαίτερα της καθημερινότητας, να έλυνε πολλά προβλήματα και να διέλυε ακόμη κι αδιέξοδα.ΧΤΚ
16 Ιούλιος 2009 8:45 μμ