Πρωταθλητισμός, Αθλητισμός και Εισαγωγή Αθλητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Ομολογώ ότι απορώ μερικές φορές με τον εαυτό μου. Ίσως να είμαι τελικά λίγο παράλογος ή περίεργος. Κάτι με σπρώχνει όμως (ακόμη και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς) και γράφω χωρίς προσδοκία αποτελεσμάτων, χωρίς πιθανότητα να ληφθούν υπόψη οι απόψεις μου αλλά και χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες, δηλαδή πώς θα με χαρακτηρίσουν ορισμένοι με βάση αυτά που γράφω. Έτσι κι αλλιώς το αναγνωστικό κοινό του ιστολόγιού μου είναι εξαιρετικά περιορισμένο, ίσως είμαι από τους λίγους που ξέρω προσωπικά (!) σχεδόν όλους τους αναγνώστες μου και αυτό με ευχαριστεί.
Φτάνει η φλυαρία (πρέπει να το λέω συχνότερα). Ας βιαστώ να γράψω τώρα που τελειώνει ο χρόνος, να μην ξεκινήσω το 2010 με …«γκρίνια».
Διάβασα σήμερα την πρόσφατη εγκύκλιο του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ για την εισαγωγή αθλητών αποφοίτων Γενικού ή Ενιαίου Λυκείου ή ΕΠΑ.Λ. ή Τ.Ε.Ε. στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (Φ.125/159688/Β6, 23-12-2009). Προβλέπεται λοιπόν (και οι διατάξεις αυτές ισχύουν επί δεκαετίες περίπου ίδιες) για τους αθλητές που έχουν πετύχει σημαντική διάκριση ή νίκη σε Ολυμπιακούς, Παγκόσμιους, Πανευρωπαϊκούς, Μεσογειακούς και Βαλκανικούς αγώνες να παρέχεται το δικαίωμα να εισάγονται καθ’ υπέρβαση του αριθμού εισακτέων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ειδικότερα ανάλογα με τις αθλητικές επιδόσεις και πότε αυτές επετεύχθησαν εισάγονται:
α) Είτε σε οποιοδήποτε Παν/μιο ή Τ.Ε.Ι, στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. και στις Ανώτερες Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης εκτός των Στρατιωτικών, Αστυνομικών σχολών, Ακαδημιών Πυροσβεστικής και Εμπορικού Ναυτικού, χωρίς ποσοτικό περιορισμό και χωρίς να απαιτείται να έχουν υποβάλει μηχανογραφικό δελτίο.
β) Είτε σε οποιοδήποτε Παν/μιο ή Τ.Ε.Ι, στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. και στις Ανώτερες Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης σε ποσοστό θέσεων σύμφωνα με τη σειρά προτίμησης στο μηχανογραφικό δελτίο εκτός των Στρατιωτικών, Αστυνομικών σχολών, Ακαδημιών Πυροσβεστικής και Εμπορικού Ναυτικού. Τα ποσοστά διαφέρουν και είναι στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού μέχρι ποσοστό θέσεων 30% επιπλέον του αριθμού εισακτέων (10% για τα δύο τελευταία χρόνια) και στα λοιπά Τμήματα των Παν/μίων και Τ.Ε.Ι. σε ποσοστό θέσεων 1% επιπλέον του αριθμού εισακτέων.
Επίσης οι κάτοχοι απολυτηρίου Λυκείου ή ισότιμου σχολείου που ως αθλητές του ΣΚΑΚΙ έχουν πετύχει κάποιες διακρίσεις (που αναφέρονται στην εγκύκλιο) εισάγονται σε οποιοδήποτε Τμήμα ή Σχολή Πανεπιστημίου, Τ.Ε.Ι., Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., και Α.Σ.Τ.Ε. που θα ζητήσουν στην αίτησή τους, χωρίς ποσοτικό περιορισμό είτε σύμφωνα με τη σειρά προτίμησης στο μηχ/κό δελτίο κατά φθίνουσα σειρά βαθμολογίας.
Οι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ μας λοιπόν επιβραβεύονται πέραν από τα μετάλλια, τη δόξα και τα ΧΡΗΜΑΤΑ με εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση!!. Μην ξεχνάμε βέβαια και τη μέχρι τώρα δυνατότητα πρόσληψης στο Στρατό των Ολυμπιονικών και βέβαια άλλες διευκολύνσεις που παρέχονται από την Πολιτεία σε άλλους τομείς, αλλά και τα τεράστια έσοδα των πρωταθλητών από διαφημιστικές εταιρείες, αθλητικούς παράγοντες κ.ά. πηγές.
Ναι, καλά το σκεφτήκατε. Η μεγάλη μου απορία είναι πώς είναι δυνατόν οι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ να απολαμβάνουν τόσα εξωαθλητικά προνόμια και κυρίως την άκοπη και άνετη εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όταν δεκάδες χιλιάδες άλλοι μαθητές, ίσως κι αυτοί αθλητές ή απλώς αθλούμενοι ή μη αθλούμενοι λόγω έλλειψης χρόνου, θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή επί 2 και 3 χρόνια και κοπιάζουν μελετώντας με υπομονή, συνέπεια και επιμονή για να εισαχθούν, και που μάλιστα ακόμη και έτσι δεν διασφαλίζουν την εισαγωγή στη σχολή που επιθυμούν. Η απορία μου είναι πώς είναι επιτρεπτό οι αθλητικές επιδόσεις να υποκαθιστούν τις πνευματικές επιδόσεις και μάλιστα να τις υπερσκελίζουν;
Μη βιαστείτε να απαντήσετε.
ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ. Είμαι υπέρ της άσκησης. Ως γιατρός και ως εκπαιδευτικός ξέρω ότι είναι από εκ των ων ουκ άνευ για τη διατήρηση της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής υγείας και ευρωστίας. ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ, ΤΟ ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ «ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ» ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Είναι και στόχος κάθε εκπαιδευτικού (ανεξαρτήτως ειδικότητας) να διδάσκει τους μαθητές του να αθλούνται γιατί η συστηματική ενασχόληση με τον αθλητισμό αλλά και η απλή άσκηση βοηθάει τον άνθρωπο όχι μόνο στη διατήρηση της υγείας του αλλά και στη διαμόρφωση προσωπικότητας που θα αποφεύγει βλαπτικές για τον σώμα, το πνεύμα και την ψυχή συμπεριφορές και θα χαρακτηρίζεται από ευγενή άμιλλα, συνεργασία, φιλία, αυτοπεποίθηση και ενεργητικότητα.
Και το ΣΚΑΚΙ - που αγαπώ ιδιαίτερα - είναι φυσικά πνευματικό άθλημα που αξίζει ιδιαίτερης μεταχείρισης και πρέπει μάλιστα να περιληφθεί στα ολυμπιακά αθλήματα. Το σκάκι ασκεί το πνεύμα αλλά και χαρακτηριστικά προσωπικότητας όπως επιμονή, υπομονή, συνέπεια, αφοσίωση, άμιλλα, κριτική σκέψη και ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
Εν κατακλείδι: Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΧΤΙΖΕΙ ΥΓΙΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ. Είναι η άποψή μου και την ανέφερα για να μην παρεξηγηθούν οι παρακάτω απόψεις μου για τον ΠΡΩΤαθλητισμό. Γιατί, στις μέρες μας (όχι στην Αρχαία Ελλάδα που δημιούργησε το αθλητικό ιδεώδες), ΑΛΛΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ. Και δυστυχώς, αυτό που επιβραβεύεται στις σύγχρονες κοινωνίες – και στην ελληνική - δεν είναι ο αθλητισμός, αλλά ο ΠΡΩΤαθλητισμός. Και αυτό είναι μεγάλο ΛΑΘΟΣ.
Εξαρχής αναφέρω ότι πέρα από την αγάπη μου στον αθλητισμό θαυμάζω και πολλούς πρωταθλητές, ως άξιους ανθρώπους, ως αθλητές και ως πρότυπα ήθους και συμπεριφοράς.
Δεν αγαπώ όμως τον πρωταθλητισμό. Δυστυχώς είναι άφθονα τα παραδείγματα παγκόσμιων πρωταθλητών και ολυμπιονικών, ξένων αλλά δυστυχώς και Ελλήνων που δεν τίμησαν το αθλητικό ιδεώδες και γκρέμισαν σαν χάρτινους πύργους την τιμή και την υπόληψη του αθλητισμού στη χώρα τους αδικώντας τον κόπο και τον αγώνα χιλιάδων έντιμων αθλητών.
Τι φταίει άραγε; Δυστυχώς στην εποχή μας, ο πρωταθλητισμός, προκαλεί την σωματική και πνευματική εξόντωση νέων ανθρώπων, την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και επίπλαστων ιδεών περί ανωτερότητας και την κατάργηση κάθε έννοιας ευγενούς άμιλλας και συνεργασίας (μόνο αντίπαλοι υπάρχουν και όχι συναγωνιστές). Το κυνήγι του χρήματος έχει εισβάλλει στη σκέψη των αθλητών που κάνουν πρωταθλητισμό με αποτέλεσμα το doping και ο πρωταθλητισμός να είναι έννοιες σχεδόν πάντα συνώνυμες, η χρήση επικίνδυνων ουσιών που καταστρέφουν αργά ή γρήγορα την υγεία είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, η αποδοχή και εφαρμογή μεθόδων δολιότητας και εξαπάτησης είναι σχεδόν υποχρεωτικές για τους αθλητές και προωθούνται από τους προπονητές τους. Έντεκα μέλη της Εθνικής μας Ομάδας Άρσης Βαρών αποκλείστηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις;
Καλύτερα να μην πάρουμε ΚΑΝΕΝΑ ΧΡΥΣΟ στους Ολυμπιακούς Aγώνες παρά να πάρουμε δεκαπέντε χρυσά και να μας αφαιρέσουν έστω και ένα σε λίγες μέρες, λόγω αποκάλυψης του doping των πρωταθλητών.
Ο πρωταθλητισμός λοιπόν έχει γίνει μια βρόμικη βιομηχανία που διαφθείρει ανθρώπους και συνειδήσεις και καλλιεργεί σκόπιμα την υποταγή του ανθρώπου στους νόμους της αγοράς. Επεκτείνεται φυσικά σε όλα τα αθλήματα, ομαδικά και ατομικά. Ειδικά στα ομαδικά χρησιμοποιείται και για ακόμη πιο δόλιους σκοπούς. Μέσω αυτών καλλιεργείται ο φανατισμός και ο χουλιγκανισμός (η ομάδα γίνονται «θρησκεία»), η παροχή σαθρών προτύπων στους νέους μας, ο τυχοδιωκτισμός και το κυνήγι «κενών» στόχων που δεν βελτιώνουν τη ζωή των ανθρώπων. Σε όλο τον κόσμο ο πρωταθλητισμός σε ομαδικά αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο, χρησιμοποιείται από αντιδημοκρατικά και δικτατορικά καθεστώτα σαν μέσο υποδούλωσης του πνεύματος και στροφής της κοινής γνώμης μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων. Είχαμε δυστυχώς και στη χώρα μας την εμπειρία αυτή πριν λίγες δεκαετίες.
Ο πρωταθλητισμός μαζί με τις διαπλοκές, το χορό εκατομμυρίων στα οικονομικά σκάνδαλα και οι κοινωνικές προεκτάσεις του παραγκωνίζουν την υγιή κριτική σκέψη, την κοινωνική επαφή και τον σεβασμό στην προσωπικότητα του ανθρώπου που ως οπαδός είναι πάντα εχθρός. Η έκφραση μέσω της γλώσσας γίνεται ατελής και απλοϊκή, η βροντόφωνη βρισιά και η προσβολή αντικαθιστούν τη φυσιολογική ομιλία (δείτε τη γλώσσα που μιλούν οι «φίλαθλοι» και οι αθλητικές εφημερίδες), τα ενδιαφέροντα περιορίζονται, η έννοια για προβλήματα του σύγχρονου κόσμου και του περιβάλλοντος υποβαθμίζεται, ακόμη και η οικογένεια και οι ανθρώπινες σχέσεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Ο πρωταθλητής είναι, όχι ο προπομπός του πολιτισμού, αλλά ο υπηρέτης της διαφήμισης των παπουτσιών, των αρωμάτων και αυτοκινήτων, ο συντηρητής και ο πρόμαχος του φαύλου καταναλωτισμού της κοινωνίας των οικονομικών αξιών. Ο πρωταθλητής είναι αντικείμενο, είναι μια μετοχή στο χρηματιστήριο των διαπλοκών, είναι πράγμα που πουλιέται και αγοράζεται, είναι το χρυσό επάγγελμα της σύγχρονης κοινωνίας. Αυτός όμως ο πρωταθλητής έχει χαμηλή ζήτηση και φθηνή τιμή στην κοινωνία της πραγματικής ευημερίας, του πολιτισμού και του πνεύματος.
Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΧΤΙΖΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ. Ίσως να μην πρέπει να απορεί κανείς που αθλητές που παίρνουν πολλά χρυσά σε Ολυμπιακούς Αγώνες και βρίσκονται στο απόγειο της δόξας τους να κατέχουν και να χρησιμοποιούν ναρκωτικά (πρόσφατα παραδείγματα όλοι γνωρίζουμε). Ο πρωταθλητισμός φτιάχνει ανθρώπους ρομπότ, χωρίς φυσιολογική ζωή, ανθρώπους προορισμένους για υπερήρωες που όμως δεν προσφέρουν τελικά στην ανθρωπότητα αλλά αντίθετα διασύρουν τον αθλητισμό και αγωνίζονται όχι για ένα στεφάνι αγριελιάς (φτωχά και ξεχασμένα σύμβολα στη σημερινή εποχή!!!) αλλά για ένα πακτωλό παράνομων χρηματικών κερδών, προσωπική προβολή και φαύλη επικράτηση σε βάρος άλλων ίσως ικανότερων αλλά υγιέστερων στο σώμα και κυρίως στο πνεύμα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ.
Θα ξανατονίσω εδώ ότι ΔΕΝ ΘΕΩΡΩ όλους τους πρωταθλητές ίδιους, υπάρχουν έντιμοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ανάμεσά τους που καταρρίπτουν παγκόσμια ρεκόρ και αυτοί αξίζουν το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας. Όμως δεδομένου ότι σε όλα τα αθλήματα ο πήχης μπαίνει πάντα πιο ψηλά από κάθε ανθρωπίνως δυνατό όριο, είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι θα βρεθεί κάποια στιγμή ο πρωταθλητής θαύμα – θύμα της βιομηχανίας της διαπλοκής και του κέρδους που θα καταφέρει να κάνει το παγκόσμιο ρεκόρ για να εκπέσει σχεδόν ευθύς αμέσως από το βάθρο, στιγματισμένος και καταδικασμένος και από αυτούς που τον ανέβασαν και αποποιούνται πλέον κάθε ευθύνη.
Πώς θα εξαφανισθεί το φαινόμενο του φαύλου πρωταθλητισμού; Δύσκολο έως αδύνατο στην κοινωνία της εμπορευματοποίησης των πάντων και της κυριαρχίας των οικονομικών επί των ηθικών αξιών. Μόνο αν καταργηθούν οι πλουσιοπάροχες αμοιβές των πρωταθλητών και τα εξωτερικά κίνητρα που δεν έχουν σχέση με τον αθλητισμό, οι διορισμοί, η εισαγωγή τους με τεράστιες διευκολύνσεις σε Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι., αν απαγορευτεί η συμμετοχή τους σε διαφημιστικές καμπάνιες θα διασφαλιστεί ότι οι αθλητές θα αγωνίζονται για να υπηρετούν το αθλητικό ιδεώδες. Ταυτόχρονα με την Αθλητική Παιδεία από τις μικρές τάξεις του σχολείου θα επιδιώκεται η υιοθέτηση από τους μαθητές μας όλων των ευγενικών στόχων του αθλητισμού και η αποφυγή της προσωπικής εξόντωσής τους στο βωμό της δόξας και του χρήματος. Θα δείτε βέβαια ότι θα εξαφανιστούν τα σημερινά παγκόσμια ρεκόρ και η ιστορία του αθλητισμού θα ξαναγραφτεί από την αρχή. Αξίζει όμως.
Στα λόγια είναι εύκολο. Δεν πιστεύω ότι θα γίνει ποτέ στην πράξη, αντίθετα η κατάσταση θα γίνεται όλο και χειρότερη, εις βάρος δυστυχώς του αθλητισμού και του πολιτισμού, εις βάρος του ανθρώπου.
Γι αυτό λοιπόν ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΓΟΝΕΙΣ: ΜΗΝ στρέφετε τα παιδιά σας στον πρωταθλητισμό. ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΥΓΙΗ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ. Αλλιώς κινδυνεύουν να βρεθούν σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια που μπορεί να τους καταστρέψουν την υγεία και τη ζωή τους ακόμη.
Πώς να πείσουμε όμως και την πολιτεία ότι μόνο ο αθλητισμός πρέπει να προωθείται και να αποθαρρύνεται ο πρωταθλητισμός, αφού δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν τα κυκλώματα διαφθοράς που υποστηρίζονται από τεράστια διεθνή οικονομικά συμφέροντα; Πώς να πείσουμε τον εξαπατημένο κόσμο να μην επιζητά πρωταθλητές σαν δήθεν επιβεβαίωση της εθνικής του ταυτότητας και της προβολής της χώρας του διεθνώς; Πώς να πείσουμε το γονιό ότι είναι ΛΑΘΟΣ που στέλνει το παιδί του 5-6 φορές τη βδομάδα επί πολλές ώρες σε βάρος των μαθημάτων του, της υγείας του και της προσωπικής του ζωής από τα μικράτα του να κυνηγάει χίμαιρες στα γυμναστήρια και στα κολυμβητήρια; Δύσκολο. Σύμφωνα λοιπόν με τις επιταγές των καιρών και η πολιτεία μπαίνει στο παιχνίδι, βαφτίζει τον πρωταθλητισμό ως αθλητισμό (που δεν είναι), στηρίζει τους πρωταθλητές οικονομικά και με ποικίλες διευκολύνσεις και κάνει παραχωρήσεις φυσικά και στην εκπαίδευσή τους.
Δυστυχώς λοιπόν στα νέα παιδιά που προορίζονται για πρωταθλητές χαρίζονται στο σχολείο βαθμοί και απουσίες σύμφωνα με την επίσημη νομοθεσία: «Δι' αποφάσεως του ΥΠ.Ε.Π.Θ. δύναται να χαρακτηρίζεται ως επαρκής η φοίτησις μαθητών ανεξαρτήτως αριθμού απουσιών, εφόσον οι μαθηταί τυγχάνουν πρωταθληταί αι δε απουσίαι των οφείλονται εις την συμμετοχήν των εις διεθνείς αθλητικάς εκδηλώσεις πιστοποιουμένας υπό της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού».
Έτσι οι μαθητές υφίστανται δυσμενείς επιπτώσεις στη μόρφωσή τους και στροβιλίζονται εξαπατημένοι εξ απαλών ονύχων στη δίνη του ψέματος και της απάτης του πρωταθλητισμού. Ένας μαθητής μένει στην ίδια τάξη με ένα συγκεκριμένο αριθμό απουσιών (διαβάστε ολοκληρωμένη άποψη για τη σχολική φοίτηση, τις απουσίες και την προαγωγή των μαθητών σε σχετική ανάρτησή μου) γιατί θεωρείται ότι έχει μαθησιακά κενά, ενώ ο πρωταθλητής μπορεί να προαχθεί και με περισσότερες ακόμη απουσίες γιατί ΑΥΤΟΣ έχει δικαίωμα να πάρει απολυτήριο και ας είναι ελλιπώς εκπαιδευμένος. Εξάλλου το χαμηλότερο πνευματικό επίπεδο διευκολύνει πολύ το σύστημα της εμπορευματοποίησης του ανθρώπου στην κοινωνία του "star system”.
Και στη λογική αυτή αναγνωρίζονται οι πρωταθλητές μαθητές, παρά την ελλιπή τους συνήθως μόρφωση, ως ΔΗΘΕΝ ΑΞΙΟΙ να εισέρχονται σε Πανεπιστημιακές σχολές χωρίς εξετάσεις ή με σκανδαλώδεις διευκολύνσεις, σε αντίθεση με τους συμφοιτητές τους που θα έχουν δώσει τον αγώνα της προσπάθειας, της μελέτης, της συνέπειας και της επιμονής στην επίτευξη του στόχου τους. Φυσικά και μέσα στις σχολές θα συνεχίσουν οι πρωταθλητές να απολαμβάνουν τα προνόμια των διευκολύνσεων μέχρι να αποφοιτήσουν, γιατί μάλλον χωρίς αυτά δεν θα τα καταφέρουν λόγω του μορφωτικού τους ελλείμματος. Ποιος καθηγητής θα «κόψει» έναν Ολυμπιονίκη; Μάλλον κανείς.
Εδώ θα ήθελα να προσέξετε τις αναιτιολόγητες στο κείμενο της εγκυκλίου σαφείς εξαιρέσεις από τη χαριστική εισαγωγή στις Στρατιωτικές και Αστυνομικές σχολές, Ακαδημίες Πυροσβεστικής και Εμπορικού Ναυτικού, που δε λαμβάνονται υπόψη κατά την διαδικασία επιλογής. Εκεί φαίνεται θέλει η Πολιτεία μορφωμένους ανθρώπους και όχι απλώς κυνηγούς της δόξας και του χρήματος. Γιατί άραγε; Ας εξηγηθεί από τους νομοθέτες επαρκώς για να το καταλάβουμε. Ο πρωταθλητής και ίσως και με ελλιπή μόρφωση δεν είναι ικανός να είναι στρατιωτικός ή αστυνομικός, αλλά μπορεί να είναι επαρκής ως δικηγόρος, δάσκαλος, φιλόλογος, αρχιτέκτονας ή πολιτικός μηχανικός; !!! Από την άλλη έχουμε το παράλογο του αυτόματου διορισμού των ολυμπιονικών στο στρατό (νομίζω σταμάτησε αυτό πρόσφατα), όπου θα έχετε δει ότι κάποιοι αθλητές έχουν τη δύναμη να πουν «όχι, ευχαριστώ».
Καταλαβαίνω τις διευκολύνσεις για την εισαγωγή πρωταθλητών ειδικά στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, υπό προϋποθέσεις, δηλαδή να έχουν συμπληρώσει μηχανογραφικό δελτίο και να έχουν δώσει εξετάσεις και να έχουν πετύχει το βαθμολογικό όριο τουλάχιστον. Αλλά σε ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Θα μου πείτε, μα και στην Αμερική ισχύουν αντίστοιχες διευκολύνσεις όπου μάλιστα οι πρωταθλητές αναζητούνται διακαώς από τα Πανεπιστήμια για να πλαισιώνουν τις αθλητικές ομάδες τους με αντάλλαγμα απαλλαγές από μαθήματα κ.λπ. Αυτό γίνεται γιατί εκεί οι πρωταθλητές ανεβάζουν το prestige των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων - και την τιμή των διδάκτρων - με τα αθλητικά shows και τις …μαζορέτες.
Ποιοι είμαστε εμείς λοιπόν στη μικρή Ελλάδα που θα εμποδίσουμε τους ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ από την επιβράβευσή τους με την χαριστική εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια και από όλα τα άλλα προνόμια που είναι άσχετα με τον αθλητισμό;
Θα σας πω. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε αυτοί:
- που σεβόμαστε όσους κοπιάζουν και αγωνίζονται για το μέλλον τους.
- που σεβόμαστε τον αθλητισμό.
Αλλά κυρίως είμαστε αυτοί που σεβόμαστε εκείνους που δημιούργησαν κάποτε στη δική μας χώρα το αθλητικό ιδεώδες.
Τους αληθινούς πρωταθλητές, που αγωνίζονταν μόνο για τον κότινο.
Ομολογώ ότι απορώ μερικές φορές με τον εαυτό μου. Ίσως να είμαι τελικά λίγο παράλογος ή περίεργος. Κάτι με σπρώχνει όμως (ακόμη και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς) και γράφω χωρίς προσδοκία αποτελεσμάτων, χωρίς πιθανότητα να ληφθούν υπόψη οι απόψεις μου αλλά και χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες, δηλαδή πώς θα με χαρακτηρίσουν ορισμένοι με βάση αυτά που γράφω. Έτσι κι αλλιώς το αναγνωστικό κοινό του ιστολόγιού μου είναι εξαιρετικά περιορισμένο, ίσως είμαι από τους λίγους που ξέρω προσωπικά (!) σχεδόν όλους τους αναγνώστες μου και αυτό με ευχαριστεί.
Φτάνει η φλυαρία (πρέπει να το λέω συχνότερα). Ας βιαστώ να γράψω τώρα που τελειώνει ο χρόνος, να μην ξεκινήσω το 2010 με …«γκρίνια».
Διάβασα σήμερα την πρόσφατη εγκύκλιο του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ για την εισαγωγή αθλητών αποφοίτων Γενικού ή Ενιαίου Λυκείου ή ΕΠΑ.Λ. ή Τ.Ε.Ε. στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (Φ.125/159688/Β6, 23-12-2009). Προβλέπεται λοιπόν (και οι διατάξεις αυτές ισχύουν επί δεκαετίες περίπου ίδιες) για τους αθλητές που έχουν πετύχει σημαντική διάκριση ή νίκη σε Ολυμπιακούς, Παγκόσμιους, Πανευρωπαϊκούς, Μεσογειακούς και Βαλκανικούς αγώνες να παρέχεται το δικαίωμα να εισάγονται καθ’ υπέρβαση του αριθμού εισακτέων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ειδικότερα ανάλογα με τις αθλητικές επιδόσεις και πότε αυτές επετεύχθησαν εισάγονται:
α) Είτε σε οποιοδήποτε Παν/μιο ή Τ.Ε.Ι, στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. και στις Ανώτερες Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης εκτός των Στρατιωτικών, Αστυνομικών σχολών, Ακαδημιών Πυροσβεστικής και Εμπορικού Ναυτικού, χωρίς ποσοτικό περιορισμό και χωρίς να απαιτείται να έχουν υποβάλει μηχανογραφικό δελτίο.
β) Είτε σε οποιοδήποτε Παν/μιο ή Τ.Ε.Ι, στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. και στις Ανώτερες Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης σε ποσοστό θέσεων σύμφωνα με τη σειρά προτίμησης στο μηχανογραφικό δελτίο εκτός των Στρατιωτικών, Αστυνομικών σχολών, Ακαδημιών Πυροσβεστικής και Εμπορικού Ναυτικού. Τα ποσοστά διαφέρουν και είναι στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού μέχρι ποσοστό θέσεων 30% επιπλέον του αριθμού εισακτέων (10% για τα δύο τελευταία χρόνια) και στα λοιπά Τμήματα των Παν/μίων και Τ.Ε.Ι. σε ποσοστό θέσεων 1% επιπλέον του αριθμού εισακτέων.
Επίσης οι κάτοχοι απολυτηρίου Λυκείου ή ισότιμου σχολείου που ως αθλητές του ΣΚΑΚΙ έχουν πετύχει κάποιες διακρίσεις (που αναφέρονται στην εγκύκλιο) εισάγονται σε οποιοδήποτε Τμήμα ή Σχολή Πανεπιστημίου, Τ.Ε.Ι., Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., και Α.Σ.Τ.Ε. που θα ζητήσουν στην αίτησή τους, χωρίς ποσοτικό περιορισμό είτε σύμφωνα με τη σειρά προτίμησης στο μηχ/κό δελτίο κατά φθίνουσα σειρά βαθμολογίας.
Οι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ μας λοιπόν επιβραβεύονται πέραν από τα μετάλλια, τη δόξα και τα ΧΡΗΜΑΤΑ με εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση!!. Μην ξεχνάμε βέβαια και τη μέχρι τώρα δυνατότητα πρόσληψης στο Στρατό των Ολυμπιονικών και βέβαια άλλες διευκολύνσεις που παρέχονται από την Πολιτεία σε άλλους τομείς, αλλά και τα τεράστια έσοδα των πρωταθλητών από διαφημιστικές εταιρείες, αθλητικούς παράγοντες κ.ά. πηγές.
Ναι, καλά το σκεφτήκατε. Η μεγάλη μου απορία είναι πώς είναι δυνατόν οι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ να απολαμβάνουν τόσα εξωαθλητικά προνόμια και κυρίως την άκοπη και άνετη εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όταν δεκάδες χιλιάδες άλλοι μαθητές, ίσως κι αυτοί αθλητές ή απλώς αθλούμενοι ή μη αθλούμενοι λόγω έλλειψης χρόνου, θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή επί 2 και 3 χρόνια και κοπιάζουν μελετώντας με υπομονή, συνέπεια και επιμονή για να εισαχθούν, και που μάλιστα ακόμη και έτσι δεν διασφαλίζουν την εισαγωγή στη σχολή που επιθυμούν. Η απορία μου είναι πώς είναι επιτρεπτό οι αθλητικές επιδόσεις να υποκαθιστούν τις πνευματικές επιδόσεις και μάλιστα να τις υπερσκελίζουν;
Μη βιαστείτε να απαντήσετε.
ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ. Είμαι υπέρ της άσκησης. Ως γιατρός και ως εκπαιδευτικός ξέρω ότι είναι από εκ των ων ουκ άνευ για τη διατήρηση της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής υγείας και ευρωστίας. ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ, ΤΟ ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ «ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ» ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Είναι και στόχος κάθε εκπαιδευτικού (ανεξαρτήτως ειδικότητας) να διδάσκει τους μαθητές του να αθλούνται γιατί η συστηματική ενασχόληση με τον αθλητισμό αλλά και η απλή άσκηση βοηθάει τον άνθρωπο όχι μόνο στη διατήρηση της υγείας του αλλά και στη διαμόρφωση προσωπικότητας που θα αποφεύγει βλαπτικές για τον σώμα, το πνεύμα και την ψυχή συμπεριφορές και θα χαρακτηρίζεται από ευγενή άμιλλα, συνεργασία, φιλία, αυτοπεποίθηση και ενεργητικότητα.
Και το ΣΚΑΚΙ - που αγαπώ ιδιαίτερα - είναι φυσικά πνευματικό άθλημα που αξίζει ιδιαίτερης μεταχείρισης και πρέπει μάλιστα να περιληφθεί στα ολυμπιακά αθλήματα. Το σκάκι ασκεί το πνεύμα αλλά και χαρακτηριστικά προσωπικότητας όπως επιμονή, υπομονή, συνέπεια, αφοσίωση, άμιλλα, κριτική σκέψη και ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.
Εν κατακλείδι: Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΧΤΙΖΕΙ ΥΓΙΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ. Είναι η άποψή μου και την ανέφερα για να μην παρεξηγηθούν οι παρακάτω απόψεις μου για τον ΠΡΩΤαθλητισμό. Γιατί, στις μέρες μας (όχι στην Αρχαία Ελλάδα που δημιούργησε το αθλητικό ιδεώδες), ΑΛΛΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ. Και δυστυχώς, αυτό που επιβραβεύεται στις σύγχρονες κοινωνίες – και στην ελληνική - δεν είναι ο αθλητισμός, αλλά ο ΠΡΩΤαθλητισμός. Και αυτό είναι μεγάλο ΛΑΘΟΣ.
Εξαρχής αναφέρω ότι πέρα από την αγάπη μου στον αθλητισμό θαυμάζω και πολλούς πρωταθλητές, ως άξιους ανθρώπους, ως αθλητές και ως πρότυπα ήθους και συμπεριφοράς.
Δεν αγαπώ όμως τον πρωταθλητισμό. Δυστυχώς είναι άφθονα τα παραδείγματα παγκόσμιων πρωταθλητών και ολυμπιονικών, ξένων αλλά δυστυχώς και Ελλήνων που δεν τίμησαν το αθλητικό ιδεώδες και γκρέμισαν σαν χάρτινους πύργους την τιμή και την υπόληψη του αθλητισμού στη χώρα τους αδικώντας τον κόπο και τον αγώνα χιλιάδων έντιμων αθλητών.
Τι φταίει άραγε; Δυστυχώς στην εποχή μας, ο πρωταθλητισμός, προκαλεί την σωματική και πνευματική εξόντωση νέων ανθρώπων, την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και επίπλαστων ιδεών περί ανωτερότητας και την κατάργηση κάθε έννοιας ευγενούς άμιλλας και συνεργασίας (μόνο αντίπαλοι υπάρχουν και όχι συναγωνιστές). Το κυνήγι του χρήματος έχει εισβάλλει στη σκέψη των αθλητών που κάνουν πρωταθλητισμό με αποτέλεσμα το doping και ο πρωταθλητισμός να είναι έννοιες σχεδόν πάντα συνώνυμες, η χρήση επικίνδυνων ουσιών που καταστρέφουν αργά ή γρήγορα την υγεία είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, η αποδοχή και εφαρμογή μεθόδων δολιότητας και εξαπάτησης είναι σχεδόν υποχρεωτικές για τους αθλητές και προωθούνται από τους προπονητές τους. Έντεκα μέλη της Εθνικής μας Ομάδας Άρσης Βαρών αποκλείστηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις;
Καλύτερα να μην πάρουμε ΚΑΝΕΝΑ ΧΡΥΣΟ στους Ολυμπιακούς Aγώνες παρά να πάρουμε δεκαπέντε χρυσά και να μας αφαιρέσουν έστω και ένα σε λίγες μέρες, λόγω αποκάλυψης του doping των πρωταθλητών.
Ο πρωταθλητισμός λοιπόν έχει γίνει μια βρόμικη βιομηχανία που διαφθείρει ανθρώπους και συνειδήσεις και καλλιεργεί σκόπιμα την υποταγή του ανθρώπου στους νόμους της αγοράς. Επεκτείνεται φυσικά σε όλα τα αθλήματα, ομαδικά και ατομικά. Ειδικά στα ομαδικά χρησιμοποιείται και για ακόμη πιο δόλιους σκοπούς. Μέσω αυτών καλλιεργείται ο φανατισμός και ο χουλιγκανισμός (η ομάδα γίνονται «θρησκεία»), η παροχή σαθρών προτύπων στους νέους μας, ο τυχοδιωκτισμός και το κυνήγι «κενών» στόχων που δεν βελτιώνουν τη ζωή των ανθρώπων. Σε όλο τον κόσμο ο πρωταθλητισμός σε ομαδικά αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο, χρησιμοποιείται από αντιδημοκρατικά και δικτατορικά καθεστώτα σαν μέσο υποδούλωσης του πνεύματος και στροφής της κοινής γνώμης μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων. Είχαμε δυστυχώς και στη χώρα μας την εμπειρία αυτή πριν λίγες δεκαετίες.
Ο πρωταθλητισμός μαζί με τις διαπλοκές, το χορό εκατομμυρίων στα οικονομικά σκάνδαλα και οι κοινωνικές προεκτάσεις του παραγκωνίζουν την υγιή κριτική σκέψη, την κοινωνική επαφή και τον σεβασμό στην προσωπικότητα του ανθρώπου που ως οπαδός είναι πάντα εχθρός. Η έκφραση μέσω της γλώσσας γίνεται ατελής και απλοϊκή, η βροντόφωνη βρισιά και η προσβολή αντικαθιστούν τη φυσιολογική ομιλία (δείτε τη γλώσσα που μιλούν οι «φίλαθλοι» και οι αθλητικές εφημερίδες), τα ενδιαφέροντα περιορίζονται, η έννοια για προβλήματα του σύγχρονου κόσμου και του περιβάλλοντος υποβαθμίζεται, ακόμη και η οικογένεια και οι ανθρώπινες σχέσεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Ο πρωταθλητής είναι, όχι ο προπομπός του πολιτισμού, αλλά ο υπηρέτης της διαφήμισης των παπουτσιών, των αρωμάτων και αυτοκινήτων, ο συντηρητής και ο πρόμαχος του φαύλου καταναλωτισμού της κοινωνίας των οικονομικών αξιών. Ο πρωταθλητής είναι αντικείμενο, είναι μια μετοχή στο χρηματιστήριο των διαπλοκών, είναι πράγμα που πουλιέται και αγοράζεται, είναι το χρυσό επάγγελμα της σύγχρονης κοινωνίας. Αυτός όμως ο πρωταθλητής έχει χαμηλή ζήτηση και φθηνή τιμή στην κοινωνία της πραγματικής ευημερίας, του πολιτισμού και του πνεύματος.
Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΧΤΙΖΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ. Ίσως να μην πρέπει να απορεί κανείς που αθλητές που παίρνουν πολλά χρυσά σε Ολυμπιακούς Αγώνες και βρίσκονται στο απόγειο της δόξας τους να κατέχουν και να χρησιμοποιούν ναρκωτικά (πρόσφατα παραδείγματα όλοι γνωρίζουμε). Ο πρωταθλητισμός φτιάχνει ανθρώπους ρομπότ, χωρίς φυσιολογική ζωή, ανθρώπους προορισμένους για υπερήρωες που όμως δεν προσφέρουν τελικά στην ανθρωπότητα αλλά αντίθετα διασύρουν τον αθλητισμό και αγωνίζονται όχι για ένα στεφάνι αγριελιάς (φτωχά και ξεχασμένα σύμβολα στη σημερινή εποχή!!!) αλλά για ένα πακτωλό παράνομων χρηματικών κερδών, προσωπική προβολή και φαύλη επικράτηση σε βάρος άλλων ίσως ικανότερων αλλά υγιέστερων στο σώμα και κυρίως στο πνεύμα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ.
Θα ξανατονίσω εδώ ότι ΔΕΝ ΘΕΩΡΩ όλους τους πρωταθλητές ίδιους, υπάρχουν έντιμοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ανάμεσά τους που καταρρίπτουν παγκόσμια ρεκόρ και αυτοί αξίζουν το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας. Όμως δεδομένου ότι σε όλα τα αθλήματα ο πήχης μπαίνει πάντα πιο ψηλά από κάθε ανθρωπίνως δυνατό όριο, είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι θα βρεθεί κάποια στιγμή ο πρωταθλητής θαύμα – θύμα της βιομηχανίας της διαπλοκής και του κέρδους που θα καταφέρει να κάνει το παγκόσμιο ρεκόρ για να εκπέσει σχεδόν ευθύς αμέσως από το βάθρο, στιγματισμένος και καταδικασμένος και από αυτούς που τον ανέβασαν και αποποιούνται πλέον κάθε ευθύνη.
Πώς θα εξαφανισθεί το φαινόμενο του φαύλου πρωταθλητισμού; Δύσκολο έως αδύνατο στην κοινωνία της εμπορευματοποίησης των πάντων και της κυριαρχίας των οικονομικών επί των ηθικών αξιών. Μόνο αν καταργηθούν οι πλουσιοπάροχες αμοιβές των πρωταθλητών και τα εξωτερικά κίνητρα που δεν έχουν σχέση με τον αθλητισμό, οι διορισμοί, η εισαγωγή τους με τεράστιες διευκολύνσεις σε Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι., αν απαγορευτεί η συμμετοχή τους σε διαφημιστικές καμπάνιες θα διασφαλιστεί ότι οι αθλητές θα αγωνίζονται για να υπηρετούν το αθλητικό ιδεώδες. Ταυτόχρονα με την Αθλητική Παιδεία από τις μικρές τάξεις του σχολείου θα επιδιώκεται η υιοθέτηση από τους μαθητές μας όλων των ευγενικών στόχων του αθλητισμού και η αποφυγή της προσωπικής εξόντωσής τους στο βωμό της δόξας και του χρήματος. Θα δείτε βέβαια ότι θα εξαφανιστούν τα σημερινά παγκόσμια ρεκόρ και η ιστορία του αθλητισμού θα ξαναγραφτεί από την αρχή. Αξίζει όμως.
Στα λόγια είναι εύκολο. Δεν πιστεύω ότι θα γίνει ποτέ στην πράξη, αντίθετα η κατάσταση θα γίνεται όλο και χειρότερη, εις βάρος δυστυχώς του αθλητισμού και του πολιτισμού, εις βάρος του ανθρώπου.
Γι αυτό λοιπόν ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΓΟΝΕΙΣ: ΜΗΝ στρέφετε τα παιδιά σας στον πρωταθλητισμό. ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΥΓΙΗ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ. Αλλιώς κινδυνεύουν να βρεθούν σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια που μπορεί να τους καταστρέψουν την υγεία και τη ζωή τους ακόμη.
Πώς να πείσουμε όμως και την πολιτεία ότι μόνο ο αθλητισμός πρέπει να προωθείται και να αποθαρρύνεται ο πρωταθλητισμός, αφού δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν τα κυκλώματα διαφθοράς που υποστηρίζονται από τεράστια διεθνή οικονομικά συμφέροντα; Πώς να πείσουμε τον εξαπατημένο κόσμο να μην επιζητά πρωταθλητές σαν δήθεν επιβεβαίωση της εθνικής του ταυτότητας και της προβολής της χώρας του διεθνώς; Πώς να πείσουμε το γονιό ότι είναι ΛΑΘΟΣ που στέλνει το παιδί του 5-6 φορές τη βδομάδα επί πολλές ώρες σε βάρος των μαθημάτων του, της υγείας του και της προσωπικής του ζωής από τα μικράτα του να κυνηγάει χίμαιρες στα γυμναστήρια και στα κολυμβητήρια; Δύσκολο. Σύμφωνα λοιπόν με τις επιταγές των καιρών και η πολιτεία μπαίνει στο παιχνίδι, βαφτίζει τον πρωταθλητισμό ως αθλητισμό (που δεν είναι), στηρίζει τους πρωταθλητές οικονομικά και με ποικίλες διευκολύνσεις και κάνει παραχωρήσεις φυσικά και στην εκπαίδευσή τους.
Δυστυχώς λοιπόν στα νέα παιδιά που προορίζονται για πρωταθλητές χαρίζονται στο σχολείο βαθμοί και απουσίες σύμφωνα με την επίσημη νομοθεσία: «Δι' αποφάσεως του ΥΠ.Ε.Π.Θ. δύναται να χαρακτηρίζεται ως επαρκής η φοίτησις μαθητών ανεξαρτήτως αριθμού απουσιών, εφόσον οι μαθηταί τυγχάνουν πρωταθληταί αι δε απουσίαι των οφείλονται εις την συμμετοχήν των εις διεθνείς αθλητικάς εκδηλώσεις πιστοποιουμένας υπό της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού».
Έτσι οι μαθητές υφίστανται δυσμενείς επιπτώσεις στη μόρφωσή τους και στροβιλίζονται εξαπατημένοι εξ απαλών ονύχων στη δίνη του ψέματος και της απάτης του πρωταθλητισμού. Ένας μαθητής μένει στην ίδια τάξη με ένα συγκεκριμένο αριθμό απουσιών (διαβάστε ολοκληρωμένη άποψη για τη σχολική φοίτηση, τις απουσίες και την προαγωγή των μαθητών σε σχετική ανάρτησή μου) γιατί θεωρείται ότι έχει μαθησιακά κενά, ενώ ο πρωταθλητής μπορεί να προαχθεί και με περισσότερες ακόμη απουσίες γιατί ΑΥΤΟΣ έχει δικαίωμα να πάρει απολυτήριο και ας είναι ελλιπώς εκπαιδευμένος. Εξάλλου το χαμηλότερο πνευματικό επίπεδο διευκολύνει πολύ το σύστημα της εμπορευματοποίησης του ανθρώπου στην κοινωνία του "star system”.
Και στη λογική αυτή αναγνωρίζονται οι πρωταθλητές μαθητές, παρά την ελλιπή τους συνήθως μόρφωση, ως ΔΗΘΕΝ ΑΞΙΟΙ να εισέρχονται σε Πανεπιστημιακές σχολές χωρίς εξετάσεις ή με σκανδαλώδεις διευκολύνσεις, σε αντίθεση με τους συμφοιτητές τους που θα έχουν δώσει τον αγώνα της προσπάθειας, της μελέτης, της συνέπειας και της επιμονής στην επίτευξη του στόχου τους. Φυσικά και μέσα στις σχολές θα συνεχίσουν οι πρωταθλητές να απολαμβάνουν τα προνόμια των διευκολύνσεων μέχρι να αποφοιτήσουν, γιατί μάλλον χωρίς αυτά δεν θα τα καταφέρουν λόγω του μορφωτικού τους ελλείμματος. Ποιος καθηγητής θα «κόψει» έναν Ολυμπιονίκη; Μάλλον κανείς.
Εδώ θα ήθελα να προσέξετε τις αναιτιολόγητες στο κείμενο της εγκυκλίου σαφείς εξαιρέσεις από τη χαριστική εισαγωγή στις Στρατιωτικές και Αστυνομικές σχολές, Ακαδημίες Πυροσβεστικής και Εμπορικού Ναυτικού, που δε λαμβάνονται υπόψη κατά την διαδικασία επιλογής. Εκεί φαίνεται θέλει η Πολιτεία μορφωμένους ανθρώπους και όχι απλώς κυνηγούς της δόξας και του χρήματος. Γιατί άραγε; Ας εξηγηθεί από τους νομοθέτες επαρκώς για να το καταλάβουμε. Ο πρωταθλητής και ίσως και με ελλιπή μόρφωση δεν είναι ικανός να είναι στρατιωτικός ή αστυνομικός, αλλά μπορεί να είναι επαρκής ως δικηγόρος, δάσκαλος, φιλόλογος, αρχιτέκτονας ή πολιτικός μηχανικός; !!! Από την άλλη έχουμε το παράλογο του αυτόματου διορισμού των ολυμπιονικών στο στρατό (νομίζω σταμάτησε αυτό πρόσφατα), όπου θα έχετε δει ότι κάποιοι αθλητές έχουν τη δύναμη να πουν «όχι, ευχαριστώ».
Καταλαβαίνω τις διευκολύνσεις για την εισαγωγή πρωταθλητών ειδικά στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, υπό προϋποθέσεις, δηλαδή να έχουν συμπληρώσει μηχανογραφικό δελτίο και να έχουν δώσει εξετάσεις και να έχουν πετύχει το βαθμολογικό όριο τουλάχιστον. Αλλά σε ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Θα μου πείτε, μα και στην Αμερική ισχύουν αντίστοιχες διευκολύνσεις όπου μάλιστα οι πρωταθλητές αναζητούνται διακαώς από τα Πανεπιστήμια για να πλαισιώνουν τις αθλητικές ομάδες τους με αντάλλαγμα απαλλαγές από μαθήματα κ.λπ. Αυτό γίνεται γιατί εκεί οι πρωταθλητές ανεβάζουν το prestige των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων - και την τιμή των διδάκτρων - με τα αθλητικά shows και τις …μαζορέτες.
Ποιοι είμαστε εμείς λοιπόν στη μικρή Ελλάδα που θα εμποδίσουμε τους ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ από την επιβράβευσή τους με την χαριστική εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια και από όλα τα άλλα προνόμια που είναι άσχετα με τον αθλητισμό;
Θα σας πω. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε αυτοί:
- που σεβόμαστε όσους κοπιάζουν και αγωνίζονται για το μέλλον τους.
- που σεβόμαστε τον αθλητισμό.
Αλλά κυρίως είμαστε αυτοί που σεβόμαστε εκείνους που δημιούργησαν κάποτε στη δική μας χώρα το αθλητικό ιδεώδες.
Τους αληθινούς πρωταθλητές, που αγωνίζονταν μόνο για τον κότινο.
Τότε που ο πρωταθλητισμός ήταν ταυτόσημος με τον αθλητισμό.Και ο αθλητισμός ήταν ταυτόσημος με τον πολιτισμό.
Δυστυχώς δεν είναι πια.
Καλή Χρονιά.
_
3 σχόλια:
Διαβάσα τον προβληματισμό και τις ενστάσεις που έχεις πάνω σε αυτό το σοβαρό θέμα που ανοίγεις.Σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ.Το ερώτημα όμως είνα αν αυτό συμβαίνει "τυχαία" ή είναι αποτέλεσμα μιάς δαχρονικής(τουλάχιστον 20 ετών)συνειδητής πολιτικής επιλογής.Η απάντηση για μένα είναι ξεκάθαρη.Είναι συνειδητή (διαχρονική) πολιτική η οποία υπηπετεί-και μέσα απο αυτές τις ρυθμίσεις-την εξασφάλιση των τεράστιων κερδών όλων όσων μετέτρεψαν τον αθλητισμό σε εμπορεύμα.Τώρα για σχολικό αθλητισμό-ειδικά στα ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ- ούτε λόγος να γίνεται.Μια άλλη φορά μπορούμε να πούμε πολύ περισσότερα πράγματα για αυτό το σημαντικό θέμα.
Διαβάστε την έκθεσή του Έλληνα μαθητή που βγήκε πρώτος σε παγκόσμιο διαγωνισμό
Posted on October 16, 2013 by admin
Ο Μάριος αναδείχθηκε ανάμεσα σε παραπάνω από ένα εκατομμύριο συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο και εμείς δε θα μπορούσαμε να είμαστε πιο υπερήφανοι για εκείνον.
Ο 14χρονος μαθητής Γυμνασίου, Μάριος Χατζηδήμου, είναι ο νικητής του διεθνούς διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU). Το θέμα της έκθεσης ήταν: «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Διαβάζουμε στο alexiptoto -όπως αναφέρει η κριτική επιτροπή- η δημιουργική και προσωπική γραφή του μαθητή, όπως και οι Ολυμπιακές αξίες που αναφέρει, ήταν αυτό που τους κέρδισε.
Ο Μάριος αναδείχθηκε ανάμεσα σε παραπάνω από ένα εκατομμύριο συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο και εμείς δε θα μπορούσαμε να είμαστε πιο υπερήφανοι για εκείνον.
Διαβάστε παρακάτω την έκθεση του 14χρονου μαθητή που συγκίνησε τη διεθνή επιτροπή:
Κύριο Ρότζερ Φέντερερ, Tennis sport club of Bussel, Switzerland.
Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ,
Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω… να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις!
Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα.
Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα…
Συνέχιζα και ονειρευόμουνα… Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκσφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα!
Συνέχεια στο επόμενο σχόλιο
Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη.
Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή…
…Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπαλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:
- Πως νιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;
- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ!
- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται από λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.
Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.
Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε… Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, «δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!
Με αγάπη και θαυμασμό,
Μάριος Α. Χατζηδήμου
Δημοσίευση σχολίου